Alle inzendingen over tachtig

Pas toen ik tachtig was ging ik van bil, maar ik had meteen de nacht van mijn leven. Helaas voor mij, ik ben daar in gebleven. De hormonen stroomden, mijn hart stond stil. Jammer, die ene keer in al die tijd? Ach, 't gaat om kwali- niet om kwantiteit.…

Zal ik als ik tachtig ben mijn eigen kinderen nog herkennen en zal ik dan op mijn manier mijn kleinkids nog verwennen ? zal ik als ik vijfentachtig word en mijn oudste zoon al met pensioen zal ik dan de dingen van nu dan later nog eens overdoen ?…

Zwanger in haar Audi Tachtig: hoe goed de wereld toch in elkaar zitten kan, met haar mooie baan, huis, politieman, de voorspoed die spontaan vergeten doet. Hoe het verkeren kan, zij grijs en vaal bedrogen door haar vent zonder opsmuk met bijstand op een krottig flat gezet...…

–, maar soms verliest oprechtheid het van streven In tachtig wilden ‘we’ met Nederland eens meedoen met het hockey op het ijs. Ons peil dat stond garant voor laatste prijs, dus: met het telefoonboek in de hand op zoek naar sterke Canadese spelers met namen als De Vries, De Jong, Van Dijk.…

Want leeftijd kent geen tijdslimiet, al ben je nu tachtig jaar. Jij zorgde voor mij heel je leven, nu ben ik voor jou daar. Vandaag ben jij het middelpunt, op deze speciale dag. Ik hoop dat ik nog vele mooie jaren, met jou beleven mag.…

Ze zat daar als een vogeltje 't gezichtje werd zo wit Ze is al een-en-tachtig jaren en was altijd zo fit...…

moeilijk doet Omdat ik niet op mijn rijvak was gebleven Mijn auto is mijn vrijheid, is mijn leven En bovendien werd ik dit jaar niet eens beboet Vaak twijfel ik of ik in de remmen moet of gas zou geven Maar zeg nu zelf: Er zijn belangrijker dingen in het leven ---------------------------------------------------------- In België veroorzaakten tachtig-plussers…

mijn raskat met haar zijdezachte vacht kleur beige en bittere chocola kon paraderen in die chique dracht met meer gratie dan een catwalk diva de pluimstaart elegant gebogen veroverde ze iedereen compleet met de blik van haar helblauwe ogen ze was amper twaalf toen ze overleed al telt dat aantal in zo’n mooie jas misschien voor wel tachtig…

Ik laat m’n handen gaan door oude rommel, Waarom heb ik die rotzooi toch bewaard? Het meeste gooi ik in de open haard, Ook zie ik iets dat ik het liefst verfrommel. Daar, tussen Jumbojet en Rummikub: M’n ledenkaartje van de Kiwi-club.…

Dat oude vrouwtje, tachtig jaar heeft op een keer de geest gegeven, terwijl die vent als laatste gebaar afscheid nam van zijn ellendig leven. Nu moet hij dagelijks zelf zijn potje koken. Gezelschap is er nu niet meer, zelf moet hij nu de kachel op gaan stoken, want het kattenvrouwtje komt nooit weer.…

Gewogen woorden liegen niet Althans, ze wegen lichter, tenzij de desbetreffende dichter zijn lezer lezig leesvoer biedt (Inkt is echter erg machtig) ‘Open mind’ komt zelden snel zoals mannen boven tachtig Strofen waren zeker prachtig, maar woorden zaten in de knel (Voelden zich niet in hun sasjes) De uitkomst blijkt nu wel bekend: letters…

Op de dag dat mijn moeder tachtig jaar wordt, lopen we samen in de donkere avond door de straten van mijn jeugd Zoals eens mijn moeder mij bij de hand nam, ondersteun ik nu haar terwijl we teruglopen in de herinnering van de tijd Een winterse hagelbui drijft ons onverwacht in de beschutting van de bomen in het park waar ik haar bescherm…

Het kleine witte kruis herinnert nog aan de drie omgekomen soldaten een weg voor hen zo onbekend waar zij hun leven hebben gelaten De weg was glad en kronkelig en ook hun snelheid was te hard drie gezinnen waren in diepe rouw en heel de dorpsgemeente was verward Tachtig zou daar prachtig zijn geweest maar jonge mensen willen zo graag meer…

Vandaag ben ik even helemaal stil Denk ik terug aan de jaren tachtig De Post-trein was destijds oppermachtig De TI-Raleigh-ploeg maakte het verschil Door het raam dicteerde Peter zijn wil Mijn helden luisterden dan aandachtig Dit ploegenspel was werkelijk prachtig Ik zag toen de koers door een roze bril Op de pedalen als idioten Ze reden…

Zestig jaar dan komen de gebreken nou ik heb het al vijftien jaar zevenhonderd en tachtig weken Vijf en veertig nog volop in het leven ineens voorbij een ziekte beleven Jaar na jaar verminderd kwaliteit van het wie je bent nooit meer bevrijd Heb er mee te doen opgesloten in je lijf allerlei klachten maar vooral traag en stijf…

We waren jong en zagen geen gevaar reden soms per ongeluk een opgevoerde brommer in elkaar want wat was nou tachtig kilometer we waren jong en wisten alles beter we haalden konijnen uit hun hokken brachten ze als "gevonden" terug en lieten de baasjes dokken we waren jong en veel te roekeloos 'k kreeg voor het eerst flink op m'n…

Ze zei: 'Meneer, nog éven ben ik tachtig, omdat ik overmorgen zal verjaren.' Hij zei: 'Dat is u echt niet aan te zien' en vroeg: 'Gaat u iets leuks doen op die dag?' 'Natuurlijk,' zei de dame met een lach. 'voor levenskunst heb ik het cijfer tien.' In Laren was het kermis. Zij betaalde en gaf 'm nog wat extra bij 't bedrag.…

M'n lieve vader zei nog even voordat-ie stopte met het leven: 'Ik kom een dag en nacht te kort, zodat ik nét geen tachtig word. Ik blaas m'n laatste adem uit. waarna ik graag m'n ogen sluit. - Niet voor een poosje, maar voorgoed. Wat heerlijk, dat ik niks meer moet!'…

Jekkers had het Vaak en veel Over kantelen, Het legen van Een aantal Bruine pretpalen Waarvan hij achteraf Een heel tuinhek Kon bouwen - Dat was in De jarig tachtig, Dat was toen, Nu is hij die Voorop loopt om Recht te zetten Alles wat scheef Gegroeid is in een Maatschappij die Al tig jaar van Overdaad en weelde…

Staat altijd voor mij klaar Ik kan u echt nooit missen u bent mijn bemiddelaar Moederlief, u bent bijzonder uniek op deze Aard' u baarde elf kindren en bleef voor niets gespaard onze vader was ook een graag geziene hij diende al jaren bij de Marine Maar hij stierf te jong, te vroeg daar kan ik nog om grienen Moedertje, nu bent u tachtig…

brandschoon laken maar niet veel later waren wij als draken en spuwden vlammen met een woeste kracht de mooie uren na het avondrood we staan nog steeds te trillen op de benen ons leven was –voor even maar- weer prachtig nog één zo’n avond en dan zijn we dood de krachten kwamen echt uit onze tenen niet vreemd ook, voor een liefdespaar van tachtig…

Wie zal het eerst van beiden sterven, Zo diep beducht thans voor elkaar -- Het meisje in de bloei van 't leven, Of de oude man van tachtig jaar? --------------------------------- uit: Gedichten (1870)…

reclame in blokken nieuws in items afgehakt bij nova nieuwkerk witteman koffie kakel gunneman alles van hetzelfde laken je feest voor tachtig jaar je schrijft een leuk boekkie je bent hapklaar je klokt lekker weg waar is de armatuur ieder houdt zijn mond angst voor wilders verdonken rest teasen verleiden lonken narigheid en lijden voorverpakt…

Zegt ons de Bijbel niet dat zeventig het einde is, of tachtig als je krachtig bent en ijzersterk? Wat nu nog komt is gave, maar zo was het eigenlijk altijd, soms zonder het te weten.…

De bard werd tachtig en vereerd Zoals dat past, krom en wel veert Hij weer op en werpt de linten van zich af Feestelijkheden zijn een straf Voor wie met Datheen en Calvijn werd grootgebracht Men spoelt met wijn en sterker drank Die keel niet schoon ontstoken door de klank Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer Wat je verliet komt…

Ouders en schoonouders zijn nu tachtig Ik ben erg blij en vind dit prachtig. Hun bronnen van ervaring kan ik aanboren De wijze verhalen, machtig om aan te horen. Nestwarmte, geborgenheid, je kan het toch niet kopen Al zoek je echt heel hard en ga je er achteraan lopen.…

als springzondaar geen zier Het carillon zoeft snel omhoog uit het gezichtspunt van mijn oog Met mijn neus richting zenith waar de Grote Markt nu zit En al spoedig neder daalt en mijn platvloers eind bepaalt op een dikke marktmadam die net vanuit haar kraampje kwam en wel een kreukelzone heeft maar daar nu geen nut van heeft Want acht-en tachtig…

Ze lag daar stil Gezicht geslagen op de grond Om haar hoofd een plas van bloed Gestorven in eenzaamheid Mijn geest herinnert mij zo goed Ze was net jarig In de tachtig Een feest waar niemand nog naar kwam Alleen de Dood die onbarmhartig Haar het leven daar ontnam Om zo te sterven Zonder naasten Zonder liefde om je heen Toont hoe grillig…

De middellijn bedroeg een meter tachtig. (Vermenigvuldig dit - 't is idioot - met pi, dan blijkt de vrouw d'r omtrek groot.) D'r stofverkoper vond 't echter prachtig. Ze vroeg d'r specialist: 'Welk medicijn beveelt u aan als middel voor m'n vorm, zodat ik werk'lijk door dat middel lijn en mannen seksbelust me na gaan hollen?'…

Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze na.…