Alle inzendingen over truien

de grafieken van opwarming en klimaat- verandering verdwijnen als de eerste vleugjes winter en kou verschijnen dan zijn sneeuw en vorst weer troef ook al is het jongste ijs nog stroef de garderobe wordt snel aangepast met wollen trui en dikke warme das donkere nachten somberen in weinig perspectief zo wordt de mens een dief…

Ik droomde dat ik van je droomde: we zaten op de bank en praatten wat, je droeg de trui die ik die dag gedragen had, je haar was nat van alle regen.…

Verscheurde lakens voor gordijnen Jarenlang dezelfde broek Truien, versleten en met gaten Een kamerplant staat dood in de hoek Droge spaghetti met wat tomaat Koffie van vooroorlogs fabricaat Elke ochtend oud geroosterd brood Voor de afbetaling van je 16 meter lange boot Met zeilen, wind gebold Vaar je over 't IJsselmeer En geniet met…

"op jouw bank" Zinderend verlangen "op jouw schoot" Door jouw beeld bevangen "langs jouw arm" Gevoelens overstemmen elk geluid "onder m'n trui" Tintelingen langs m'n warme huid "langs m'n borsten" 2 zielen, toch maar 1 gedachte "voor jouw ogen" Dit is het waar ik lang op wachtte "in extase" Kortsluiting heb ik in m'n hoofd "in jouw…

Seizoenen die ongemerkt in elkaar overglijden wij kunnen ons niet meer voorbereiden en kopen de wollen trui als het kwik plots daalt buiten de regen in sneeuw is vertaald plots wensen wij elkaar het allerbeste en een gelukkig nieuwjaar dit alles laten wij ons ondergaan sneller als wij de ladder langer beklimmen en gefeliciteerd niet meer…

het strand droeg parelmoer en water… onder een oppervlak van kou liep liefde mee warme truien elders als een extra jas de ganzenpas van twee hand in hand en zijn glimlach smolt rond wat ik kon vertellen blij, ontvangen door een hart dat meerdaags gaf en bovenal het kindergraf dat licht verstuurde uit haar dood dankbaarheid was groot…

het hoofd buig ik nu buiten in de kou en voel de kleine glinsterende vlokken neerdalen met schroom alsof ze zich bedenken zich weifelend neer leggen op mijn ruige trui even kunnen ze bestaan mijn warmte zal ze smelten dra zoals Mozart´s noten neerdalen in mijn gehoor even blijven liggen en dan gaan teloor gesmolten in mijn oor druppelend…

Waarheen liefde van mijn hart zal ik iets breien met draden van helder licht, zien wat leeft vraag mijn zonnebron overvloed in voorraad rechts averechts gouden spinsel maak een kilometerslange trui de hele wereld kan erin gigantisch groot en rekbaar zo koud overal buiten ik knuffel iedereen warm kom er gezellig bij voel je met liefde…

Vannacht hebben beelden van licht Gedraaid door een duistere wereld Over de grillige zee; Nu sta ik pal in de lucht Met rode en witte strepen Als een vissersjong in een trui.…

Even dacht ik, hij is degene tegen wie ik nu aan zou kunnen schuieren Maar toen zag ik zijn vrouw naast hem bij de weegschaal Toch blijven het dagen dat je je het liefst in zachte truien van fleece in de zon of in wol wilt wikkelen.…

nog loop ik weleens voor gek in een oude trui met mijn lange haren terug naar de plek waar wij als kind altijd waren het stenen muurtje de kapotte bank zonder leuning altijd kletsen vaak met stem verhef over de voor ons belangrijke dingen van de dag wie met wie was en hoever of haar ouders dat al wisten en zoals wij ook naar…

onaantastbaar drijf ik mee achterin het letterpeleton ben niet te min omdat ik aan de zwarte trui begon zie nu van verre de meesters sprinten zwetend in de demarrage tegen een finale demasqué hoor geen juichende schouwers langs de weg verstild fiets ik in de schaduw dromend over een nog ongekende letterzee slechts collen van…

We zijn weer op weg naar donkere natte dagen, verplicht een trui en een jas gaan dragen. Maar het heeft ook wel wat, onze jaargetijden, altijd warm weer kan mij ook niet verblijden. Dus we gaan niet treuren... maar genieten van de herfstkleuren. Op weg naar de warmste maand van het jaar, want in december is iedereen wat liever voor elkaar!…

En altijd weer nieuw, deze jonge mensen met hun vormentaal uitje voor het oog - Een trui vol verhalen van Zeeuwse vissers uit een schroomvallig fotoalbum Alles oorsprong voor wat het is in the eye of the beholder Een stoel in een ruimte met een andere stoel Een cape als ruimte rond de ruimte van het lichaam…

fermer klopte omdat het ineens weer een stuk meer om handen had waar ik altijd alles eerst overwoog dook ik nu ongezien ad rem tussen woorden in zinnen om zo met een weer nieuwe fris gekleurde draad aan een ander hoofdstuk te beginnen door met alle eindjes van ieder spinnend in gemengd kleuren gebruik te gaan breien en zo onze trui…

puzzelende man met grijzend haar op het puntje van zijn neus de bril blauwe trui streepjesboord zo zit hij daar in gedachten verzonken omvouwt de linkerhand 'n zilveren pen glimlachend drinkt hij kopjes thee niet dat ik hem ken op rechts twee Amerikanen zij spreken veel te hard, zij overstemt hem overduidelijk wit topje haar rokje pikzwart…

en moleculen de mens een druppel bewustzijn in de oceaan gewikkeld in een dun laagje ratio balanceert hij op het koord van verbreken en verbinden heen en weer slingerend tussen verheffen en verlagen bang voor de leegte alles waait immers weer weg het smeulende verlangen als een kleine vonk naar moeders gebreide trui…

Hij ziet het zinloze en smeekt me om het half gelezen boek, de tandenborstel nog in zijn verpakking, een laatste maal ruiken aan die opgevouwen trui in een hoek van de kamer, voor eeuwig op slot. Na mijn dood iemand die hem vindt en denkt wat jammer toch, ging net op reis.…

ik draag de winter warmer nu een dikke trui past beter als mijn handen wat beschut in mouwen steken en mijn hoofd heel zorgeloos verborgen witte wolken weeft de glinstering van mooie dagen vraagt om vuur, aangestoken met een zachte kaars het licht als luwte in een wereld die om liefde geeft verbazend, hoe jouw lach nog mooier klinkt…

Ik kijk over je schouder en grijp naar een trui Het is koud geworden in onze kamer.…

Vrijheid delen is de kunst samen onder één paraplu schuilend tegen de regen ik jouw jas, jij mijn trui gewapend tegen de kou Vrijheid delen is de kunst elkaar duldend in voorspoed elkaar gevend bij tegenslag jij jouw ding, ik het mijne samen verder zonder angst Vrijheid delen is de kunst ruimte te laten aan iedereen die net als jij fijn…

Hij werd echt zomaar van de straat geplukt Voor op de set met nog wat jongelui gaf aan zijn studie maar meteen de brui Een soap werd ons nieuw nationaal produkt Van Peter werden snel posters gedrukt om acht uur was Nederland even lui voor de blonde held in gestreepte trui Menig kamer werd met hem opgesmukt Hij bleek niet alleen leuk te kunnen…

De winter, en de braadlucht in mijn trui. Ik denk aan roze dieren wanneer jij in het darmvlies prikt: ze sissen, spuwen naar de vork die jij nu anders vasthoudt, hoger, dan straks aan tafel, als je eet. ------------------------------ Uit: ‘Slapen bij een warme man’, 2008.…

mijn handen aaien lang de foto, waar je lachend op staat die keer dat ik je heb ontmoet die ik nooit meer vergeet mijn handen pakken vast het bedeltje, het hartje met jouw naam die herinnering die vast staat die ik nooit meer vergeet mijn handen voelen zacht de trui, die mij in de kou warm hield die keer dat alles mij warm hield die ik…

nachten raakte duister zelfs het laatste licht kwijt de winter komt steeds nader en kou, slechts onderhuids verwarmt door af en toe een zachte glimlach van herinneren, bevriest zelfs de laatste dagen springend van wak naar wak snijden dagen geen sterren meer in ademen loos voor vragen over zijn en ooit en toen pak ik een dikke trui…

vandaag geleerde woorden is hernieuwde oudheid die zich verder spreidt met het verstrekken van de tijd nieuwe woorden zijn er niet meer zoveel een koppeling van oude of een intonatie verschil toch voer ik mijn gedachten langs gedragen truien en lentebrieven ook al ziet niemand mij dromen in deze tuin van oeverloze taal ik verlang…

Het strand, de horizon bij nacht lonkte ons met het geluid van de branding we hadden wel vaker gevreeën op het zand maar nu was er voltooiing van de zwijgtaal geen brieven meer bij volle maan of liefdeswoorden dwaas door waan geen kusjes op blozende wangen melancholie hield ons verlangen gevangen een trui, die jij ooit droeg op…

Wanneer de kou gaat hangen in de bomen kleden wij ons in warme truien dik en jassen groot om in te wonen. Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen op onderwerelden van pikzwart ijs, maar één raakt achterop bij oude plaatsen en één slaat een doodlopend slootje in. Zo eindigt steeds onze gezamenlijke reis.…

Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken en stoppen De motten, ze namen tenslotte dotten vol wol zonder gemijn of gedijn gekwijn of gedrein zonder samen op één lijn zonder te potten vlogen…

Pas in de verste verte ligt het eind dat zo vaak veel te tijdig wordt bereikt, want plots een steek, besef, de Kneet bezwijkt net als hij met zijn vrienden lekker treint In één seconde komt alles voorbij: Parijs, de gele truien, valpartijen, het wereldkampioenschap, de kasseien, de stratenmaker was een echte kei Zijn vindingrijke tong zat…