Vervloeien

Soms wou ik dat ik vloeibaar was
als de gin en de wodka
thans florerend in mijn glas.
Wat zou ik vloeien naar het grondwater van je oude huis
waar jij al aan mijn boetekleed weeft.

De katten op onze bedden kijken ons verstoord aan,
ze slapen noch ze spinnen nu de liefde,
krakend en vermolmd als de trap naar de zolder,
geruild werd voor regelmaat en fatsoen.

Ik kijk door het raam en zie het landschap
roze worden en tenslotte verdwijnen.
Ik kijk over je schouder en grijp naar een trui
Het is koud geworden in onze kamer.

Schrijver: koen Goovaerts
6 mei 2020

goovaerts.koenhotmail.com

Biografie van deze schrijver

roerloosheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 189