Alle inzendingen over versierd

je verleidde me vertelde met een zwoele stem hoe groen het gras kon zijn stroopte teder onschuld langs een hardheid die geen gene kende adonis was mijn vriend zijn schaduw sliep veel uit hij versierde dames zonder schroom en ik mocht vaak mee als spelende schavuit mijn jeugd heeft boeken dichtgedaan met diploma’s ging ik aan mijn…

Met vrienden door een wormgat vanaf de toverboom naar de grot in de zee en over de drempel in de armen van de octopus die me onder zeesterren beschermen met een teken op ons voorhoofd We delen brood en water zingen en dansen over koralen van vriendschap in de tuin versierd met blikjes en glas langs paden van zilveren schubben en schelpen…

Net als thuis slingers en ook een versierde stoel Op het bord een mooie tekening gemaakt door juffrouw van der Doel.…

Hier fluiten de vogels allang niet meer De zomer heeft plaatsgemaakt voor de winter Kaal gewaaide bomen komen tot inkeer Hier waar de klok niet meer verder wilt tikken Hier vind je geen hoop… geen dromen Straten worden versierd door rondslingerend afval Maar nergens insecten die er op afkomen Want hier sterven zelfs iemands herinneringen…

Ze breide jurken en truitjes in twee rechten, twee naadjes de halsrand versierd met ruitjes of Franse ajoursteek met gaatjes. Het ondergoed missen we voor geen meter maar is ónze tijd wel echt beter?…

gelijk het contragewicht aan de sierlijke kraan welks last zweeft achter de met vrolijke vensters versierde doeken strak aan stalen staketsels verankerd weerhouden stemmen uit een verre noordelijke haven me het spiegelvlak te verbreken me te voegen in het speelveld van de éénbenige duiker die wondere wereld waar donker lichter maakt er…

staat geschreven, eigenhandig, onderstreept en met versierde kapitaal op het rode memobriefje dat ik plakte naast het beeldscherm waarvan ik de kranten lees op dit tijdstip zie ik haar door wegdwalende gedachten fietsen op de Zoeterwoudse Singel in haar blauwe regenjack steekt ze over naar de Garenmarkt racet ze door de Raamsteeg net…

een lied dobbert mee, gedragen op golven van groene zee, joodse ladino muziek; het verhaal door een meisje gezongen in spaanse taal, met verfraaid hebreeuws; danst en zingt haar lied met gekleurde kralen versierd op het strand; de muziek verspreid door het ottomaanse rijk met klanken, ritme's van vele culturen en flamenco om haar…

heb de kersttafel gedekt met mooie woorden die opluisterend bij het linnen horen versierd met snuisterij een tikkeltje ongewoon maar opgeleukt met lijntjes dromerij zij spannen de kroon als hoofdgerecht in het gaan en komen van de kleine gangen waarvan het bouquet als lach blijft hangen de verrassing is van deze tijd zie de pupillen…

Z'n dochter Loesje had het huis versierd en zijn charmante echtgenote Brenda verraste 'm met een prachtsuccesagenda. Uitbundig werd er bij hem feest gevierd. De eega van de slager kleurde groen en geel, omdat de man er niks van bakte. Ze had er zwaar de pest in dat-ie zakte. Hij moest het met een zakagenda doen.…

We hebben een verleden, wij Mijn eerste liefde versierde jij Toen mijn charmes haar niet bekoorden leende ik schaamteloos uit jouw woorden "Klein gedichtje, klein gedichtje, klein gedichtje voor jou klein gedichtje,klein gedichtje, omdat ik van je hou" en, niet veel later, weer alleen begreep ik pas de stilte van Marleen negen…

de zomerfeesten zijn weer begonnen in de parken zijn stoelen en tafeltjes gezet met parasols versierd met kleurige lampionnen en worden door jong en oud heel druk bezet de strijd om het virus is eindelijk overwonnen na een lange lockdown is het hunkeren naar verzet de zomerfeesten zijn weer begonnen in de parken zijn stoelen en tafeltjes gezet…

we stopten waar de anderen verder gingen en dansten in het stilstaan van de tijd je keek me aan ik zag het blauwe van de IJssel in je ogen stromen ik zag het staan het huis, de lage dijk, stil leunend tegen onze dromen we openden de kamers naar ons hart het rood kleurde apart versierde alle deuren we vrijden in het gras…

Ecopedia, satyrpatrones en beschermvrouwe der faunen niet te verwarren met Eucalypta, de Welverborgen heks vertoont zich op diverse hotspots in het trollenareaal der rodondrieten en axonen in verfraaide verfomfaaide minutieus door Bangladesen gefabriceerde jade en smaragdbronzen gewaden indigo kousebanden met Oost-Indische inkt versierde…

Haar botten rusten al lang in een kist en trekken zeer veel gelovigen aan die haar martelaars dood hebben gemist Zij is de onvolprezen heilige van Caen die naarmate haar meer was misdaan steeds dichter bij God kwam te staan Haar geest leeft hier bijzonder sterk om haar kist versierd met zilverwerk Wat alle harten zeer ontroert en steelt…

De schouder die mijn hoofd tot rust brengt moet een goede schouder zijn met spek en draagkracht, met autan besprenkeld en versierd met lange vliegenstrippen. --------------------------------------------------------------------- Uit: Men zegt liefde, 2003, de eerste bundel van Sylvia Hubers. Onlangs won zij de Dunya-poezieprijs.…

Plots daarna weer dwingen de middag zeer oprecht begroet Wordt versierd door de dag die vanavond als dansend' letters worden weggespeeld Daar de nacht, heer en meester dwaalt in zichzelf, in contouren wordt avond zeer sexy welkom Geheten. Warme slagen worden almaar steeds intiemer Horizon één lijn…

sta op met een houten kop herken nog moeilijk mijn gezicht de spiegel toont mij het ware beeld van hoe het gisteren was geweest de tafel had een feestelijk kleed drank en geurende gerechten werden er rijkelijk geserveerd stil kerstmuziek op de achtergrond en familie maakte het feest compleet ik herinner mij nog de kerstboom in de hoek versierd…

De donkere naakte uren zijn gekomen van waarheden en einde aan geruchten een sterrenlucht beschijnt de dromen over grote steden en in kleine gehuchten en met een zilverwitte baard bedeeld die ons even vergeten doet ons leed is er een man in rood kostuum gekleed op christelijke leer gestoeld en breed uitgemeten onder een versierde spar bedenken…

laat lopen achter de gesloten luiken van mijn ogen doorblader ik de beelden voorheen onbekend die ik voor altijd op mijn leden heb laten etsen zoals ze zich trillend over mij verdeelde tot de krassen in mijn huid me bewusteloos voerden in het genot waarmee ze haar vrouwelijke contouren volmaakt volledig op mijn lichaam afbeeldde ik ben versierd…

mijmert spreekt de kerst mij nog slechts van verdriet het vuur uit luchten die het zwart verstuurden naar hen die smaalden waar pijnen werden gesmoord in kelen van een dorstig verlangen naar het sterven – en hoe de dag ook kwijnde, beter werd het nooit Ik zie lichtjes en groene bomen en ik vraag me af of het lente is, doch besneeuwde ramen versierd…

naar de natuur is het devies bij zo’n vrolijk stemmende betuiging een verwarmende trek naar het zuiden om drukbezette terrassen te beproeven zonder jassen in volle zon te vertoeven en het carillon op ‘t Vrijthof horen luiden nu de wind uit het oosten hoogtij viert zijn zelfs de meest doorgewinterde snavels met opvallend kleurig herfstblad versierd…

kust de tranen op zijn wangen hij streelt teder haar gezicht knuffelen zij innig vol verlangen in het vroege avondlicht zeven lange jaren moest het duren voordat zij elkander zouden zien telden steevast alle uren veelal dagdromend bovendien hoe de zon volop schijnen zou zij door 't gras zouden springen kleurde de dageraad korenblauw versierde…

Hij droeg geen rood en scharlaken nóch purper nóch brokaat, nee geen rijk versierde mantel, sleepte langs stoffige weg of straat, Hij werd mishandeld , gestompt en geslagen werd met grof geweld beloond, ópgejaagd langs de grote menigte, door de soldaten , met doornen gekroond, dát was wat Jezus droeg, bloed en zweet op Zijn gelaat- Hij…

De natuur is guur en echt striemend knoploos net als jaren terug voelen dagen uitgerekt kerst- achtig in hart en hoofd al versierde hulstkrans.…

Stralende bonte bloemen, een versierde stoel,.…

De kiem waait uit een ver oosten Naar het westers laagland Een lelie in een bol gewikkeld Vouwt zich pronkend open Duikt als een ijle muze In de koker van een gulle pen Geliefd in herboren tuinen Werd zij het blauwbloedig teken Toen de hofdames hun japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt…

Je schrijft mijn naam zo mooi als niemand, schuin, versierd met vaste krullenhand. Ik zit op schoot en krijg wel tien cent zakgeld om het snoep te kopen wat niet mag. Zo veilig met je armen om mij heen en jou dichtbij wordt het nooit meer. Dat is nu toen en was van ons en gaf de zekerheid nooit ben ik meer alleen.…

toen maakten ze een stal van stro en hout boetseerden dieren en een voederbak een ster die klaar in lichten openbrak versierden dennentakken rood en goud toen vleiden ze een kleine schattebout - die lieve handjes blij naar buiten stak - in de kribbe wijl de sneeuw op 't dak zo kunstig liggen bleef MAAR IJZIG KOUD BEKLIJFDE NET…

Toen maakten ze een stal van stro en hout, boetseerden dieren en een voederbak, een ster die klaar in lichten openbrak, versierden dennentakken rood en goud.…