Alle inzendingen over voet

momentjes van beleven samen zittend rond tafeltjes soms als span apart in een stil verstaan wist ieder onbetwist van de tere plekjes, de traan onder houten binten was het genoeglijk praten rond kiekjes van nazaten het verre Canada kwam aanrakend, omarmend dichtbij er was zo jou, zo ik, zo wij ik plaats met voorzichtigheid mijn voet…

Bij Moskou denk je vaak aan sneeuw en ijs en aan die koele Slavische gezichten, maar volgens de recentste weerberichten is deze stad een tropisch paradijs. De dode Russen vallen van de daken, maar met de hitte heeft dat niets te maken.…

Vervolgens, het denken weer moe wandelt zij naar haar slaapplaats toe vlijt zich neer zo gaat het telkens weer, in een ronde cirkel rond met altijd wel;..haar ene voet nog aan de grond.…

elementen wilde zien, besteeg het helmgras naar de top, tuurden naar de kim en verder tot ons andere werelden invielen en naar de zilveren meeuwen keken om hun zwaartekracht te meten, de top van het duin was de troon, soms onbereikbaar en vol hoon, een zeewering tegen verdriet, om die eerste stilte te ontmoeten, de getijdenbries op zilte voeten…

mijn voet verzakt doorgrondend nog steeds niet de gang van een mol…

wolken witberen helder als ik de horizon aanschouw aan het verlaten strand alleen diverse vogels vergezellen mij op de wandeling er is een zoutzilte zeelucht dat zweeft in de lucht als een trotse veer ik wandel met voeten in maanwitte duinen met open grenzen dat maakt iets los in mij en ik herdenk: nu blijde de wonderlijke magie van…

Ze voelen zich thuis bij jou, mijn gedichten, met hun voeten op tafel, open en blootsvoets vertellen ze, geen woord vooraf, elk vers vers voor jou, zappend van liefde naar liefde, blad per blad.…

Een leven lang op het water Wat er daarna komt is voor later Goede tijden zijn het geweest Samen met de watergeest Daarmee word je heel oud Omdat je een leven lang van water houdt Het zit in je bloed Geeft rust en doet je goed Er komt een dag dan moet je het verlaten Een landgang genoot je met maten Eens zet je voet op vaste wal Het komt…

je armen reikten naar hemel handen een vragend gebaar gezicht opgeheven ogen vol adoratie lichaam ontmoeting klaar met stenen voeten vertrapte je mijn ziel alleen omdat ik op je viel in eeuwige golving stroomde mijn liefde langs jouw slanke benen maar jij koos de hoogte rees op uit de zee ik wilde zo graag met je mee…

’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn, de herders waken trouw over hun schapen, ze spieden in het rond en gaan niet slapen nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn. Dan breekt de lucht en engelen dalen neer. Ze blazen zich de lippen vol met blaren op toeters in een hemelse fanfare, getoondicht door de allergrootste Heer. Klaar klinkt…

Ik haat het niet: voetbal maar ik heb er wel een hekel aan: voetbal Voetbal betekent voor mij ´BALLAST´…

voel waar je bent in Westerwolde je herkent het zand dat kruipt tussen je tenen spat omhoog tegen je benen wat vuil gaf maar opdroogt valt stoffig af het veen altijd koud en nat optrekkend vochtig om je heen zompig bruin wat bij Dollardklei weer anders is niet te doen die plakt met kilo's aan je schoen klonten blijven aan je vingers…

Het beessie is even te logeren, want het baasje is een paar dagen weg, natuurlijk kon hij mee, maar was wel lastig ook onderweg. Oud en Nieuw is ie dan hier, op zich geen ramp want: hij wordt doof hoor mam, dus krijgt zoveel van klappen niet mee. We weten uit ervaring inmiddels allemaal, bij een ander doen kind en hond een heel ander verhaal…

van je mond trouw en altijd in elkaar geloven ik wil het samen in ons zijn mijn vergezicht is liefde aan je voeten mijn horizon is je koesteren met mijn blik mijn liefde dat ben jij en ik…

hij is niet in de wieg gelegd voor een leven in het licht verlangen en hoop zoeken een ongetekend adres op een witte plek moet het licht geboren worden hij verlaat huis en hof ze ziet zijn gevleugelde voeten…

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

Op zijn hart waren ze gaan staan, of er nergens anders plaats was, zijn ziel lieten ze voorbijgaan alsof dat onbelangrijk was! De sporen van de zolen staan gegrift in zijn hoofd en hart want zoveel onbenulligheid wordt natuurlijk wel afgestraft! En zo zei hij: het is nu klaar je mag trappen, alsook slaan maar ik laat dus echt niet toe…

witte sneeuw hard glinsterend onder de stekende zon al wat zolang al treurt en kermt knarst onder Goliaths voet in nederlagen in de donkerste dagen een brug over het ravijn de ster het lied van leven een kerstgeschenk aan jou gegeven het paradijs herschiep berg en dal weer juichen liet rondom de zon…

onder mijn voeten delen bomen voedsel met elkaar van wortel tot kroon praten ze via hun wood wide web zoveel ongehoord moois onder mijn blinde voeten…

De grens overgaan, Rennen en lopen zo aan, Werkwoorden voldaan.…

ik breek geen muren meer zoek zand in de woestijn door wind gedragen vluchtig in herinnering het is een nieuw begin waarin ik bergen breek dalen aarddiep erodeer met water van vergeten de zon mijn toeverlaat weet hoe jouw sarcofaag zich toekomst graaft in een piramide zonder zicht ik sfinx je voeten met geschiedenis weet dat de tijd…

Op blote voeten hurkt mijn moeder in het gras -- heel intiem naast mij.…

De man met die opvallende prothesen, Moest brommen voor de moord op zijn vriendin, Een nieuw record zat er voor hem niet in, Toch wilde hij weer graag de snelste wezen. Dus legde hij de lengte van zijn straf, Gezeten in een moordend tempo af.…

we hebben onze schoenen uitgedaan liepen op blote voeten in het glinsterend natte gras nog was de zon niet warm genoeg om de dauw op te drogen alleen de bloemen openden al hun ogen rechtten hun stelen om ons niet met gesloten knoppen te vervelen keken ons kleurend en subtiel geurend aan wij voelden ons apart en verheven…

De sterke voet der wet, plantte de voet daar net, waar de man een foute aanraking dulden kan. Hij sliep op de straat, was beschonken en wel, de sterke voet der wet, plantte die voet dan echt, in het kruis van de man.…

De daden die de gang der dingen smoorden De wereld dacht weer even aan de dag Met de nog steeds niet uitgegonsde slag Van vliegtuigen die zich in torens boorden In dit jaar is slecht Netflix hier gekomen Met aanbod om te kijken en te dromen…

Je voeten In brandend zand Zoekend naar verkoeling Je voeten In de koude zee Omhuld door een wazige sluier Je voeten Visueel verdwenen Kunnen daar niet eeuwig staan Het contrast Van verkoeling zoeken Maar toch weer naar het brandend zand moeten gaan…

de schemer verheft zich de nevel sluipt al rond in geen tijd doet mist alle zicht teniet de late wandelaars gaan voet voor voet voor ... voet hun stille zwijgende stap wordt in de smoor verborgen van de eerste dolende winterschimmen…

Je was met mij aan zee Het kabbelen van golfjes als knabbelen aan je voeten Met mij was je mee..... in een sfeer van niet-moeten Ik zag zoveel meer dan het bloot van je voeten.…

Het was je vurigste wens In rook op te gaan Als het eenmaal zover was, Onder de grond was Ook maar niks, Grond, daar had Je een leven lang Niets mee gehad - Dan maar de louterende Vlammenzee, een vlammend Protest tegen alles Dat was misgegaan In de jaren dat je hier was - Nu ben je tot as vergaan, Tot stof ben je weergekeerd…