Alle inzendingen over wolven

toornhoog slaan de golven wat een immense kracht mijn hebben spieren getracht maar het zijn glazen wolven de tanden schuimen honger bloot in een wegstervende zon ik wou dat mijn hand groeien kon de greep is nog geen zeepstuk groot de zeilen ach, ze scheuren het is maar menselijk zaad zonder regen kan niets gebeuren toch is…

Wolven waar kenners bang voor zijn.…

ik zie je in de vloed het opkomende water mijn voetstap was een groet van gisteren voor later witte huiver kleurt je jagen op het grijsgroen van de golven net als wolven die hun prooi belagen je stroom wordt trager als je strandt op zand de duinrand is je horizon een schepping van Gods hand met wisselen van tij maak je me blij,…

Het is de geborgenheid Van je hand op mijn schouder Het oneindig vertrouwen Dat jij er zult zijn Wanneer straks de wolven komen Om huilend aan mijn voeten te staan   Het is de menselijkheid Van je ziel en je zijn Met in je hart de ruimte Voor hen die anders zijn Met het oog voor de waarde Van wat achteloos wordt weggezet   Het is de…

Bij jouw gratie Begint elk woord met een zin elke zin met een context elke context met een toekomst een toekomst zonder verleden En nu weet ik wel: als ik stemloos meesnik met alle boze wolven in het bos raak ik in het ongerede word ik getechnologiseerd -tegen onwil en ondank- in het schimmenrijk tussen droom en werkelijkheid…

nu kan ik nog wel bij u schuilen maar hoe zal het zijn in die nacht als de winden als wolven huilen en de eeuwige vierschaar ons wacht. o God! sta ons bij in het einde — wij zelf zijn zonder kracht.…

In dit jonge vaderland vol rijke bossen en weiden leef ik genoegzaam gezeten heb binnen mijn woonoord hert en zwijn wat na korte jacht altijd goed smaakt breng hier mijn nageslacht voort om die leergierige welpen in kennis te stellen met vreugde en zorgen van het wachtende leven mijn neus vangt zwevende geuren de Oostenwind nadert snel…

de wereld van gister hoorbaar nog in het geknisper van nootjes gekraakt door muizen en ratten de vloer met kurk een man snurkt moeizaam met pauzeknop bekneld tussen twee krukken buiten huilen wolven drie hoog boven gilt een radiowekker het landschappelijk decor rilt van vrieskoude sneeuw valt in kleine vlokjes naar benee op d’achtergrond…

Een strijd tussen 2 wolven. Een is slecht: het is woede, bedroefdheid, jaloezie, schuld, hebzucht, verwaandheid en arrogantie. De ander is goed: het is geluk, liefde, vrede, hoop, oprechtheid, vrijgevigheid en vertrouwen. Nu vragen mensen mij wel eens welke wolf wint er dan, en dan antwoord ik simpelweg: degene die je voedt.…

De wolken werden strijders de wolven werden herders hun uit die andere wereld het waren de verkenners Het vlakke land daar volgde ik hun pad betrokken in dat oneindig spel het eeuwige reuzenrad Toen sloeg de bliksem in naast me achter me voor mij in mij Maar ik liep door op naar die tempel waar de monnik zei schiet op,ze staan…

Wijl het zwarte koren schuurde langs haar ingevreten wonden beet Brechtje op een houtje en vloekte grommend naar de honden haar nazaat werd geboren in het wolkig water van de beek waar Brechtje lijkbleek wegtrok toen ze in lucide ogen keek waar biest vloeide uit haar borsten huilden wolven als in nood zij vreesden het wrede dorsten van…

In het schijnsel van vroege maan, dansen silhouetten tussen vermoeide bomen waar wolven huilen en durven te komen, dan bront mijn stille waan Bij het dwalen door het leven. Eén bewegen waardoor spiegels breken en het gelaat smeekt om te vergeven door alles met liefde te strelen.…

hij ziet de bergketen de zee grijs en donker hij ziet de sterren in de zwarte lucht hij hoort wolven huilen naar de maan hij ziet de levenloze vrouw elke nacht ziet hij haar opengesperde ogen de geluidloze mond hij denkt aan haar weerloze handen op de donkere vloer van de cel ligt zijn bril en er is zijn gezicht dat in de duisternis…

als wolven tegen de volle maan.…

Het gaat om solitaire wolven die de Franse of Duitse grens overstaken. Natuurvrienden zijn in hun nopjes. Anderen vinden dan weer dat de wolf geen plaats verdient in onze druk bewoonde contreien. De herders tellen elke dag hun schapen. De predator is na een eeuw terug. Snel slaat hij toe , verdwijnt dan vliegensvlug. Wat doet de mens?…

“Oei” zei de wolf en nam meteen de benen “Ik denk dat ik in Holland onderduik Straks heb ik een schot hagel in mijn buik Dat is nog erger dan die zware stenen. En dan ligt hongersnood in het verschiet Want Nederlandse geitjes lust ik niet"…

De wolf is terug in Drenthe. Pas op schapenhouders. Let op uw zaak. Kijk uit voor loslopende honden. Let vooral op loslopende jagers, die natuurbeheerders zijn. Ze bijten niemand. Ze schieten raak.…

Een dagje Hoge Veluwe, natuur! Er even lekker uit, zo met z’n tweeën We spotten zwijnen, herten, dassen, reeën De lucht hier is zo helder en zo puur Geen angst wanneer zo’n wolf dichtbij gaat komen Ik heb mijn paintball-gun ook meegenomen…

Dolleman draaft rondjes dwars door de stad op zoek maar een adres dat niet bestaat kinderen stampen in een regenplas een achteloze dichter legt het vast Mooie meneren en dure dames wentelen zich in satijnen lakens blote bloemvrouw danst een gat in de lucht de wassende maan reist mee en lacht Wolken boetseren schapen en wolven moeder brak…

leve de kronkel van de waterlijn altijd in de weer eb of vloed trekt of woedt golven rollen schuimend koppen eeuwig is ’t soppen van grijze wolven brullend voor de Heer d'dichter bij 't water vol in luister ’t wordt steeds later verweert in 't duister zuid wester in z'n sonnet met zee die bergen verzet…

Met rijkdom kun je niet betalen een wereld van verhalen van een spreker vervuld met heiligheid die spreekt met de vogels en de wolven van hun nijd bevrijd.…

De wolven huilen naar 7 manen Met stromende zwarte tranen Zwermende bijen geplakt in honing Zit ik vast in broeierig afscheid.…

ik heb vannacht gedroomd over hele enge wolven die me met huid en haar verslonden toen ik op zoek was naar de maan ze hebben mijn bloed gedronken en geroken aan mijn vlees dat ik die dag nog had gewassen in een algengroene beek het duurde slecht maar even totdat ik was vergaan er een heel klein hoopje overbleef het bewijs van mijn bestaan…

' Maar ik ga niet, ik moet wachten Al vergt het al mijn krachten Al onweert het, al stormt het Ik zit hier in mijn grot Ik wacht hier op mijn kinderen Het wachten is mijn lot Zo zit ik hier, vol ongeduld Maar toch, het is mijn eigen schuld De zee lokt me omlaag Naar zijn zilte zoute golven Huilend als het niet lukt Jankend als de wolven…

Vandaag huilen met de wolven, Met de vastgebonden honden in het bos. Morgen proosten op de toekomst.…

Maandenlang heb je Hem getreiterd, gepest, Geschoffeerd en buitengesloten Alleen al om de kleurrijke kleren Die hij droeg, hij was zo´n aparte, Hij hoorde nergens bij, Maar één ding ben je vergeten, Kwikzilverige pester die nu meehuilt Met de wolven in het bos, Dat je je hebt vergist, dat je Anass nu opeens zo heel erg mist Je hebt…

Gisteren galoppeerde er een nachtmerrie door mijn dromen over de bruine paarden die buiten stonden onder de regen van de nacht ik liet haar teugels los draafde met een volle blaas naar de toiletpot die onder een wolkenveld lag te snurken in haar bed slapend kon ik schaapjes tellen en wolven want die waren er ook toen mijn nachtmerrie…

Nu ik uit jouw stilte ben gestapt wil ik toch nog iets zeggen over de wilgenwouden van mijn jeugd de denkbeeldige wolven en tedere beren een tatoeage op jouw linkerarm en een verleden van dwangmatige moeder moedertjes noem ik ze nerveus terwijl het eiland eenzaam alleen wordt zonder jouw berichten uit de Oeral met de meren en de bergrivieren…

Het blijft steeds vaker zoeken naar stervelingen van de wereldliefde waar verharding reeds lang is toegeslagen struikelend over puinhopen van haat en ruïnes waar de dood waant brandende hitte heerst en verdooft de duivel heeft nazaten te over wolven in schaapskleren jagen in roedels op blinde armen van geest het allerhoogste brein ziet…

in de stilte van de nacht hoor je wolven huilen...…