Alle inzendingen over schoonheid

ontwaakt een nieuwe dag met zonnestralen warmer dan warm wind zachter dan zacht de bomen weer een tint groener dan gisteren afstekend tegen een hemel die blauwer is dan blauw waarin wolkjes zweven witter dan wit vogels mooier zingen dan mooi eendjes donziger zijn dan dons lammetjes liever dan lief het gras groener dan groen dit alles is de schoonheid…

Afvallige gratie en Scheidende schoonheid op de achterbank Nog altijd trekt jouw naam, jouw geur, Aan mijn hart zoals je aan mijn haren trok. De mooiste herinnering aan die felle zomerzon En hoe ik klaprozen voor je plukte.…

Van niets te leven dan van de zucht naar die waarachtige schoonheid in het tijdswiel van de geaarde ziel tot humus voor de toekomst te vergaan waaruit een purperen maan hem uit het verleden baarde in een sacrale metafoor en in het daglicht vergaarde in de fluistering van stemmenrijk en vanuit het bladerdak, van eigenwaarde…

Beladen schoonheid verbergt de droefnis Van de eerste novemberbeden overschaduwt het eeuwig gemis van hen die streden, afwezigen aan de feestdis…

ze valt voor mij of ik door haar we vallen met elkaar zij in mijn haar haar sluiers waaieren en wassen weerspiegelen zich in grote plassen verdichten zich in kou haar schoonheid als een witte deken of kristaldoorzichtig zwaargewichten dragend op bevroren beken jij bent de regenvrouw die met mij wandelt langs de regenbogen je…

de horizon kleurt vaal oranje in het licht van de ondergaande zon aan de hemel verschijnt een donkere dreigende wolk we wachten op het langverwachte kind het vervlogen weemoedige lied de laatste adem in het schaarse licht kan eenzaamheid zonder kloppen binnenkomen kan verdriet uitbotten tot schoonheid in de schaduw…

Juli schenkt geen vergiffenis Juli is bedorven door het gemis van twee hemelse meiden in die helmaand gestorven Juli is niet het begin van de zomer Juli is koud en barbaars Weg in mij de dromer Vertrapt door de zwartste laars van zelfhaat en schuld Maar juli gaf jouw bevrijdende schoonheid die aan mij onthult gelukzalige vervullende vrijheid…

aarde dat mijn bedoeling verstaat en het schat op waarde zonder ook maar iets te vragen levert die stille zwarte grond z’n waardevolle bijdrage hoe simpel het ook lijkt ‘t is dit zwijgend samenspel dat de wereld verrijkt het zaadje – ik – en de zwarte grond een op stil vertrouwen gebaseerd verbond met als overweldigend resultaat schoonheid…

te zijn Om me te vermaken verschijn ik soms als blanke maagd in de wereld voor afgunstige ogen en onhoudbare begeerte om aan den lijve mijzelf als nieuw opnieuw te ontdekken Mijn dag en nacht duren langer dan een mensenjaar van de jongens en de mannen die hun schilden rijgen aan de snoeren van mijn jurk die openvalt, mijn schoonheid…

Vogelvrij Openheid Jouw koningkrijk Hoogheid en Schoonheid Maar eigenlijk Mijn knip en plak festijn Dwalende fantasie Ik zal wel eerlijk zijn…

ik houw een standbeeld uit vruchtbare gedachten ingegeven door mijn hart vorm het met slanke lijnen woorden die het stenen leven kunnen verzachten ik geef het kleur met grootse tinten zoals de natuur ons aldoor schenkt het is mooier dan alleen het naakte omdat echtheid uitsluitend weet heeft van schoonheid en niet aan enige duisternis is…

Het is een mooie droom, hoewel dromen doe ik hem niet als ik naar waarheid mag herbeleven wat ik eens in schoonheid achterliet.…

Ik weet mijn hart bevroren, zoveel speelse schoonheid hier voor mij tentoon gespreid. Zalig als een vrije juli avond en dan toch weer die eenzaamheid. Is het waar wat ze zeggen over mij ? Dat ik roekeloos zou zijn en op harten trap, Ik heb het jouwe nooit gebroken, zelfs niet één keer voor de grap.…

Met woorden kan ik niet benaderen welke schoonheid jouw bloem mij bezorgde hoe je met me bloesemde in de nacht vreugde telkens als een pianotoets in melodie van wandelen in het op en neer gaan tussen dunne wanden het heeft ook geen zingeving om mijn bewondering hier te laten ademen met jouw bloesem mijn donkere ziel is als de nacht…

Ontkleed, mijn naaktheid met wellustig strakke touwen in mijn huid gebonden En een zoevende wind van pijlen om het bloed weg te likken uit de beneden schoonheid waaraan ze zich vergapen de vrouwen met tranen de mannen spottend, jongens en meisjes nieuwsgierig opgewonden Niemand raakt me aan niemand voelt de warmte van mijn lichaam…

Maar zelfs daar zal het blijven tonen dat tussen alle lelijkheid en cynisme ook heel veel schoonheid bestaat op deze wereld. Zwart op wit.…

Het is het oude liedje: 'Alles Wordt Nieuw, Alles Wordt Jong', zo wreed is de schoonheid van het leven die volwassenen opoffert aan hun schuld hun grote schuld van veroudering Ze mogen wel blijven, wijs en bekwaam of niet als ze hun plaats afstaan al vóór ze daar aan toe zijn Misschien gaan ze dan begrijpen dat zijzelf ook voordringers…

O, haar schouders, stevig en zacht haar armen en benen ronde borsten en heupen rechte rug, volmaakte schoonheid Spiegeltje, spiegeltje aan de wand van wie droomde heel het land? Allemaal wilden we haar kennen en uit haar mond woorden horen die getuigen van ons bestaan Was ze er nog maar dan kon ik hopen haar ooit te beminnen…

ik schrijf in de lucht die je ademt gebruikt wolkt wit in de kou een ijsbloem smelt op de ruiten schoonheid ontdooiend door jou jij bent het decor waarin ik moet spelen de planken en koorts het fluweel dat ik weer mag strelen als het doek open gaat jij regelt licht donkert verleden speelt de rol van vandaag peinst over toekomst…

prille puber meer geniet je van jouw lichaamsgeur ouder dan je gisteren was jongeling voor de toekomst de ochtend is uit mist ontstegen jouw onderbewustzijn voelt kaal dit is de tijd voor een vers ontbijt lentetakken tonen voorjaarsdauw zo blij dat het niet regent dwaze dromen niet regeren al een tijdje jong volwassen aanschouw je pure schoonheid…

Dwalend door jouw gedachten de mooiste bezielde vlinders verzin jij in geheime fantasie alleen in een ongeremd leven waarschijnlijk minstens veertig vlinders allemaal op zoek naar jouw schoonheid!…

Een teken van kracht en schoonheid die de duisternis weerstond. Een roos in de regen die haar doornen niet verloor. Een waarschuwing voor gevaar en leed die de vijand en de haat afschrikte. Een roos in de regen die haar hart niet sloot. Een uitnodiging voor vreugde en vrede die de vriend en de liefde verwelkomde.…

Als uit het niets klinkt droommuziek, ik word een ademloos publiek en kan de schoonheid amper dragen 't Is Wenen, bij een zachte zon, Wie zei dat ik niet huilen kon?…

Niet voor de schoonheid, maar voor het geweld van het baren. Wat uit mij valt is geen stilte. Het is een echo die weigert te verdwijnen.…

Deze avond ving de vroege nacht zo duister aan de hemel kleedde zich in stemmig zwart satijn waar heldere sterren als rijen lichtjes zijn die door de kosmos trekken ieder in eigen baan een universum toch zo onmetelijk groot wat is een mens om dat te kunnen bevatten tracht slechts enkel het tal der sterren te schatten voelt men zich dan niet…

Zonnebloem, schitterend licht Dat deze zomer alle kanten op Spat, het licht doet schijnen Op de donkerste plekken, Zelfs je schaduw is mooi - Als de zomertijd voorbij is Zullen je gele veertjes Roemloos in het vooronder Verdwijnen, maar je schaduw Blijft, en landt rechtstreeks In mijn hart, verlicht mijn Allerzwartste nacht…

jouw mooie Griekse neus en je gesloten ogen je grijze haar dat zachtjes in de wind honden huilen en blaffen naar elkaar van de ene berg naar de andere sterft geluid langsaam weg en hoog in de lucht trekt een straaljager een streep door de hemel tot ver over de Aegeïsche zee weet jij wat de helm kost van zo ‘n piloot, zeg jij vijf…

Als de rododendrons bloeien bij "Amarant",als het seizoen is gekomen dat ze hun majesteitelijke pracht tentoonspreiden: lila, paars, roze in het landschapspark bedenk ik hoe je leven is geweest; bitter, verscheurd, getormenteerd en dan betreur ik je betreur ik jouw leven, jouw lot en kunnen de bloemen die jou eens zozeer troostten; kan jouw…

Graag mag ik naar Hélène Hendriks kijken, Ik wil en kan om haar gemoed niet heen. Van vlees en bloed ben ik en niet van steen, Nooit lukt het mij haar boezem te ontwijken. Ik heb het bij de vrouwen nu verbruid, Maar ik kom er tenminste rond voor uit.…

verwoeste stad tussen zwart geblakerde huizen en compleet vernielde infrastructuur bij nacht beschijnen de sterren jouw takken dan sta je stil bij de groei die je hebt doorgemaakt ooit begonnen als een jonge spriet nu stevig met zware takken en gebladerte ik zag je staan op die foto van een oorlogsjournalist en ik verbaasde me over jouw kalme schoonheid…