Alle inzendingen over boud

om vlees, boud gedacht omwil van wol, warme dracht arm schaap, toch geslacht…

In Berkenwoude werken boude obers nu weer naar behoren. (Ze schonken drab, daar dronkenschap hen indertijd niet kon bekoren.)…

'Voor je 't weet zijn we allemaal lijken: een kei is de tijd in 't verstrijken, dus wég met m'n bout,' zei ze boud, want ik houd er niet van om m'n tijd te verstrijken.'…

'Pi is drie,' zei hij boud, 'wat ik beter onthoud, dan die drie komma één vier een zés.'…

'Pi is drie' zei hij boud, 'wat ik beter onthoud dan die drie komma één vier een zes.' Toelichting: Vandaag, 14 maart, is het pi-dag.…

Hij vindt, dat alles anders moet hij vindt veel dingen fout maar ik zeg: ben je nou toch betoetert verkondig gewoon heel boud alles wat die maatpakken zeggen is ze voorgekauwd en alles wat wij zeggen is eerlijk :onder voorbehoud…

wat je vandaag de dag een boskoper gaaf nog ook aan wilt doen je stuurt hem niet te keur naar griekenland je ziet daar door rook de boom niet meer alles woedt en ziedt er lijkt geen keer voor mens of dier stel zo waar niet boud hij komt om zo niet vermist stuur een kist bij as met gebrek aan hout een zak van herbruikt papier…

Ze weet nu wat 't inhoudt maakte 't zelf mee Al is de wereld nog zo boud je knikkert, zelden met z'n twee. Ze had 't kunnen weten maar merkte 't te laat. Vandaar dat vanaf nu voortaan haar deur niet meer open staat.…

En dan: haar droom, een boude mag de Dood haar eind'lijk komen halen? Loom zweeft de oude van haar stoel gaat op de wieken nooit meer dalen louter pieken geen wolkje verder aan haar vogelvlucht enkel vrijheid. Hemelsblauw de lucht.…

opbergdoosje de verbeelding van muzikanten onder de koekoek een pittoresk meesterproef op de schoorsteenmantel visuele luciferstokjes wel duizend gezichten ontiegelijk broos in een bliksemschicht laait een verre wijnboer op gekluisterd aan zijn land hij danst enthousiasme uit een menuet en omhelst een hersenschim ontwortelt met boude…

ze staan er nog, de rijen oude wilgen stekelig en koud oneindigheid in stam en schors zet wachters van de tijd in elk geplooid gezicht naar buiten gericht zo boud, maar in hun hart groeit traag de zonnewende even nog dan voelt mijn voet het naken van de weelde, uitgestrekt tot overal een lentegroet, een levenswens het water geeft…

Doordrenkt en doordesemd Van banaliteiten Toont hij de smaak Van los zand in de feiten De lucht op IC's Wordt gepneumatiseerd En water en brood Gesensibiliseerd Daar deelt hij ons boud En dapper besmuikt Een broodje fecaliën Dat ranzig ruikt Gewikkeld in windsels Der gymnopédie Onzalige spijs In zijn menagerie Doorklieft…

en ook hele coupletten een vers staat nooit helemaal alleen de gedachte uitgedrukt zwart op wit is soms mistig, ook wel te rauw om te verteren maar altijd onuitwisbaar in het geheugen gegrift wis en waarachtig onuitwisbaar dus niet altijd vergeetbaar dus soms niet vergeefbaar door de leesbarbaar ja, hij vergeeft maar zelden de boude…

Onganse zoom onland Van netels brandend of doof Wespensteken, distelprikken En gonzende hommels op honingroof Waar in de lengende avondstond Hij een stelletje boud bezig vond Met wat vervoerlijk in het oog sprong En zijn prille spieblik zich wrong Om het zicht op een snakkende jat Die zich smijdig op haar figuurnaad prentte En…

. ______________________________ Ferm was zij, in de Spaanse tijd, heldhaftig Doortastend, moedig, flink, gedecideerd Krachtdadig, onverschrokken, onverveerd Beraden, onversaagd, kordaat, standvastig Beslist ook boud, vol geestkracht, fiks en dapper Geheid gehaaid, vroeg uit de veren: wakker!…

ik draag de zon in mij ik had haar snel bewaard toen gisteren de middag zoveel bonte kleuren trok en stil geluk in simpele bewegingen door boom en blad de oude wrok van koude winters weggeblazen had rood en goud rood en goud nergens nog een twijg, die overstijgend boud het voortouw nam om klakkeloos zijn zin te krijgen nee, ik zoek…

doen dan louter liggen staren om vat te krijgen op dit tijdsgewricht leg ik wat woorden vast in een gedicht als poging om de onlust te verklaren maar leven in een vers stuit op bezwaren vandaar dat ik mij anderszins verplicht en mee zal trekken met het wijkend licht tot in de eeuw die dichters mocht ervaren een eeuw waarin blank marmer boud…

meeuwgekrijs naaktheid alom, het landschap schraal de geploegde akkers dromen al en bomen kleumen in naakt verval met natte voeten en kruinen kaal toch hoor je buiten de straffe wind nog vrij van depressie en najaarsblues de heldere lach van een spattend kind en boven zwarte klei in winterslaap verheft zich tussen alle herfstgeroes het boud…

Klaarte valt altijd plat op de dingen is koud van geïoniseerde lucht lege ruimte gireren bolle denkbeelden vlak op een spiegel woorden weerkaatst uit het niets gesneden dun volle lucht ademt op doodnormale wijze doorzeefd en doordrenkt als van gewoon brood met water uit een helder scherm moet ik dan de triage van weeën opduiken boud…

vracht teveel, te veel de klepel op de bodem verstomd wordt dit verhaal niet meer gebracht dan door die getuigenis in brons in het mee vergane want zeilt niet langer wind maar waart het water door de gaten zonder voeten, zonder benen ook met slijk en slib besmeurd verleden vol roemruchte overvaarten het Kanaal erkent de grenzen van het boude…

vracht teveel, te veel de klepel op de bodem verstomd wordt dit verhaal niet meer gebracht dan door die getuigenis in brons in het mee vergane want zeilt niet langer wind maar waart het water door de gaten zonder voeten, zonder benen ook met slijk en slib besmeurd verleden vol roemruchte overvaarten het Kanaal erkent de grenzen van het boude…

Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht, En alle onwillige en stutten boud, Met vertjes blank als bijenvlerkjes koud, Belegen werden uit de hemelnacht.…

Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht, En alle onwilligheên en stutten boud, Met veertjes blank als bijenvlerkjes koud, Belegen werden uit de hemelnacht.…

De kalende loebas die leegte bezong is gister pardoes in een put gevallen je weet wel, die manker met rijzige wallen, omdat hij wand’len noch slapen kon zoals zo vaak als't lot overwon hoort men kwatongen soms achterklappen neem lamme Juul nu (vergeef me mijn grappen) sprak boud dat hij er vrijwillig in sprong Ik zat in mijn zetel, lekker…

in me-zelf als het dommelig ronken, ('lijk aan de deur van een bie- korf gonst hommelen-ronk,) schuddend uw binnenst, en schuddend de schuite en schuddend het want-werk, schuddend als de aêm van de hengst waar hij de meester verwacht; — 'k zinge u; en naar me in het brein de begeerte van 't zingen bemeestert, duizel 'k als dronken, omdat boud…

niet weer voor je schaduw zwichten en mijn haat naar u als het langzaam likken aan een lolly, kleur voor kleur, af te snoepen dan wel kond te doen van de geur van uw zweet onder oksel en voeten neen, dit lijkt voor het moment zelfs voor mijn inborst iets te boud mijn geweten zal dan moeten boeten ook het schreeuwen dat…

Een ieder denkt wel eens bij zichzelf, bij 't maken van 'n blunder of fout moest 't anders, moest ik rechts, of zijn sommige dingen domweg te boud? Een ieder staat wel eens stil en mijmert over gisteren, vandaag over vorig jaar 't is niet dat je dan kleineert, maar een logisch gevolg van nadenken, zeg maar.…

labrador 'n glimlach veroverde haar gezicht ze aaide hem en hij kwispelde met z'n staart ik zag het aan en sprak haar aan: "lief he" sprak ik en zij zei: "Ja heel lief" ze vervolgde: "Dit is ook mijn eerste glimlach sinds dagen, want mijn vader is overleden en morgen is de begrafenis" "Gecondoleerd sprak ik" om daarna kout en boud…

Hij is ongelukkig, is zijn verhaal Maar waarin dan precies, zegt ie niet verbaal En zo raadt zij, waar ging ik in de fout Volkomen onterecht, want ik zeg dan heel boud Praten is communiceren tot in de kleine uurtjes!…

Als wonderdoctoranda Dorothea werd zij gevreesd en tegelijk versmaad om haar wat al te boude hypothese Die al met al an sich iets meer verraadt hoe Dorothea met haar vak omgaat, als doctoranda in het leven staat Van ouderloze androgyne wezen alleen door hen en verder door geeneen in eigen kring, na onderling beraad in 't zadel van…