Alle inzendingen over brand

De Hel in de Hemel en al dat gewemel van brandende fakkels en rook aan de hemel Verminkte gezichten heeft die brand aan kunnen richten... Geen woorden voor... Alleen: Waardoor kon dit gebeuren... Ik zal het tot in lengte van tijd betreuren...WAARVOOR moest dit gebeuren...…

Zie, Aarde, wat wij hebben gedaan zie toch de chaos, zie de Maan Waar alles nog onaangeroerd is blijven staan Zie, hoe wij jouw bomen hakken Zie hoe brand verwoestend is Zie ze branden, mooie takken En hoe ze verloren gaan...…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…

Bedekt met stof, ontdaan van alle klater Stond heel de boel heel rustig te vergaan Men wilde het in ere gaan herstellen Maar door die brand is nu voor menigeen Een tastbaar stukje jeugd voor altijd heen Toch hoeft dit oud-bezoekers niet te kwellen Want heus: geen herbestemming voor zo'n ding Benadert ooit je jeugdherinnering…

“Ja, met de brandweer, u heeft brand ? O jee ! Waar vuur is, is waarschijnlijk ook veel rook. Wat zegt u ? Een probleem ? Dat denk ik ook, én vuur, én rook, het zit u echt niet mee ! Da’s niet het rookvrij werk dat ons beloofd is, wij komen wel wanneer het vuur gedoofd is”.…

Amerika heeft altijd wel iets geks: Omdat daar een relatie werd verbroken Heeft een mevrouw wat bomen aangestoken Met, naar men zegt, de bonsbrief van haar ex Terwijl die bossen juist verloren raken Omdat haar vlam het maar NIET uit wil maken…

ik warm me altijd als ik het vuur in je ogen zie branden en kleine vlammetjes opkomend uit de rood smeulende gloed hun dansjes maken dan even rust weer oplaaiend tot hun brandstofhonger eindelijk is gesust soms gaat het fout dan knettert en sist venijn het gebrek aan voedingskwaliteit loeien grotere tongen sproeien vonkenregens…

Al wie uit hete minne-brand Gaat vrijen uit zijn eigen land, En, aangedreven van de lust, Begeeft hem naar een vreemde kust, Daar hij de gronden niet en kent, Daar hij de lucht is ongewend, Daar hij al ziende niet en ziet, Die komt wel licht in groot verdriet; Want hij is dikmaals opgevat, Eer dat hij recht ter neder zat, En als de kans eens…

Ik koop geen kerstboom en geen dennentakken, Ik hang geen krans of kerstklok in de hal, Ik leg geen kerstkind in een houten stal En ook zal ik geen kerstkalkoen gaan bakken. Vanwege het enorme brandgevaar Vier ik gewoon geen kerstfeest meer dit jaar.…

Een stem klonk uit de prullenmand: ‘Hoedt u voor brand. Ik heb gezegd.’ Ik heb mijn oren niet geloofd maar wel de prullenmand gedregd een peuk, die stonk terstond gedoofd Werd mij een kool - ik redeneerde dat ik dit verre prefereerde boven uw jonge en begeerde begaafde dichteres gestoofd.…

De momenten van simpel geluk te tellen op één vingerloze hand Slaaploze droom levende nachtmerrie ondermijnt het gezonde verstand Opnieuw begonnen het grijze verleden De schepen nog altijd in brand...…

Op elke straathoek loert de dood, de dood als messentrekker, de dood als vijand van het leven, de dood die mij met benzine overgiet, de dood als vruchtbaarheid - elk kerkhof een lijmfabriek. Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven! Aanschouw de gek die met zijn dode loden last, al staande op een muur verwoesting…

Was ik niet reeds blind van liefde zou het worden als ik naar je keek Als een golf van passie overstroomt blote liefde de tocht van het hart Waar liefde vurig is woedt brand vlammen geblust met natte kussen brand mijn warme lippen aan je gloeiendhete huid Vingers schroeien vast je voorverwarmde oven heet me geopend welkom voor onze…

weer kalm aangespoeld wachtend op het tij dat zich keert in het licht van de maan danst het vuur speelt met de golven brandend van verlangen voert zij een strijd tussen vriendschap en peilloze dieptes tussen wonden slaan die ze niet kan slaan en tomeloze liefde dromend aan zee warmt zij zich aan het vuur dat altijd zal blijven branden…

En als zij de dans ontstijgen, Staat hun wezen laai in brand. ------------------------------------------ uit: Kaleidoscoop (1927-1936)…

Geblakerde wouden en strakblauwe stranden. Eén eenzaam huiverende palm. Afgestompt grijnzen bomen hun zwarte tanden bloot. De gele zee draagt een kleurrijke mantel uit visselijven. Het exotische krijsen der orchideën overstemt, zelfs van verre, het hemelverscheurende zon-geroffel. De wanhopige boten van de zeezigeuners worstelen met…

Je viel als druppels in mijn handen maar de zee bleek veel te klein en toen wij samen ergens strandden bleek ik nergens meer te zijn Nu zie ik hier het water branden en de vlammen doen me pijn toch hou ik jou nu in mijn armen omdat ik dicht bij jou wil zijn…

In Groningen gaat alles kalmpjes aan En maakt men zich om niets of niemand druk, Al ging daar laatst de waterleiding stuk En kwam er nergens water uit de kraan. En dus was er ook vele weken later Nog altijd in de Euroborg geen water.…

Deze dag is zonnig en warm Tijd verdwijnt onder m'n voeten De weg nog nieuw en teerzwart Deze dag is ook donker en koud De ijspegels ontzoeten dat wat bloeide in m’n hart Ik herkauw jouw woorden De noten kraken tussen m’n tanden Spiegels in m’n hoofd Spreken de taal van jouw ogen Gevoelens die me vermoorden Tranen die ogen laten branden…

Haar man zocht zijn pleziertjes buitenshuis en op een nacht kon zij er niet meer tegen. De woede was haar naar het hoofd gestegen. Ze hield een lucifer vlakbij zijn kruis. Maar geen van tweeën was daarmee gebaat; haar man is dood en zij zit op zwart zaad.…

Een droge huid of schuurpapieren handen Of opgedroogde passie; geen probleem Maar heel veel boeken, dat is te extreem Als dáár de fik in gaat, dat wil wel branden! NS volgt deze regels op een draf En schaft meteen papieren kaartjes af…

ik heb het paard in brand gestoken, aanval = verdediging naar de Griek ga ik alleen maar voor de dagschotel Pythagoras kookt, op gas…

mijn kolen jouw kolen we branden langzaam op in het donker, en geven nog af op elkaar.…

Een telefoonsnoer dat zichzelf omkrult golft samen met een stoffige kop, waar al jaren geen koffie meer in zit, de lijnen van hout op een tafel die smelt en niet brandt. Groene rook prikt in de ogen, terwijl zijn nagels in de muren krassen. Een raam dat nooit gesloten was, blijkt nu in zijn slot vastgeroest. De deur is achter een dikke muur…

De Russen hullen zich vaak graag in mist Maar deze smog komt toch wel ongelegen En daarom hebben ze nu lucht gekregen Van Duitsland, die tot zuurstofhulp beslist Ze zien geen hand voor ogen, maar hun zicht Is eindelijk voorbij de grens gericht…

'We helpen u wel uit de brand,' zeiden zij, toen ze wilden gaan blussen. 'Het is gewoon niet te geloven! Uw initiatief is te prijzen, maar u hoeft het vuur niet te doven, want dat maak ik zelf wel uit,' zei ze. Ze is er te laat mee begonnen. 't Was dom om de hulp af te wijzen.…

Ik houd je stevig vast met beide handen mijn vastberaden blik; het doet jouw ogen branden het moet zo zijn, zeg ik jij mag door mij niet stranden.…

de zomer komt en gaat de kleur vertroost bij ‘Een zomerhaiku’ van Eugène Brands Dordrechts Museum http://bit.ly/dWo66n…

vertrouwd in vele handen rood op licht blank hout het achteloze spel van engelen in de dop verandert echter snel in strijk en zet vlamt explosief geweld de potentie is geveld het blanke hout brandt dansend fel de zwarte engel naar de hel…

De lamp ging branden. Vroeg het licht dat scheen: "Waar is dat donker nu heen?"…