Netgedichten

netgedicht (nr. 37.197):

Sigaar

Yvonne, die gek was op roken
teneinde d'r leed te verzachten,
had weer een sigaar opgestoken,
terwijl ze aanstekelijk lachte.

Ze bracht de sigaar naar d'r mond
en had er de tijd voor genomen,
omdat ze 't verrukkelijk vond
om zo aan d'r trekken te komen.

D'r vreugdevuur liep uit de hand.
Twee buurlieden kwamen intussen.
'We helpen u wel uit de brand,'
zeiden zij, toen ze wilden gaan blussen.

'Het is gewoon niet te geloven!
Uw initiatief is te prijzen,
maar u hoeft het vuur niet te doven,
want dat maak ik zelf wel uit,' zei ze.

Ze is er te laat mee begonnen.
't Was dom om de hulp af te wijzen.
Gelukkigerwijs hield Yvonne
van humor - de zwarte en grijze.

Geblakerd zijn deuren en muren.
Met meubels is 't droevig gesteld.
Ze grijnsde en heeft aan de buren
een roetmop en asbak verteld.

Ze rookte alweer in d'r sponde
en sliep. Ze is niet meer ontloken.
Slechts as van de vrouw werd gevonden,
die toch nog gestopt is met roken.