Alle inzendingen over buigen

Kom Voyager, buig om, buig om naar mijn publieke vrienden op aarde: 'een Ruimtereis' moet men declameren!…

Hier mag je grazen het sappig gras voor m´n voeten Het hek de weidepalen waarlangs prikkelend draad Het is als een brede straat voor het grazend vee Schapen, koeien paarden, geiten om het even Hier buigen ze naar moeder aarde Overtuigd van de waarde de kop te buigen Als ware het omwille van louter lijfsbehoud.…

Mijn lieve Heer wat doen ze U toch aan Voortaan gaat U geslachtloos door het leven Men kon niet kiezen uit een stuk of zeven Uw lot moet U gelaten ondergaan Geen man geen vrouw maar wel een hoop gezemel Hoeveel toiletten staan er in de hemel?…

Van de geur nog moe van de zon bloedrood van de dauw zo zwaar rozen in de ochtend hun stengels buigen…

te vaak te diep buigen over andermans problemen gaat toch een keer ten koste van je eigen rug…

vandaag en morgen golven hier de golven regelmatig uit allen buigen het hoofd allen geven de geest…

Wij weigeren te buigen Voor gevoel van angst en haat Zodat liefde kan groeien Tot ongekend formaat…

zal ik niet meer buigen als het me lukt!…

Kastanjetoortsen - de takken buigen door de dichters ook 1908 0705 0805…

ik zag je lijf zo soepel buigen iets raken dat er niet mocht blijven je stofzuigde gewoon maar je bewoog zo gracieus als in een danseressendroom…

Kennis is de vijand van ervaring. Een mening is nooit een daad. Discussie leidt niet tot waarheid. Beschrijving is niet zoals het gaat. Dostojewski besefte indringend, gebonden aan zijn executiepaal: 'Ik heb nooit geleefd, ik heb gedacht over het leven... en nu is het te laat'.…

Als je me wekt zal ik me morgenochtend buigen, En buigen opnieuw, over mijn bord, een vrouw, het lot Dat mij aan tafel roept met zijn afwezige stem. Ik zal er eten van haar brood, haar vlees, en eten Tot ik niet meer kan, en weggegeten ben. --------------------------------- uit: 'Liefdesverklaringen', 1990.…

Mijn vlees was zwak, het innerlijke lichaam juichte weer in alle zaligheid Vergeef me, vergeef mijn menselijkheid ....o schone dame Ik ben een trotse dienaar van U, en ik buig voor niets, voor geen mens Voor uw woord zal ik knielen gaan Zuiver mijne zondige lippen ....o schone wijs me de weg in het dal!…

de zee treurt hoge golven duinen doen hun helmgras buigen stilte overheerst de driekleur strijkt halfbakken uit want heeft geen wimpel meer…

In galakostuum staan zij naast elkaar te schitteren vol verwachting kijken ze uit naar de intocht van de sneeuwkoningin trots zullen ze buigen…

Mijn geloof krijgt ware kracht als ik buig onder Zijn kruis.…

Het zijn gitzwarte ze glimmen ze glanzen ze dralen zo uit de hoogte zo van wat wil je ze grazen ze talmen het eerst ze buigen ze neigen ze rekken ze strekken zo nobel als steeds…

Die wet moest buigen want hun vliegtuigen landden vòòr ze vertrokken waren.…

Zelenski klopt bij het Westen aan vraagt wapens om Poetin te verslaan voor F6 vliegtuigen moet Poetin buigen en kan hij als Held bij de EU gaan.…

gedwee ik laat je niet beknotten wilg buig hoogstens met elke storm een stukje mee…

ik buig diep berg mijn hart op het is een zucht geworpen in zee de lucht kan niet vangen het spoor van mijn voeten getrokken in aarde je waait met mij mee…

Als ik dan mijn hoofd buig Boven het geschoond toilet Weet ik alcoholist te zijn De sluimerende toon is gezet Beschroomd verberg ik het gelaat In smetteloos toiletpapier…

ik besluit niet te buigen voor te dunne woorden (tussen haakjes) van de taal om vorm te geven aan een omgekeerde wereld waar letters betekenisloos zijn geworden...…

In de vaargeul achter mij De brokken van Vroeger Voor mij de Zee van Tijd Vol Later Op de voorplecht Buig ik mij voorover – De boeg splijt In een ondeelbaar moment Het Nu…

ze is de schaduw die langer langer wordt uit haar kleine grafsteen bouw ik bloemrijke wolken van woorden in het hart van haar dood asgrijze takken buigen over het kindergraf…

Riet dat buigen kan laat zien dat buigen wijzer is dan barsten. Dat storm ruimte maakt voor zon.…

Zij ligt hier opgerold Haar wervels kreunen Getuigen van de zucht De vloek die verstilt Het lijf dat buigen moet Uit een gestolde pose Een scha(n)delijke metamorfose Van hier naar haar Naar daar…

Langs De Lussanet pianoakkoorden in de hal het langzame buigen van Mies van der Rohe Barcelona! de schuifpui, het uitzicht…

Voor je Hang ik in de touwen Voor de Liefste van alle vrouwen Voor je Zing ik de psalm Van de kwetsbare welp Geknield buig ik De palm Van mijn hand Opengevouwen Uitgestoken Naar jou…

onverwachts die stilte diep in mij geen eindeloos getouwtrek meer niet meer draaien woorden verfraaien weken van heimwee buigen naar rust ik land op voeten van mogen, niet moeten…