Alle inzendingen over buigen

buig voor de heren in hun almachtigheid aanhoor hun wil, beef waar tolerantie kwijnt kritiekloze dwazen luister naar het volk verschuil niet in die toren jullie ijdelheid maar aanhoor nederig het gemor van velen ook zij zijn getrouwen in ontevredenheid…

Er lijkt geen uitweg keel en darmen zitten dicht met weerstand van een levenlang maar wanhoop wanhopig sterker wint en vindt haar weg ik buig ik breek ik barst en spuiend spat ik uiteen in niet te lijmen scherven.…

Als een koning ziet hij elk spiegel buigen en zijn de ogen zijn koninkrijk waarin ze hem zien en vrezen als de nacht die de tijd verslindt en hun dromen met koud gefluister weer laat baren wat zijn dromen blijven wensen.…

Dus Jood en Palestijn, buig hand in hand voor het messiasbeeld uit Legoland!…

Een grijze muis, een christen-democraat, Verklaarde in een tweet, vrij onbezonnen: ‘Ik buig voor niemand, want ik heb gewonnen’, En liet zich kennen als een psychopaat. En wie verlost ons uit deze ellende? Ik hoor één naam…: Jan Peter Balkenende!?…

je was een fiere boom spreidde je takken voor vele vogels die in jou nestelden in het Arboretum staat jouw essentie als sierlijk kunstwerk geworteld in de grond ik buig voor jou fiere boom bewonder je vorm…

Het liedje van Jeangu in Rotterdam Wist jury noch publiek te overtuigen, Verstilde melodieën moesten buigen Voor Italiaanse drukte en geram. Maar wie er laatste eindigt en wie boven, We hebben toch de sfeer weer opgesnoven?…

Smeulende wolken, aandachtig de vogelroep der bomen en wit en wit de aronskelken buigen voor zijn tred. Nooit, misschien véél later, vond men het onrustige skelet, vibrerende nachtegaalsroep.…

vechten past niet eerbied voor mensen dubbelzinnigheid hunner emoties inleven bijgebleven vergeeft favoriet en laat mij buigen als gewillige spriet gras.…

zie je het riet rust niet ruist een eigen lied wiegt in de wind zie het buigen recht veren nijgen en kiemt kiemt kiemt het kiemt kiemt kiemt kiemt kiemt kiemt kiemt…

Wat ik als enige wil Is terug, mijn eigen leven Ook al ben ik schuld of niet Blijf met mijn hoofd opgeheven Buigen zal ik nooit Dat is mij om het even. Weet, geweten gaat altijd knagen Alles weerkaatste altijd terug Ook de slechte in je leven. Maar ik, ik ga door. Ook al is het je om het even.…

De takken van de bomen buigen onder de zware last. De winter is nu echt gekomen en heeft ons vroeg verrast.…

dan is daar de dag waarin de rest donker zal zijn en men zal buigen in het lot dat ons tekent? ooit…

laat me deze stad ontdekken het dier en de god in jou ik heb geen zin meer om op andere verbindingen te wachten of te buigen voor de verkeersborden alom laat me ons ontdekken ga met me mee op reis en gids nog wat dan vinden we vast de weg terug…

Ze staan -onverstoorbaar- aan de waterkant de wilgen ze houden van land en water Buigen zich zover voorover dat ze zich niet meer strekken kunnen Hun tengere voeten klauwen in modder, aarde herkennen de waarde van het taai houvast hun twijgen verwijzen naar: later.…

Ook ik wil mij voor het milieu graag buigen en heb besloten nooit meer stof te zuigen.…

Je hebt veel mensen nodig om te juichen Atleten om voor het applaus te buigen Je hebt regels nodig om je aan te houden Een goede jury wars van elke fraude Maar de groep die 't allerhoogst presteert Is de Thuisgroep die 't allerzwaarst ontbeert!…

de stormachtige wind doet buigen maar niet breken ze snelt voort haar voetstappen klinken hol in de stille straat buiten adem komt ze aan op haar bestemming waar het noodlot haar ontmoet ontlopen kan ze niet haar kreet gesmoord in het huilen van de wind…

Rots in De branding Wil ik zijn Wie ik ben Inzet tomeloos Met energie gesmeten Tot op de bodem Gaan van wat ik In me heb geven Eerst aan naasten En aan and'ren En pas daarna aan mezelf En dan te ontdekken Dat om zo ver te kunnen gaan Ik slechts zacht mee kan buigen Met het graan…

een wand vol gezichten richt zijn oogopslag naar mij ik buig en laat mijn haren hangen want hun ogen zwichten als ik lijd, aan averij niets blijft achter houten kijkers alles is, zoals het is verborgenheid schept geen genoegen als ik daar jouw mens-zijn mis…

buig en veer weer terug strek nooit je rug in tegenwind laat hem langs je glijden in zijn volle vlucht wat stram pareert trotseert immense krachten in losgeslagenheid speel het spel zonder neerbuigendheid souplesse wint altijd…

buig ik in een boog een kromming kookpunt, zwart gat treed ik uit, hoog boven alle schoorstenen van de stad dicht ik mijn woorden toe aan papier geduldig, moe was ik jou, jij mij vliegt een meeuw hulpeloos, voorbij…

waar kussens elkaar raken liggen hoofden afgewend er slaapt een ruzie tussen zijn poot stijf die van haar niet minder het is de nacht die hen omsluit wacht op wat de ochtend brengt wie het eerst buigt ik denk hij zij heeft het buigen afgeleerd…

Franciscus kon het nauwelijks geloven Aanvankelijk sprak hij nog streng van laster Maar menig bisschop kende een betaster om daarna weer de doofpot te gaan doven We zien Franciscus nu ootmoedig buigen Daar kan Simonis nog een punt aan zuigen…

ik raak je handen maar ze blijven droog en glad alsof contact je niet echt pakt vingers buigen niet maar spreiden zich in openheid bereid te ondergaan zonder verstaan geen knuisten en voor vuisten niet geschikt omdat je geen agressie kent, een zeldzaam menselijk talent…

Buig zó uw kruin, wanneer Uw Avond daalt, Buig zo uw kruin, o Grijsheid! zonder klagen; Vind rust in God: - Ras zal de Morgen dágen, Wiens Eeuwge glans de Hemelen doorstraalt!…

je ogen lijken de vruchten al te dragen die zon en regen veel later pas mogen behagen langs de lokken van je haar zie ik de akker volmaakt het voorjaar juichen ik laat de winter achter in tederheid als jouw lippen zich over mijn tranen buigen…

Buig je hoofd. Kijk me aan als ik je met een natte dweil in het gezicht sla. Je denkt dat je een prinses bent een prins zal je komen halen maar alle prinsen op paarden die jou komen halen zullen zijn als ik. ---------------------------------------------------------- uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…

Wees gewillig en buig Bezie uw gezicht in de stroom Schroomt u niet te kreunen Laat u tranen de vrije loop En zo u tot inkeer gekomen Ervoer de pijn in geleden tijd Berust dan in hetgeen gaat komen En hult u verder in eenzaamheid…

dikke laag onschuld lijkt de waarheid toe te dekken zodat schijnheiligheid geen kans krijgt buigen velen onder druk 'n witte smet rust op alles wat voor handen is grijze wolken troebleren het vuur dat dralend dooft…