Alle inzendingen over daaromheen

Boven de toppen van de bomen een blauwe lucht met wolkenveren en de geluiden van verkeer en daaromheen vogelgezang het duurt niet lang of klokken luiden om mensen naar de kerk te roepen om stil te zijn en na te denken te luisteren naar oude wijn de zon klimt, en de koele morgen wordt met de oostenwind verdreven hier zit ik, noordzij van…

Maar niemand ziet de band en het verdriet nog daaromheen. Niemand die het ziet.. Hoe erg de pijn kan zijn, hoe scherp het intense verdriet, hoe erg die eindeloze pijn. M'n hart krimpt steeds ineen Bij al die herinneringen die zo pijnlijk zijn. Het leven in soms zo gemeen en het doet soms zo'n vreselijke pijn.…

. ---------------------------------------- In Namen, bij de zusters der Clarissen Probeert Michelle, de ex van Marc Dutroux - En daaromheen is uiteraard gedoe - Een donkerzwart verleden uit te wissen. Melissa, Eefje, Julia en An….. Denk niet dat zoiets überhaupt nog kan.…

jij hebt met subtiele hand en lange armbeweging geluiden aan elkaar gevlochten met een rode draad als toon daaromheen vibreerden golven rapten teksten hun akkoorden vloekten dissonanten in een straattaal die hier niet hoorde in de veelheid van muziek knoopten losse einden snel weer hun begin in eindeloze mantra’s en repeterende…

De kaart besloeg het halve werelddeel En daaromheen stond Hitler met zijn staf De veldtocht naar het Oosten uit te werken Er speelde zich vervolgens heel wat af En als het winter werd was dat te merken De overwinning kwam maar niet in zicht Men moest het werkterrein steeds meer beperken Tot redding van het Vaderland verplicht De allerlaatste…

klokhuis maakt appelvlees daaromheen spant de schil rond, noemt “Elstar” laat zich eten hapsgewijs slurpt, geurt rijk verwachtingsvol want bomen groeien door in de buik, laten zich dragen van heinde ver en terug een naam verandert in avondfruit de kern is een huis door pitten bewoond op de zuidelijke helling van de hoge berg Jinjan…

Hoe rijk zijn de woorden door namen benoemd verankerd aan gestolen momenten voorbijvliedend, verloren in tijd Want in de ruïne van 't verleden tussen brokkelend steen bloeit een witte wilde roos zo puur in 't heden met mossig donkergroen daaromheen.…

In de zomer fluistert hij noten op het kloppen van de zon, zijn huid draagt een groot hart met daaromheen een M, een E. Groeide hun liefde met de seizoenen mee? Weerstonden ook zij storm en wind als aan de grond genageld, en hebben zij elkander een levenlang bemind?…

Daarbuiten het best bewaarde geheim van de wereld: de eindeloosheid en wat daaromheen ijlt.…

Ze duwt prikkeldraad opzij, haar vingers bloeden, ze ziet wit, ze heeft het koud voorbij het prikkeldraad zijn struiken kaal nog en met doornen, 'Loop daaromheen!…

poëzie of een kleine rivier vol sproeten bij de schoonheid van een zomeravond het dichtbij gefluister van een vlinder die zijn vleugels laat zien, voorbij blijft gaan tot in de kleinste schaduw en een getrooste regennacht ik zou je vertellen wie ik ben, het licht naar jou, wat ik ben je meevoeren uit verloren tijd met daaromheen…

De stem die vasthoudt aan de melodie terwijl de andere stemmen zich daaromheen vlechten.…

Ze bakt de taarten van zand, Zij bakt de beste taarten van het hele land blootsvoets rennend, springend, bevlogen met een zonnige lach Haar zanderige snottebel spatte uiteen met puntige pieken van loodrecht blond haar vlak daaromheen ook sporen van verf markeren haar dag.…

een paar grote schepen kwamen met volle zeilen binnen over het IJ de wind was precies goed daaromheen de kleinere boten je zag bijna grote zeezoogdieren omgeven door springerige vissen zwermen op zoek naar voedsel terwijl de oude walvissen binnen zwommen chagrijnig dat ze gevangen waren in de fuiken van de Zuiderzee drijvend langs…

Een dorp is een kern met daaromheen het leven waarin alle aspecten van het mens zijn worden bedreven. Klein en daarom bekoorlijk. Werelds maar toch behoorlijk bepaalt de gemeenschap zijn eigen identiteit, die zich ver verwijdert voelt van de stedelijke realiteit.…

*) solipsist: het universum met alles daarin en daaromheen bestaat slechts in het bewustzijn van de waarnemer.…

Bij een daguitstapje of rondlopen in de stad even een eethuis ingaan om te genieten van eenvoudig gerecht dat je maag tevreden stelt een smakelijke schotel twee sneden brood wit of bruin naar believen daarop smelt boter langzaam 't spiegelei sist soms nog houdt plakjes kaas warm daaromheen zorgen slablaadjes en schijfjes tomaat voor…

me weer een flinke duit Slingers stuk, kapotte piek De ballen kwamen nog het verst Maar zij zijn uit elkaar gespat En het is nog lang geen kerst Scherven liggend, overal Dankzij mijn liefdevolle overval Het is de schuld van mijn vriendin Ik vind haar net een engeltje En hing haar in mijn denneboom Tussen al die gouden slingers in Met daaromheen…

Fijner dan stof Ontastbaar vermenigvuldigd Zweeft de korrel Verschilt van vorm Van de bol naar het ei Van geribbeld tot scherp gekant Van kussens tot ondiepe schalen Het oppervlak toont een moeilijk patroon Een lijn die kronkelt zonder regelmaat Cirkels in motieven verdeeld Als een iris, een vingerafdruk Daaromheen de schil Tegen verderf…

De hoge blanke toren van de ruimdenkende Grote Kerk ziet met voldoening neer op die brede levendige Markt en oude straten daaromheen waar mensen gezellig samenzitten onder zoele platanen wier luchtige onbekende spraak de geest der Middellandse zeekust naar deze stad roept om er te toeven vol bezadigd rijk gemoed de zachtgroene top met…

lijnen waar een knop zich openvouwend splitst in blad na blad intact nog voor het werd geraakt en brak de lengte eerst toen tweemaal overdwars zo brak het eiland dat een baken was als schotsen ijs die zoeken naar hun plaats en stijgen in de stuwing die ontstaat of ondergaan zo zonk de kleine nis en met het bronzen dak een enkel brok en daaromheen…

hun moeder denk erom: niet bewegen zijn de jongens gaan schuifelen tijdens de lange belichtingstijd ze zijn gaan verzitten hebben hun hoofden heen en weer bewogen zachtjes gegrinnikt om het gezucht van de jongste die hardop aan zijn speelgoed dacht toen het portret eindelijk klaar was zag ze haar eigen gezicht, helder en scherp met daaromheen…

In jouw bossen wil ik mij laten verdwalen Oneindig dwalen en één worden met jou Mij laten verrassen door alle geheimen De late avondzon en de ochtenddauw Ik wil genieten van jouw jaargetijden Het uitzicht en alles daaromheen Jouw warmte en kou voelen Elke boom ontdekken, en elke steen Alles wat jij houdt verborgen In het diepe bos van jouw…

Oh kon ik toch perfekt beschrijven de zon die opgaat heel alleen, theaterstuk in twee bedrijven het doek van maan en sterren daaromheen. Nooit heb ik meer verdriet als op zo'n moment gedichten maken kun je niet rijmpjeschrijver is wat je bent.…

Het aanzicht van onheilspellende Dik gevormde rookpluimen boven een Stad waarin men vergeten is Dat vergeten juist hetgene is dat Wij ons moeten herinneren Doet mij denken aan mijn dromen Waarin alles probeert te ontkomen Maar de wind, de zee en alles Daaromheen Wordt opgeslokt.…

In Zwitserland mocht men er over stemmen: Geef elke burger maar een basisloon En stop die bijstandsindustrie gewoon Of heeft dat te veel voetangels en klemmen? Massaal bleek men het voorstel niet te steunen Want ieder zag zijn buurman zwart gaan beunen…

En daaromheen in een grotere cirkel van pijn en tijd liggen verspreid twee ziekenhuizen en een kerkhof. Maar de jonge vrouw die begraven werd waar ze vandaan kwam, meer dan honderd kilometer verderop, maakte de cirkel een stuk groter.…

De mijmeringen daaromheen blijven in je geheugen spelen, datzelfde geheugen waarin alle ervaringen en studies, waarheden en leugens, lief en leed gedurende je hele leven zijn opgeslagen en die op het moment van doodgaan in luttele seconden compleet zullen worden gewist alsof ze nooit zijn opgebouwd en je leven hebben bepaald.…

Een wereldreis van een en duizend nachten Architectonisch rijk vol avontuur Drie continenten in een ring van vuur Als hof van integratie der gedachten Naast een donjon een middeleeuws kasteel Aan stuurboord in de nijl een piramide En voor de mui toont kaal en plompverloren Een priapus zijn naakte rode steel Fonteinen ruisen in het…

Mijn tuin, ach zo reusachtig is hij niet, ’t Heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen, de kanten zijn wel dicht begroeid met riet. Wat daar niet leeft in ’t water, kruid en grassen. Toch voel je dat de boel is aangelegd, ondanks de reiger die stil staat te vissen. En aan de krulwilg kleeft een bonte specht; de pimpelmees speelt lustig in…