Alle inzendingen over deken

gehore, verzoen mij niet met de nacht, doe wat ik doe, dek me toe. --------------------------------- uit: 'Welcome hygiene', 1996.…

Ik slijp haar gratie in mijn hart van steen, ik ween haar naam in hout en de taal om die in haar geest voort te laten gaan tegen mijn beter weten in, ik spreek haar aan in een teloorgang, een plek waar hoop en in haar beeld volmaakt gedijt, zich als warme deken over ziel en aarde spreidt. Http://www.pamapoems.nl…

Maar ik heb het gisteren al gedaan ik heb de glans in de glazen gelaten ik heb het bestek weer eens opgewreven ik heb gezegd wat er lekker zou worden ik heb mijn handen gewassen gewassen ik heb mijn handen gewassen ik heb etiketten gelezen, ik ken ze, ik heb me verzet tegen oorlog want dat het gedaan moest zijn ja, met die onzin, gehoopt heb…

een sneeuwwitte deken doet al het groen verbleken wat een hemels gezicht alles lijkt wel vederlicht het is een pracht tafereel takken bedekt met poederzacht sneeuw ik geniet met volle teugen deze winter zit gegrift in mijn geheugen als een levende ansichtkaart iets wat nooit en te nimmer verjaart.…

Witte deken wijkt voor kleurig bloementapijt De natuur ontwaakt…

met een deken van violen lieflijk en zacht zijdezacht…

De jaren vijftig, toen Geluk nog heel gewoon was In regio's waar het Naberschap leek te zijn Uitgevonden - nu er Meer en meer deskundigen Worden gehoord over die Goede oude tijd blijkt Toch niet alles goud Wat er blonk: veel Werd immers ook met De mantel der liefde Toegedekt, ook dingen Die echt niet konden Een klamme deken…

Mijn lentes zijn gevuld met zang van merel,lijster .....vink en mees Het zijn kille winters die ik vrees hun stille afwezigheid in tuinen,langs bermen Het zijn m'n oren die ik wijd open zet zo ook mijn hart bij klanken van voorjaar Hoeveel herfsten.... dalen vogels neer om zich te voeden aan het rood van bessen? Niet alleen…

verder dan vandaag lijkt deze ochtend niet op die van gisteren vooruitlopend op de volle ruimte die nodig is om twijfel in toom te houden later zal iemand begrijpen wat nu onbeschreven als een rolmaat ligt opgerold de dag prijzend in het holst van de avond zo kenmerkend viel het duister niet eerder in laten we nog een stukje lopen…

droomt daar de stille taal van de dood onder de blauwe deken…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Vader, Ik wil een nieuwe naam Zoontje, Dan slaap je alle nachten zonder deken Vader, Ik wil een vest met een medaille Zoontje, Slaap dan volle winters zonder deken Vader, Er hangen pegels uit mijn ogen Ik lees je een verhaaltje voor Over de maanvis…

Maar de kou die deert mij niet, de golven zullen mijn deken zijn. Een deken waaraan geen einde lijkt te komen, die verhult mijn zielenpijn. En ik kijk vooruit over mijn zoute deken, de zee en als het koude water zich terug trekt neemt het mijn zorgen mee.…

mijn lichaam schoon en naakt gezien door zijn hunkerende bewonderende ogen er is geen valse schaamte dek me toe, straks als we hebben liefgehad….als de hartstocht heeft plaatsgemaakt voor serene rust dek me toe met een deken warm van liefde en passie het geluk dat we samen mogen delen is zo groot we hebben nauwelijks woorden nodig…

Kat op de deken Hij vindt het vanzelfsprekend oneindig aaien…

Witte pluiswolken blauwtinten op achtergrond als warme deken.…

Dauw op de velden een deken vol pareltjes doorweekte schoenen.…

onvolmaakt de moeite waard ont dekken de eigen aard…

Troost, een zielekus die als een zachte deken het koude hart warmt…

Winter zo wonderschoon en de sneeuw bedekt de omgeving met een deken van ongerepte schoonheid. Een wereld van verschil.…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

deken over de dag, zacht maar zeker de knop om en ik slaap, wel licht…

een witte deken van onschuld vertoont smetten dooi doet zijn intrede…

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

mars regeert en thialf paradoxaal Gott mit uns rijp op de deken…

Moederliefde is eindeloos Een warme deken om je heen In gedachten altijd bij je Daarom ben je nooit alleen…

Verder Met leren Een eigen draai Aan mijn leven Te geven Mijn eigenheid Ont-dekken…

Nog steeds dek ik voor ons twee Omdat het altijd zo gegaan is 'k kan niet wennen, o nee Lief, kan je niet zeggen, hoe Ik je zo vreselijk mis! Dus blijf ik dekken, ook voor jou Tot in lengte der dagen Want er komt een dag dat Ik bij je ben en niet meer hoef te vragen Maar ik MIS je zo.…

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...…

Haar warme hart gaat ons verlaten koude lucht ontneemt haar adem een witte deken om haar huid trotseert de kou zoals mijn lichtgebrek en de klok die bevroren achteruit loopt ik hoop dat ze haar deken uitschudt me dompelt in decembermaanden kan iemand ervoor zorgen dat zij niet meer zal verdrinken door valse warmte in verdriet als…