Alle inzendingen over frisheid

directheid en recht op de man af omdat er geen tijd voor dromen is zoals in de tropen of het mediterraan gebied waar warmte dwingt tot rust en het snelle leven uit het westen onmogelijk is door woestijnen die luchtspiegelingen laten verschijnen in de vorm van oases die van het het leven kleuren vragen waarmee mensen met die frisheid…

gaan die opluchtenden zuchtende wind die langs mijn wangen streek woelde om de donkere stilte te verjagen met een boog om me heen ogen die niet zien wilde de sluier van de ogen die roerloos lach zong de klok zijn sonet opgelucht van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende gevoel van frisheid…

Mijn verwaaid gelaat, voelt frisheid, duizelingwekkend. De jonge strakke wind op vollere nadenkende rode lippen, de verse sappige kersensmaak in de herkenningslijn terug, als perfecte kunstzinnige liefde.... blootgelegd op zachter bloter witte huid, spuugde neoromantiek in mijn gezicht, grote compleet vernieuwde liefdes..…

Net nu verliezen gladiolen hun frisheid onder weeë pijn, droevig lied, afscheidsvlagen van violen, slopen een nostalgische brug tot een ravijn. De overkant een illusie, zo verloren zonder balsem valt het gordijn.…

Net wakker ijlen van ludieke frisheid Verplichtingen, feiten, dwingend geheugen zijn vooralsnog vage herinneringen Uitgeslapen is verwondering aan zet Het is een dag om literatuur te eren We gaan een gang, puzzelen en priegelen, Verzinnen woorden, verzetten zinnen, kanaliseren wat wroet van binnen Taal is het instrument van het volk dat…

De frisheid in je longen is van damp, is van dauw Morgen door merel bezongen Wij samen alleen tegen kou Een uur overdag, een avonduur, een uur nat, een uur droog maakt je vrij, opent wegen Geen grens, deur of muur De akker glanst in gloed van avondrood en zomerzwoel Schemer door reebok begroet We weten: straks is het koel De lucht…

Kijk naar het jonge malse gras en zie, de frisheid van onze planeet. Kijk naar het riet dat onbezorgd wuift in de wind en geloof, in vrede op aarde. Kijk naar de druiven en zie, onder onze zorg kan ze tot wijn kan verworden. Kijk naar de wolken en zie, hóe ze kringloop zijn. Kijk naar de wereld, en naar haar geschiedenis.…

en zelfkennis missend verzuipt u in uw lot uw woorden zijn vergeten omdat u zich versprak tot op de draad versleten noemt u uw vodden, pak een overhemd vol gaten met vlekken in het zicht waar ooit de knopen zaten houden nietjes alles dicht uw adem geurt naar dieren - maar dan wel jaren dood - en met uw okselklieren geeft u uw “frisheid…

fluisterend een uitweg de luide kermis van het dagelijkse bestaan ontvlucht in oren verdwaald de veelkleurigheid verschiet naar zwart-wit het bont geheel wordt genegeerd door rancune en onwetend gevit vierendeelt de huiswijn van de kerk proeft naar oma’s soep met ballen de boon uit de koek trakteert de tong op hoog zoengehalte de frisheid…

Door dalen tussen heuvels stromen, Waar menig dier van zijn frisheid geniet. Stromend langs eeuwen oude bomen. Een waar festijn voor ’t oog, Waar hij klaterend komt vallen, Vormt in het zonlicht een regenboog Tussen ’t groen stroomt hij weer verder, Een verkwikking voor hert en ree.…

poten haren golvend snoet richting vleugjes wind slank als een hinde De kater Door het open venster gooide hij met een smak zijn lcd scherm naar benee het licht doofde voor “oranje” en hij was niet tevree De vrouw Ze wandelt in de vroegte van de morgen ook haar haren golven inderdaad haar snoet ook in de wind genietend van de frisheid…

Ik gun mezelf een frisse bries Met zuivere lucht, veel zuivere lucht Ik zou gaan jubelen en juichen Mijn armen wijd Ik zou de frisheid naar binnen zuigen En ik zou huilen Heel veel huilen Ik zou huilen Tot ik niet meer kon Ik gun mezelf een open veld Met bloemen, heel veel bloemen Ik zou gaan huppelen en hollen Mijn benen in de lucht…

Dit is wat hij is Mijn broer en ik kijken samen naar de eendjes Van buiten is hij een oude man, maar van binnen onaangeraakte frisheid.…

Adem Christus Jezus en de reine frisheid van de oceaanwind.…

we hoge bergen beklimmen maar misschien zijn we nu te oud voor in een tent in de kou en hou ik je slechts bij me om te kunnen dromen over bergen een onherbergzame gedachtegang in het holst van de nacht gekomen met de taal die we spraken konden we verhalen formuleren maar misschien was het slechts taal om elkaar te achterhalen in frisheid…

Voor mijn lief mag het altijd zomer zijn de frisheid van de morgen die opdroogt in het vroege zonlicht, dat verwarmt Wakkere vogels zingen en strelen het oor met een vrolijk fladderend ochtendlied een kat sluipt tergend langzaam dichterbij Het is verlangen naar jou, vervlochten raken met verlies, eens ons voorgoed beroerd, maakt los om…

Mijn smachten is naar de lente van het sterven waarin ontbinding zorgt voor de mooiste kleuren tot de gevelde geuren overgaan in de frisheid van gierende rust tussen angstaanjagende vlagen verbijsterd krakende en vallende takken. Buiten de warmte die weer aan kan voelen als thuis.…

straten zijn nog donker en doen wat troosteloos aan achter een enkel raam brandt al wat licht Den Haag ontwaakt aan de donkere hemel knipoogt nog de maan niet vol, nee nog niet ze is wat bleekjes de vrouw zojuist ontwaakt schuift gordijnen open rond haar benen wervelt de poes harig en behaagziek ze doet het raam open en de morgen frisheid…

(verleden en toekomst raken elkaar) Een mooie morgen was het geweest toen Jezus ging spreken het decor van zijn verhaal straalt ochtendlijke frisheid uit fonkelende dauw tintelend feest de onbetrouwbare nacht geweken we werden omhooggetild voelbare nabijheid Zijn woorden bereikten ons innerlijk totaal als dan ons hart is geraakt zijn…

Droog met een kruidig kundige frisheid, opgehaald in de rose tint van rosé. Opgelucht haald de fles kruidige rose wijn met leeg etiket, lucht, om kurk uit te spugen, die het frisse herfstarrangement, de kleur van een zachte herfstwandelingstint nalaat.…

mijn ziel bedekte, de gladde oppervlakte, met een sporenhoeveelheid bevangen door de vruchtige warmte, de samengekitte onregelmatig aarde en de frisheid, van de heldere wateren ..zag ik het vergeten groen.…

De frisheid en jeugdige dartelheid van de lente, zijn nu voldragen, rijpe vruchten. Wat even voordien nog een voorzichtige, tastende aanzet was tot; is nu volgroeid. Van hoog aan de hemel stuurt de zon haar levensbrengende stralen neer op het gretige, in volle bloei staand landschap, dat gulzig de zalige warmte opneemt.…

Ja vond ik woorden als water uit de wolken op jong voorjaarsgroen dat bloemen doet bloeien waar vlinders fladderen vogels tot nestplaats zijn. Dat dan mijn woorden als zonnestralen omhelzen veld en beemd paren met vogelzangen zuiver zijn als ’t water uit lieflijk kabbelende beek. Zie mijn waterval van woorden waarin ik mijn geluk u…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - verlept - zijn frisheid doen verliezen benepen - bedrukt dat schort - waaraan ontbreekt Moogje - Kan je een lonkje te slaan - een blik te werpen leuterig - wuivend lustigjes - opgewekt uw zinnetjes - uw verlangens bron - het beekje uit de laatste regel van het 3e couplet…

'k Zag, onverschillig, veld en bomen glijden: geen frisheid! ook geen lust tot verder streven. O wrangheid! half maar voelen, half maar lijden, verdorde schakel van 't oneindig leven! ------------------------------------------------ delling - vallei…

Ach, waarheen wenk je mij, mijn hartendief, mijn zomervriend is het jouw frisheid, jouw vrijheid.. die je meedraagt in je tint. Waarheen wenk jij mij, mijn oosterse zomerwind. Ach, waar is jouw adem, je bries.. zo ik hem niet meer vind. Ik probeer je te houden, vast te houden met mijn kleine handen.…

Om te zien Hoe het met je gaat Ik ken er elke boom Het is zo vertrouwd Toch zie ik ook Iedere verandering In een ontmoeting Liefst één op één Om volop te genieten In wat voor stemming dan ook In wat voor weer of ontij, Duisternis of Daglicht Jij geeft Rust en Balans Tijdens sport, Verliefdheid of Verdriet Ruimte Voor alle emoties Frisheid…

'k Zag, onverschillig, veld en bomen glijden: geen frisheid! ook geen lust tot verder streven. O wrangheid! half maar voelen, half maar lijden, verdorde schakel van 't oneindig leven! 1892…

En hoe vaker je terug- blikt, voortzwoegende, op de wonderschone zonsopgang roerloos in je rug boven het verre geboomte dat onhoorbaar ruist, hoe beter je weet: dat ontwaken van de frisheid van limoenen, die paradijselijke eerste hap van de tropische verrassing in een jasje van melkchocolade – het verblindend prille komt niet weerom.…

houterig en stijf Dit werd een zaak van even heel diep ademhalen Die rose kousen en dan ook nog die sandalen De gele bloemenjurk hing loodrecht langs haar lijf "Oh jee", riep Greet "Guttegut daar gaan we dan" En ze kroop bij deze woorden Lekker dicht tegen me an Een lucht van mottenballen hing er om haar heen Dit was nou niet de wildste frisheid…