Alle inzendingen over gelig

onder een citroenboom lig ik lig ik niet alleen en langs haar stroomt een gelige gracht samen liggen we te wachten tot die gelige citrusgracht zou stilstaan met de tijd ik mors wat oker over haar doordacht oranje onderpracht, met langs de kant een eenzaam plukje bos sop sop servetje water, traag, wat toch niet wacht lekker lam…

Met een kaaskop, gelige haren, een centenbak en bonkig postuur. Reist hij door heel nederland om zijn kennis te delen over de Japanse cultuur.…

het zwarte oog. het gelig wit van levend bot zwaait heen en weer van zeldzaamheid zich niet bewust en slechts zichzelf terwijl het lobbert door mist en dras drukt natte, malse snoet in gras. waar het ook tast daar vind het kruiden, groene scheuten. richt zich op verrast tot aan de punten van het jong gewei het gelig wit van levend bot zwaait…

de foto’ s plakken hun landschappen op elkaar ik moet voorzichtig zijn om geen dijk stuk te trekken jouw dijbeen naast een populier is al wat gelig jammer van die bokkenorchissen…

leeg en wit is de vlakte ontdaan van alle opsmuk en waan een straffe noordooster haalt uit met ijzige adem vaal schijnt de zon een gelig winterlicht waarin warmte wordt gemist een schaatser tart de elementen krast langs het riet voorbij blik op oneindig een gedachte in de kop de elfstedentocht dan zegt hij stop…

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

dit lijf een hoopje nog van maag en darm van vlees en been en brein een arm gebroken in nog warmend gelig gras een buik gespietst op groenbemoste hoogterotsen dit lijf vol pijn dat wacht duldend en alleen als de dieren op de uittocht…

een gelig licht bruint irreëel de blanke houten schuur een eerste druppel spat tot kroon op de arduinen muur het zacht gekeuvel op ’t terras wordt stilaan animeus geroffel op de parasols maakt pimpelaars nerveus bij glasgekling en stoelgeschuif wordt hier en daar gegild de vlucht naar binnen wordt gestart met dienbladen als schild…

de wind speelt in het zand tot aan de kade van steen het licht lacht gelig in een schaduwloze lucht mijn hoofd zit alweer vol van ongenode gedachten mijn hartslag stort zich in de diepte van de zee komt terug als een vochtige golfslag met het aanstromende water maar geen nood mijn onrustige gemoed volgt gewoon de weg die het volgen…

in helder zicht rijpte de maan in gelig licht tot vol ik zag je gaan je flitste niet maar nam het pad dat je te lopen had naar jouw idee ik wilde met je mee maar in het laatste kneepje van je hand verbrak je onze aardse band voor mij ben je een ster jouw hemel is nog ver ik kon je volgen zag je gaan voorbij de volle maan…

ik weet dat de zon licht zal baren helaas nog steeds op de verkeerde aarde hier dwaalt schaduw tussen grijs en zwart voel me verloren zonder enig contrast alleen de maan geeft gelig zicht heeft zich geprofileerd in tweedehands wederkerend schijnen zij luwt de scherpte van dit ondoorzichtig bestaan terwijl ik in het volle licht…

Een pen van het diepste blauw Ontmaagd het gelige blad Tekent sierlijk de bouw Van haar fantasiestad Waarin mensen slapen in wiegen kindjes die hen in slaap sissen De vissen kunnen vliegen En vliegen vredig vissen Tot een plotse pennentrek Het geluk in de kiem smoort Zo bouwt de dichteres een plek Waar alles is zoals het hoort…

Ik dwaal door een lege gang Beplakt met afbladerend behang De vloer kraakt zacht onder mijn voeten Alsof het hout mijn aanwezigheid wil begroeten Gelige schilderijen in een hoek Vind ik wanneer ik naar mijn jeugd zoek Verdwenen beelden van weleer Ik herinner me niet alles meer Oude schriften en een sportschoen Ruiken nog altijd een beetje…

we verhalen levens in een notendop foto’s en etalagewoorden met weinig zeggingskracht je lacht het kunstgebit met gelig waas komt bloot ik verberg de apparaten in mijn oren zonder welk ik niet kan horen wat je zegt ik weet nog de lange vrouw die oma heette, grijs, doof en schimmig in haar ouderdom waar ik nu niet van wil weten want…

het blijft indrukwekkend de kerk buiten het raam nog geen kilometer hier- vandaan. gewoon nu op deze zomeravond gelig verlicht, ik zie het aan, als een uitge- stoken telescoop, in drie delen, eindigend in de donkere spits, god is heilig, de punt wijst naar boven. ik zie de haan niet, niet in het donker, de maan staat…

de verpakking is wat gelig, geler bestaat bijna niet toch is het ontbijt te laat begonnen en zijn de treden van de trap te zwaar beladen – in elk geval voor mij de houdbaarheid nog niet aan datum en is het zuur te rijp voor deze dag was het maar nacht en snel maar morgen dan peuterde ik het etiket van de fles geniet van het ogenblik zeg…

het gelige licht viel op je gezicht waarin ogen sprankelden sluik haar verwaaide naar een kant gerestyled door je hand je lachte met een tikkeltje bravoure in jeugdig nonchalant je stem had het vrolijke timbre met een zacht warme klank je twijfelde in haast aarzelde keek achterom rechtte je rug en was weg jouw verschijning…

Vandaag zoek ik een warme jas, wintertijd breekt aan, één derde boom is al kaal en gelig het groen gewas. Nee, niet op zoek naar eigen ik, naar binnen kijk ik niet.…

Het korstmos op stenen schittert in haar helder gelige roestkleur betraand door ochtendvocht.…

mij spiegelen, aanwezig en ongrijpbaar in de trillingen van mijn schouder de maan kent de woorden, de stilte waarin ik slaap en later, wanneer het winterlicht naar mijn stem wijst, blaas jij leegte en regenval in ieder uur van oude en nieuwe dagen ik vouw mijn vleugels in het vaarwel en in later, wanneer de sterren sterven in het gelig…

Ik voel me op dit feestje als een opgeprikt plakje uitgedroogde leverworst Op dit stokje vergezeld door een ook niet meer zo fris driehoekig stukje augurk Om ons heen op dit zilveren blad en -feest meer stellen zoals wij een blokje oude jonge haast oranje Gouda kaas met als diens levensgezel een halve rimpelige gelig-uitgeslagen…

donkermetalige wolkenbanden als kaarten van dokter Hollerith ratelden dwingend rollend over ons sloegen je voordeur dicht doofden de kaarsen in de gang ik hou de verkeerde sleutel het verlangen naar een kind dat altijd weer geboren wordt er waait een raam open het gordijn gelig en rafelig als het kleed van een oude bruid ergens klinken…

ellenlang, verstuurt het een gerucht alleen nog uit een zucht, vanuit het borstbeen te horen in een voortvluchtig gericht, de tijd hijgt lichter in ons rond, stikt gaten in de ochtendstond, is amper bij te houden, beweegt verder uit het zicht, schaatsers op smeltende melk, trekken eigenwijs sporen over het virtuele ijs, wat gelig…

zachtroze of gelig, brozen puimsteen is alles wat nog rest van Rome's antieke stad, maar voor wie goed luistert, het oor dicht tegen de verweerde muren aangedrukt, ja, die hoort het krachtig fluisterend, sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen van Cicero en diens trotse medesenatoren, weerkaatst door de muren en stijle zuilen van de…

kaarsen zijn voor je gaan branden licht valt gelig op je huid wierook zal je geur veranderen. de gekozen hymne weent voluit jij staart kijkt stil naar boven.…

kaarsen zijn voor je gaan branden licht valt gelig op je huid wierook zal je geur veranderen de gekozen hymne weent voluit jij staart kijkt stil naar boven geloken ogen je mond is dicht de vingers heeft iemand gebogen Je lijkt wat somber bij dit licht Je hoort ze praten mild van toon een hand een traan het raakt je aan ze zeggen…

pas als de avond valt en dauw het gras nat maakt kom jij tot leven is de matheid in gebaar en ogen snel verdreven in het lonken naar de maan steels zoek je de bezem en waar schaduwen de bomen raken ga jij ons verlaten snel als een vage veeg langs gelig licht zoek jij de kring van paddenstoelen op het gezang en dansen rond het…

de wind blaast fel oranjeblauw, stuwt het groene, donkere water trekt en duwt aan de branding treurig jodelen de regenwulpen, hun opgekromde snavels peuren pieren en zagers uit het wad vlokken gelig zeeschuim rollen vluchtig over het gouden strand, verkleven soms heel even met het bronsgroen knoopjeswier, of met stugge, hard-oranje kabels…

Opgefokt strikte de dood dan zijn veters Om halt te houden bij pronkjuwelen Gelige zonnen op stevige stelen…

De drek van onze welvaart ligt op het Noordzeestrand Waar de badgast heel gênant op een vuilnisbelt belandt Wegwerpflessen, nylon pluistouw, zachte brokken gelig schuim Lekke emmer, harde kwasten, gore handschoen zonder duim Flarden plastic, lege tubes, stukken visnet, Colablik Doppen, stoppen, alle kleuren, blinde barbiepop met strik Ginds…