Alle inzendingen over hemel

vergezeld van minstens zeven kwekkende kwakende kikkertjes tussen waterlelies en zwanebloemen lig ik heel lekker lui languit in het hoge geurige gras met klaprozen en margrieten de blik op hemels oneindig zie daar drijft engeland achter een zittend hondje en opeens is daar spanje maar dan andersom naast een heel boze man een grote vogel…

Ik heb en maak plezier ondanks dat ik niet in de hemel ben.…

in verwachten met een lach ik zag dat toen je naast me sliep en zacht mijn koosnaam riep samen zijn we op de vlucht gegaan de lentebloesem achterna de stilte van de lucht vlak voor het ontwaken gaf een intens geluk ervaren toen de zon je wakker maakte voelde ik jouw warme hand wist in samen raken dat wij van deze dag iets hemels…

Zodat ondanks mijn misstappen in dit leven het stof waar ik uit ben ontstaan Zachtjes als een witte nevel toch de hemel in zal gaan.…

Lila vlieg je langs het blauw Geuren sporend, die van haar, Trillend met je vleugels Nader je de bloem, die als een vrouw Je welkom heet en blozend Rolt je tong naar nectar Duizelend stil je dan je honger Op mijn rug in het groene gras, liefkozend Streek ik de madeliefjes En sluit mijn ogen, dicht bij jou…

de smaak van speelse liefde trompettert in mijn mond ik voel de stem van engelen daar beneden op de grond mijn weten is vergeten als hartstocht ontvlamt de hitte is niet te meten het denken is verlamd het nu van alle woorden in ruimte en in tijd het mooiste der akkoorden ben jij in liefdes strijd. 1973.…

Er moet een uitweg zijn Een uitweg De bullshit wil ik kwijt De bullshit Het lijkt alleen maar donker Alleen maar Rijk mij je hand Je hand Toon mij je kracht Toon mij Samen Opnieuw Een wolkenloze hemel Jouw hemel Mijn hemel Onze hemel - Oh Mijn hemel…

vrije vogels balanceren onder een grijs wolkendek dat gisteren nog zoveel meer grijzer leek kale bomen staan hulpeloos met hun handen in de lucht alsof zij vragen willen een waterig zonnetje verwarmt niet meer onzichtbaar is haar schoonheid alsof de natuur haar adem inhoudt zijn het sneeuwklokjes die zich als eerste tonen overgoten door…

Ik zeg dat ik van je hou en voel me zo geborgen Hemels voel ik mij nu bevrijd van alle zorgen Ik zeg dat ik van je hou jij bent alles voor mij Mijn liefde mijn leven verstrengeld zijn wij Ik zeg dat ik van je hou lieve Schat voel jij dat Zwijmel je met me mee heb je ooit zo liefgehad Ik zeg dat ik van je hou jouw lach laat me blozen…

soms zou ik naïef uit dit keurslijf willen treden even weg van dit heden waarin geen vreugde leeft ver van de beslommeringen het voortdurend dringen opgaan in een lichter bestaan voorzien van heuse keuzes geen dwaze eisen voor een baan en druk om te presteren geen gevechten voor erkenning een volwaardig mens te zijn begiftigd weten…

in de schaduw van de walkant spiegelt het water dreigend en zwart in contrast met het herfstige groen een golflijntje verder weer de hemel van toen zag lijken al drijven in vele levens vergaard heb de crisis ontweken ben tot heden gespaard maar iedere keer als het licht wordt gespleten komen schaduwen dreigen tot mijn angsten weer…

Ik heb een rivier gevuld met tranen die ik om jouw gelaten heb wanneer mijn sterven met rasse schreden nadert laat mij dan verdrinken in het water van mijn deemoed als jij hier niet meer bij mij wilt zijn dan hoop ik dat ik je in de hemel weer in mijn armen mag sluiten de tijd heelt voor mij geen wonden, slechts het sterven…

Schrijf me maar over, met of zonder mijn naam, wijs op de hemel. Al mijn gedichten gaan over ieders hemel, eeuwige blijdschap. Over genezing, gezondheid en eeuwige liefde voor en van. Over ontmoeting van hart tot hart, ziel tot ziel, van jou en van mij.…

hou me vast tot aan het einde van jouw einde tot aan het begin van mijn begin hou me vast tot het diepere einde en vang me als ik val in jou hou me vast tot ik niet meer voel zoals ik voel hou me vast neem mij neem mijn last op je brede schouder ontvlam een kaarsje met licht zoveel licht voor jou voor mij in het donker…

Toen opeens dat herfstblad viel zag ik hoe kort het had bestaan Dit blaadje, misschien zonder ziel, was alleen hemelwaarts gegaan Ik nam het op en streelde ’t stil aangedaan door deze hemelvaart Dit blad, mogelijk buiten zijn wil zocht zijn hemel echter op aard Geroerd door ‘t naïeve blaadje wees ik op de mooie warme zon Hij zei ik bungelde…

De hemel staat met sterren volgegoten Als met gesmolten zilveren metaal; De nacht is krank van zwangre bloesemloten, Waartussen ik gedwongen ademhaal. En steeds als ik in uiteindelijk erbarmen Rijst uit de nacht uw beeltnis, naakt en blank; Mijn droom omhelst u met onzichtbre armen, Mijn lippen kussen u schier zonder klank.…

Er is een hemel en een hel, de rolkans van een teerlingsmete.* Ik die mijn leven heb gemeten, zijn diepte hoogte lengte breedte, zijn zorg, zijn dagelijks gekwel, niets weet ik dan wat ik geweten altijd en 'k weet het al te wel: er is een hemel en een hel, de rolkans van een teerlingsmete.…

Ik lig naast je en ik slaap Onder een kleurendeken M’n hand is warm, ligt op je rug Dit hoort zo, dat is gebleken Ik wentel me in kleurschakering Vlieg met de sluiers van het licht Ik ontwikkel en trek lering, Terwijl ik kijk naar je gezicht En je ogen spiegelen m’n pad Ik loop op de vlaktes van je ziel Bewonder daar jouw universum…

Het gaat er niet om na mijn dood beroemd te zijn maar in de hemel. In liefdes geluk, zoals nu al een beetje, verliefd en geliefd.…

blonder dan roze kleur je de dag zing je de woorden zonder einde ben je alles in mij dat ik vergat lach je een lach om mijn mond ben ik het zijn in je ogen dat rozer dan blond sterren in de hemel zond…

Wie zal bepalen, wie zal uitvinden of wij elkaar, na dit aardse leven nog eens zien en zullen en willen ontmoeten misschien zal ik jou dan begroeten als een oude vriend met wie ik veel beleefde en me altijd deed leven. Misschien kunnen wij elkaar dan echt liefhebben, houden van zoals wij op aarde niet konden niet willen…

Jij hebt de Hel in me weten los te maken maar daardoor is ook de Hemel in mij gegroeid. Je wist mij intens te raken en uiteindelijk is de liefde voor het leven ontbloeid.…

In hun eigen trouwe hart, dat haar en ook onze, lieve hemel is.…

Poezie is als het eten van een uitgebalanceerd hemels gerecht die je smaakpapillen strelen maar dan in aangename woorden voor de ziel…

Ik weet dat eens het raadsel van de hemel zich zal ontvouwen aan mij. Het zal niet eng of vreemd zijn maar een veilig en vertrouwd Licht, zo licht als een veer, zal tot mij schijnen en ik zal tot de hemel met het lichtste Licht weer verdwijnen.…

Ik zie de hemel in jouw ogen Door mijn tranen in te slikken ga ik naar het oneindige vandaag leg ik twee droogbloemen in het boek der boeken wie bepaalt of het een goed idee is? wat maakt mijn leven zinvol?…

Jij staat centraal in ieder van mijn verhaal jouw lach verrijkt mijn dag jouw woorden zijn een echo van mijn gedachten zo sterk sta je in mijn zijn dat jij, geworteld in elk gebaar, mij schijnbaar moeiteloos brengt naar het hemels firmament.…

Eens hopen we in de hemel te komen Wanneer ons werk op aarde is gedaan Wij onze ogen naar God mogen opslaan En Zijn liefde ons tegemoet zal stromen. Hoe zal het in de hemel zijn bij God? Zullen we onze geliefden weer ontmoeten Daar elkaar met vreugde mogen begroeten En eeuwig leven, met elkaar vol heilgenot?…

Iedereen heeft zo zijn reden Iedereen heeft zo zijn zegen Het komt erop neer dat wij allemaal die ene plek weten…

ZON de goedlachse zon ziet het van de lichte kant wou dat elk dat kon MAAN de maan leert ons hoe je in bescheidenheid er toch mooi bij kunt staan STER ster hoog gestegen knipoogt voorzichtig naar ons ietsjes verlegen…