Gedichten

gedicht (nr. 1.788):

DE HEMEL

De hemel staat met sterren volgegoten
Als met gesmolten zilveren metaal;
De nacht is krank van zwangre bloesemloten,
Waartussen ik gedwongen ademhaal.

En steeds als ik in uiteindelijk erbarmen
Rijst uit de nacht uw beeltnis, naakt en blank;
Mijn droom omhelst u met onzichtbre armen,
Mijn lippen kussen u schier zonder klank.

Gij zijt er zo onloochenbaar en zuiver,
Gelijk een kaarsvlam, in zijn ernst verstard,
Soms weggetild als in een lichte huiver
Onder de snelle aandrang van mijn hart:
Dan beeft gij plotseling op in uw bestaan,
Alsof gij vreest teloor te zullen gaan.

... Het koningsgraf ...

Schrijver: Bertus Aafjes
Inzender: Han Messie, 23 april 2011