Alle inzendingen over hullen

zaden voor ‘n kerende aanwezigheid zij staat symbool voor een nieuw begin een onbeschreven zijde van ’t bestaan dat door geen mens vooruit is in te vullen haar enkel in verwachtende vreugd kan hullen om met geheven hoofd 't onbekende in te gaan…

Bezongen op de lippen van de eeuwigheid, zovele dichters beschreven een oneindige smart, ontvloot zelfbeklag, uitgestort in reine licht van ochtenddauw, weebeklag uit mond en luit,oprechte noot uit Orpheus hart, smeekt de veerman zich eenmaal te hullen in de mantel van barmhartigheid, z’n veer over de Stix en mededogen te strijken…

Krassende raven Vliegen in 't ronde, Bol van de kou; Nevel en mistdamp Hullen de velden Weder in rouw. Dan vaart de windvlaag Woest door de takken, Wild door het hout, En wat te dor is, Breekt hij al krakend Af in het woud.…

Hier is de top, En met de blauwe wolkjes, die er krullen Rijst uit het dal de rust naar boven op, Waar zich het wolkloos ruim mee schijnt te vullen; De bergen wijken, breed van rug en kop, Die ze in een waas van matte nevel hullen. - Uit d' afgrond lacht gezang en steengeklop... Of dan die mensen nimmer rusten zullen?…

In die vormlose rookkollom van ñ braai, die krom elmboog toonbank geselsies van ñ kroeg; Almal het hulle heroes in Droomland. Selfs Hitler het sy simpatiseerders gehad en Robey Leibrandt is tot vandag toe nog ñ saint, al het hy met dié duiwel broodgebreek.…

Wanneer julle deur jul spogbuurte ry dink tog ook aan hulle, julle, stink- rykes. Die probleem is vir ewig en altyd hier. Wanneer julle segefeeste vier, julle jul kisdrink aan mooiwyn en bitterbier, nooi ook die meerkatte, vir ‘n bietjie plesier.…

wanneer een vleermuis spichtig de nok van het dak ontschiet en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende…

Wil warm en zacht ze in uw schijnsel hullen Langs dodestad's straten. Licht blank en zacht Voor wie zo vreugdig droegen Zijn rijk zielenlicht, en nu zo vroege 't Derven voor lichtloze nacht. Maak schemer van licht..... Gij, bloemen der Meie, O, hoe ik uw gang met mijn lievling benije!…

weelderige woningen wegsijpelende warmte behoedzaam en teder oplepelen Ze zijn scheutig met donkere uren gierig met het licht van de dag dragen een mantel van schemer en beelden in een waas verpakt het riet staat als tijdwaarnemer langs de oevers en ziet het jaar wegzinken in het gewelf van voorbij een laatste vogel vleugelt heen Ze hullen…

Nog net uit bed, bezie ik onbedekt, hoe mensen zich in nevels hullen. Haastig kaatst het voetgeluid, dof en onbedwongen. Het is alsof de regen in hun verder huilt. Er is geen tijd. Of alles, om het hier en nu weer te verliezen. Intense liefde, verdriet en zorgen voor, het houden van, de keuzes om te kiezen. Een ander jaar.…

meester Uckhard werkt zich op naar gerenommeerde dichter hij denkt dat het zo mot met een koor heel vlot dat werkt als applausmachine in de songwereld werkt dit perfect om je wel te voelen moet je met drugs en alcohol je vullen je in anonimiteit hullen tot het moment van de geboorte van je ster schiet je slechts incidenteel op concurrenten…

Verborgen blijft het schoon van vrouwenbenen en and're vormen, zelfs hun lief gelaat zij hullen zich occult in zwart gewaad in wiens moraal en welk dictaat, in welke kluister waant zij zich, gebukt onder een klaaglied, zonder wenen?…

(Menig machthebber is een misantroop) Met de mimiek van een versteende natuur waarbij de zwarte lucht zijn harde grijns verpulvert Met de thermiek op het laatste uur van krijsende vogels die in vlucht cirkelen en die zich in duister hullen kruist hij zijn armen met illustere blik Zijn ogen branden een gat in de dag als gloeiende kogels…

(Menig machthebber is een misantroop) Met de mimiek van een versteende natuur waarbij de zwarte lucht zijn harde grijns verpulvert Met de thermiek op het laatste uur van krijsende vogels die in vlucht cirkelen en die zich in duister hullen kruist hij zijn armen met illustere blik en ogen branden een gat in de dag als gloeiende kogels…

hun licht afnemen en hen In het duistere van de nacht hullen. Ze moeten gedacht hebben, dat het einde nabij was, of nog erger dat de hemel de aarde zou verpletteren. Het is goed om in de tijd van nu te leven, zodat we weten waar we aan toe zijn.…

Nu de liefde zich aandient, ben ik als een vulkaan ontwaakt, als een wild paard op hol geslagen, zie ik mijn Spaanse natuur weer opbloeien, waardoor ik overigens ook mijn literatuur bedrijf, maar goed, ik zal wat meer valeriaan slikken en me hullen in lavendelvelden, me suf zuipen aan de hopflesjes, New Age muziek beluisteren en veel bedwelmende…

maakt en weer even raakt aan die wereld van toen, de wereld van mijn kindertijd; vanachter het raam volgden je ogen het jagen van de vlokken, en het naar buiten mogen zo snel het maar ging ondanks de heerlijke sfeer die er binnen al hing door het licht dat de huiskamer ving, streed om voorrang en in de gang lagen de spullen om je warm in te hullen…

waar verdwaalden wachten op de waan van de dag met in hun ogen een striemende lach en in hun handen het wapen van een vorbijgaande dood en in het park vetrtelt men van een maan die nachtvogels vangt in een zwalkend net dat de zoete geur verspreidt van libanon en van alcohol doordrenkte geheimen zoeken wankelend een plaats waar zij zich hullen…

En met plechtige stem hernam de eerwaardige leraar: “Zonder angstig vrees moet de Christen Jehova verbeiden, Schoon Hij zich hulle in nacht, en zweve op de vleuglen des stormwinds: Immers wij zijn overtuigd, dat al Gods werk, hoe ontzettend, Enkel uit liefde ontstaat, en niets dan weldoen te doel heeft; Dat zijn vaderoog door de nacht des onweders…