Alle inzendingen over ingang

. ------------------------------------------------- Het bisdom Haarlem-Amsterdam heeft pastoor Paul Vlaar van Obdam met onmiddellijke ingang van zijn priesterlijke taken ontheven en hem een bezinningsperiode opgelegd.…

Tot de derde straat rechts, tot de ingang van het park. Tot bij het ziekenhuis, tot voorbij het ziekenhuis, tot aan mijn huisdeur. Je mag meelopen tot in mijn kamer, tot het glaasje van het een of ander, tot ik mijn tanden heb gepoetst of tot het eerste ochtendlicht over de stoel met kleren valt.…

Gegroet...dit is de eerste keer Dat mijn sonnet hier wordt geplaatst Het is echter niet voor het laatst Want morgen ziet u mij alweer Van Keeren moeten we helaas gaan missen Hij heeft het veel te druk met zich vergissen.…

Dag beste mensen, lieve allemaal Ik zal voortaan in mijn sonnetgedichten Mij niet als man of vrouw tot u gaan richten Van nu af aan ben ik zeer mens neutraal Toen ik vanmorgen in de spiegel staarde Wist ik opeens niet wie ik daar ontwaard(d)e…

recht tegenover de ingang van Artis één hoog boven zat mijn struise lief uit de Friese Wouden Chinese bloemetjesjurk blote voeten in de natte teil het stommelde op trappen daar werd aan de deur geklopt zij lachte breed uit weet je dát is de Here Reve van twee hoog boven laat hem alleen binnen als hij in ware zinnen Onze Lieve Heer…

rede ons verstandelijk te meten met de orang oetang op de onderste stang uitgerekend meer intelligent uitkomst van het quotiënt reizigers in steppe en savanne gelaat getekend en gespannen zagen na dagen zonder dorst te lessen bavianen bruine reuzendrollen persen zij slurpten van olifanten immense grote druppels met onmiddelijke ingang…

Wit wollegras, lavendelheide gluurden uit hun hoogveen naar aaneengestikte hazenvellen grauw als de vergleden en naderende eeuwen boven nederzettingen, rechthoekig, met twee ingangen in de lange zijden; middenin die hoeven één rij dragende palen: dat is wat wij vonden en dat hun bewoners de as van hun doden in urnen bewaarden, de urnen bijzetten…

En als de storm 't zwiepende weefgetouw Vastmokert op nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…

. --------------------------------------------- 'Meer daklozen door verscherpte regels' 3 november 2008 AMERSFOORT - Door de verscherpte regels dreigen duizenden mensen met een lichte handicap met ingang van 1 januari geen zorg meer te krijgen.…

Eén april en ik ben nog steeds zwaar depressief, slap als een rauwe varkenslap en zoutloos en zonder ingang naar het echte leven, ik zweef als een vlag op de maan. Een sirene rijdt langs in deze straat, gevoel van angst en dood rijdt langs me en de bloemen in de bloemenzaak tegenover lijken verpieterd.…

je het wordt weer als vroeger ik voed je met mijn bloed ik kleed je met mijn huid binnen mijn heupen bouw ik je huis vanzelfsprekend heb ik je lief als mezelf zijn wij naakt voor elkaar en kennen elkaars binnenkant mijn naaste naaste ik wil je sparen zacht neem ik je mee vaar met mij in mijn binnenzee door de nauwe ingang…

Het is gek hoe snel de nieuwe omgangsvormen ingang vinden. Ik betrapte me er zelf van toen ik in een filmpje hen zag kussen. Ik riep “neen niet doen”. Geen groepsknuffel! Onnozel is het, maar het went zomaar. Die sociale distancing die ingaat tegen alles waartoe wij als mensen geneigd zijn. Warmte, nabijheid, genegenheid.…

zon wil de nevel optrekken handen van was armen te kort je valt uiteen en ik lijm wat en ja, je bent er nog en ja, ik weet het nog en ja, je doet het goed in de haven branden alle schepen we vangen vlinders in de herfst zoeken kastanjes in de lente de klepel stom ik zeg nog kom maar mama we nemen de achter uitgang en gaan bij de ingang…

Als een architect bouw ik mijn nest, de ingang naar oost en niet naar west. Vrij zijn als een vogel wil ik zijn, ook al voel je jezelf nietig en klein. De vrijheid van één zijn met de natuur, ook al is het misschien niet van lange duur.…

Maar als het onweer losbarst en over de stad trekt , schuil ik gewoon in een portiek naast de ingang van de Albert Heijn. Tot ik eindelijk een stap zet en er doorheen loop en als een reporter vraagt hoe ik me nu voel dan zeg ik : 'doorweekt maar opgewekt' . En zo kom je nog eens op televisie. Midden in de zomer van 2007.…

Nergens op aarde heeft het licht van Jezus zoveel ingang. Nergens zo. Of is het haar eigen licht? Zij herstelde mijn geloof in een feeërie, terwijl ik strandde in boeddhistische leegte, waar mirakelen nu eenmaal welig tieren, maar nooit zo tintelig door spirituele diepgang.…

Zoals de ingang van een spechtenest zichtbaar, maar nooit de holte zelf. Het was als een zorgvuldig gesealde schat, als een klein flesje waarin een minutieus scheepje, zonder erbij te kunnen, veel meer dan dat was het, als een oeroud voorwerp in een museum uit een andere wereld, het was eerlijker dan de stralende hemel.…

Midden in de cultuur uitstulpende natuur maak jezelf wijs dit is de ingang naar het paradijs. Glooi in het land plooi in het tafelkleed boven mijn verstand langs de akkerrand loop ik erheen. Het bosje in, stobben liggen te tobben hoe dat nou moet die paradijsgedachte komt dat wel goed.…

Na veertig jaar van bommen en terreur wordt eindelijk de ETA opgedoekt. Men zegt dat er vooruitgang is geboekt, maar er is ander nieuws dat ik betreur. De nieuwe terroristen staan al klaar: ze knutselen een kernbom in elkaar.…

Mijn vader vertelt, de luidspreker zwijgt, ik film -- binnen in zijn hoofd.…

In twee rijen staan de kinderen bij de ingang van de Hervormde kerk. Een erehaag voor vrome volwassenen die met ernstig gelaat het gebedshuis verlaten. Op dat moment zelfs letterlijk buitenkerkelijk wachten we op het teken van de zondagschoolleiding eerbiedig het huis van God te mogen betreden.…

er werd mij in één der kamers van mijn hart op een vergeten dag of uur een zachtaardig kind gebaard daar gooide het zijn anker uit en sloot de ingang af met elf stoere sloten wij wisten niets van een grimmig lot dat het plots zijn lijftijd zou ontnemen noch van onzegbaar verdriet dat condenseert in alle kamers op gezette tijden klop…

lichamen, twee zielen werden één; de vogels zongen hun lied en de zon scheen uitbundig en verwarmde onze lichamen; toen kregen we elkaar weer terug; we waren niet langer één maar weer twee; we moesten de tuin weer verlaten en misschien droom je van ons samenzijn wellicht slaap je gewoon en ben je alles voorlopig vergeten; ik sta bij de ingang…

Men zoekt naar ingang en verloop. Voorbijgangers doen geloven dat dit nou juist de nieuwe hoofdweg is, met verleidelijke blikken. Ik stemde toe, maar het gaf me geen gerust gevoel. Ga terug, anders ben je verloren, riep een stem vanaf de brug. De aftocht werd een lijdensweg met nieuwe twijfels.…

Voor voetbalfans die boos hun gram gaan halen Is elke coach een makkelijke prooi. Dat ondervond ook Erwin van de Looi, Die ging in Tilburg door de diepste dalen. Die weet dus als geen ander dat het waar is, Dat wie bij Willem II werkt de sigaar is.…

Gek genoeg bemin ik ook de oude beelden van mijn stad, zoals de Tiendewegpoort, die ooit als ingang van de binnenstad schitterde en waar men misdadigers gevangen hield.…

Gek genoeg bemin ik ook de oude beelden van mijn stad, zoals de Tiendewegpoort, die ooit als ingang van de binnenstad schitterde en waar men misdadigers gevangen hield.…

Ik probeer me jeugdig te houden spring op de fiets (elkektrisch) en snel richting Concertgebouw voor een middagconcert van het Amsterdams Gemengd Koor waar mijn man in meezingt fiets met ketting op slot aan de paal en pal recht loop ik naar de ingang dan overvalt me een massa mensen gebogen en langzaam lopend sommigen zelfs krom, sommigen…

ik liep in mijn droom op een maanverlicht pad zilverkleurige bladeren fluisterden zacht mijn naam ik kwam bij een tuin omheind door een hoge muur de ingang was moeilijk te vinden de houten deur klemde ik zag mijn toekomst staan aan de overkant van de vijver bij de zonnewijzer stond mijn verleden langs de paden bloeiden mooie gedachten…

Twee keer per jaar reden wij naar het kerkhof, op het 4e graf, 3e rij links van de ingang mocht ik bloemen zetten in een groene zinken vaas terwijl mijn vader knielde op een bankje waar hij eerst zijn zakdoek overheen had gelegd de wandeling tussen de graven duurde vaak meer dan een uur, mijn vader bracht bezoeken aan oude kennissen en besprak…