Alle inzendingen over kers

Wat later staat ze onbewogen, vol verwachting aan haar raam, op de lippen fluister ze een naam, er welt een traan in haar blauwe ogen, een Messias wordt niet voor de tweede keer geboren .…

Ik keer terug na een lange dag met jou Ik kijk nog achterom Misschien zie ik je nog Maar het is te laat Je bent al te ver weg…

Alles heeft een eerste keer daarna wordt het gewenning…

Zwetend en met trillende benen, hield ik een toespraak voor de eerste keer. Slapeloze nachten gingen er aan vooraf. Tóch, eenmaal achter het katheder, ging het mij gemakkelijk af. Door wat ik zei, in mijn rede, stonden de mensen paf...…

we moeten onze regen nog verschuilen onze wegen nog banen, in wederkeer begaan de maaltijd verteren, vragen om vergeten voor de wolken uit in hun vlucht vooruit ter elfder uur, voor het later is dan morgen…

Morgen is een andere keer.…

achter zwervende wolken verdwijnt een vogel met oude veren in langzame vleugelslag vindt hij de oneindige tijd beschermd gesloten en een keer vrij…

Er is geen zin Meer in dit Dichten Ik ben gelukkig Nu Er is geen pijn Om nog te uiten Het gaat dicht De poorten sluiten Het gaat je goed Veel goeds veel moed…

Een beeld, een papiertje en een schaap, is alles wat ik nu nog heb maar meer zal het worden en worden zal het meer want deze keer zal ik niet rusten tot ik alle vruchten raap van het fenomeen dat liefde heet, laatste keer!?…

in het donkere bos wuiven de bomen zacht heen en weer voorzichtig valt een zonnestraal door de takken leidt het licht bij vooruitzicht de weg nog een keer…

Na de dag met z'n drie keuvelend, betastend, zoenend zwemmend en zwetend, op weggetjes door 't donkere bos alleen terug terwijl zij over een aanrijding met een hert, met een hond gesproken hadden, toen ik thuis was kwam hij nog langs na over het verenigd veld verteld, even te kussen, kers op de taart en 's morgens kreeg ik van…

een keer Nog een keer…

Dichters, ingenieurs met manieren heren en beren boeren en matrozen met chocolaatjes of rozen en soesjes uiteindelijk komt het er op neer en nog een keer telkens weer met tussenposen smullen van onze poesjes de kunst echter, ligt niet in de openingszin maar weggaan zonder goedkope smoesjes.…

Nog een keer, ja dat zou ik heel graag willen, trek me in je met je handen op m'n billen. Nog een keer zal ik je geven, en nog een keer en nog een keer.…

Ik wil niet met een twijfel leven Dat is niks voor mij Zeg me waar het op staat Dat maakt het allemaal makkelijker Stop met die spelletjes En maak het echt Iedereen heeft een zwakke plek Jij bent die van mij Nooit zal die weggaan Kan het dan niet voor Een keer Een keer maar Goed gaan. Jij en Ik.. Of is dat nou echt teveel gevraagd?…

Eens, op een keer, ben ik verdronken, er kwam geen water aan te pas. Mijn lot was feitelijk al beklonken, ik wist zelf niet meer wie ik was. Ik had toen echt niet durven dromen, dat er nog redding komen zou.…

Toen die keer dat ik in de bus in gesprek raakte met de stilte ze zei natuurlijk niets en ik dus ook dat was nog eens iets anders een gesprek dat bestond uit luisteren alleen.…

men moet er zich bewust van zijn dat een keer de laatste is dat is logistiek lastig omdat men elke keer alsof moet doen of er het beste van hoopt wat ook niet opschiet…

voor de derde keer tranen van verdriet oma is niet meer alsjeblieft niet nog een keer…

Geen stem laat spreken met weemoed of koude woorden bedekt met een eenzame echo of hand die een richting geeft of verlossen kan wat de tijd laat stilstaan met gedachten aan een bevrijdende dooi of boodschap die ik begrijp wanneer ik terugkeer met een lente die ook jij wilt omarmen omdat je niet meer twijfelt aan de volgende keer dat ik…

vier lange poten gelijk op stelten en 'n nog langere nek kennen doet hij ze allemaal maatjes voor het leven zo leek 't, want nu is hij geveld door zijn laatste wens over duidelijk nog een keer die langnekken groeten en 'n kus toe ~ goede reis Mario ~…

Wijze: Oubliez jusqu'à la trace. Letje plukte met haar handje Zeer voorzichtig kersen af. Philas hield een aardig mandje, Teder kersje, dat zij gaf, Vat hij netjes bij het steeltje. 't Mandje is vol - en 't jeugdig paar Zet zich in een stil prieeltje, Zet zich in een stil prieeltje En eet kersen met elkaar.…

Ik wil nog een keer je hand vasthouden. Met je over de boulevard lopen, kijken naar het maanlicht en staren naar de sterren. Ik wil je nog een keer zien lachen, horen lachen. Ik wil je nog een keer zien wakker worden en in slaap vallen. Ik wil nog een keer voelen hoe mijn mond open valt als je me je jurkje laat zien.…

Het was het reizen naar de verte Gewoon een vlucht als met vogelzang De tijd die mij noch riep Noch tot in de lengte strekte Was in mijn jeugd van enig belang Ik had mijn nest verlaten Gevlogen met de wind in de rug Kwam ik niet verder dan de verre zee Daar was de tijd om te keren Door branding en felle tegenwind Zag nog aan de einder…

kwebbel kwebbel ik plagerig om je klein te krijgen en dan opnieuw je groot te likken en het genot uit te smeren, gemengd met het avondlicht de wieken aan het plafond de lange gordijnen, het geel van de muren en de twee dikke fauteuils van groenbruine aarde Er zweeft een warme zucht over ons zweet van bevrediging en dan nog een keer…

Kom, kom terug en keer je om, het is nog niet te laat Al je leugens en bedrog heb je weggestopt ze komen terug, zoals een rups ontpopt nee, die gaat niet dood in een cocon geweven want daar krijgt het voedsel en blijft leven waarheid en berouw smoort wat schuld is en het kwaad Kom, kom terug en keer je om, het is nog niet te laat 's-Ochtends…

links of rechts woorden bestaan niet zomaar in het volle daglicht is er een vat vol tegenstellingen tot op de rand keer op keer weer dat valt me zwaar tegen als waarheid wordt ondermijnd om de cirkel rond te maken die verbindt……

gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je een houden van zoals je bent op ieder verloren moment zachte blikken kijken op je neer, kon ik je maar omhelzen, al was het maar voor één enkele keer…

' vroeg Kers. Nieuwsgierig was ze. 'Ik lach me krom om zulke domme vragen,' zei Bakbanaan. 'Ik hoor ze alle dagen. - En ook om beter in m'n schil te passen.' 'Je bent als Bakbanaan een groot komiek,' beweerde Kers. Ze lachte zich een kriek.…

je zachte huid bezweet en warm een tedere kus een sterke arm mijn bloed stroomt vlugger mijn adem gaat snel bij anderen was ik verlegen maar bij jou durf ik wel mijn kleren verwdijnen net als de wereld om me heen dan ben je echt bij me en worden we samen een....…