Alle inzendingen over lacht

Ik voel me zo rijk als jij zomaar ineens lacht naar mij je oma.…

Ze is broodmager zo denk ik ze kraakt in twee maar ze lacht heel breed…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

onder luid gejuich rake klappen uitgedeeld het scorebord lacht…

Als de zon opkomt lacht het begin van de dag haar zoete tranen…

als je niet meer lacht is het einde zoek of juist heel erg dichtbij…

Van Persies kóplob: onbeschrijflijk schoon De Spaanse doelman aan de grond genageld Geen goaltjesregen, neen, het heeft gehágeld Wat spreidt die and’re godenzoon ten toon? Het Róbbenwonder: uiterst snelle benen Die malle wapperhandjes zijn verdwenen!…

De dansende man dacht - Omdat hij niet beter wist - “wat leuk dat hij om mij lacht”, Maar had zich daarin vergist. De fotoman lachte hem uit Om zijn ongedwongenheid. Maar de man lachte zo luid En beging zelf een stommiteit Om te denken dat die ander Niets meer was dan een gek. Dus vraag eens aan elkander: “Wie heeft hier een gebrek?”…

Ik ben een clown Maar toch depressief Mijn leven huilt Terwijl iedereen lacht Mijn ziel is vervuild Ik ben een clown Op de hoek van de straat Voer mijn show op En iedereen lacht Ze vinden me top Ik ben een clown Carrière ten einde Het clownsmasker op De laatste voorstelling Met m'n nek in een strop…

De pet op, schuin schaduwgrote schoenen het kind lacht publiek dat kijkt Achter de ogen wellen steeds opnieuw tranen op In het wit, met neus rood lacht hij zijn verdriet, met veel ande- ren zeer graag gedeeld treurnis te snijden zichtbaar de lach onder door hem verhulde traan…

De zon geeft ons kracht Jouw lippen op de mijne als de zomer lacht…

helblauw van de lucht bekroont het goudgele graan de zon lacht voldaan…

(senryu) moedig sneeuwklokje lacht machtige winter uit met koket rokje…

lacht de straatmadelief: zaad in mijn bakje.…

lacht de straatmadelief: zaad in mijn bakje.…

terwijl jij lachte en mijn hart danste wisten we al dat het een vergissing was…

Geen bloemen Haydn, Bach koffie veel sterkte en jij lachte je dood.…

Mijn man is een fantast lacht de dichtersvrouw hij speldt vaak luchtkastelen op mijn mouw…

...Een man denkt, een man lachte Een vrouw schenkt de mooiste gedachten...…

Ik open het raam, net uit bad, de wind droogt me -- er lacht een eekhoorn.…

je lachte zachte geluiden van lieve stemmen niet gestileerd in woorden en zinnen maar met een warm en liefdevol timbre van binnen pas later spraken je ogen met het licht van de zon waarbij vanzelfsprekend stralende liefde in alle kleuren schitterde en blonk het is geen show die jij in lichaamstaal laat zien juist in puur…

de wereld is lang te licht geweest pas in jouw schaduw ontdekte ik mezelf begon het onderscheid met licht van overleven dat mij contouren heeft gegeven tegen zwart contrast ik bewoog maar wist nooit wat de voorgrond was jij hebt mijn hand genomen zijn samen uit de coulissen gekomen jij lacht helder licht zonder een…

zijn kleine wenken van oog en handen die met bloemen jou mijn liefde schenken vingers die mij dialogisch zacht strelen in het helen van jouw blik die mij herfst bracht niet om te oogsten maar het troosteloze van een kille regendag die enkel kale takken zag ontdaan van zomers loof toch sturend naar omhoog omdat in blauw de hemel lacht…

ik was erbij jij in het bos een hoofd vol met herinnering lage varens en het zachte groen van mos ook zij van grote hoogte verbonden met elkaar ze waren daar gescheiden uitgestrooid maar nu weer een paar stilte lachte blij jij voelde thuis met af en toe wat licht van gisteren dat verleden filterde in gezichten van vandaag er…

soms speelt de tijd met stemming en licht verandert het zicht op pleinen en straten die andere kleuren op deuren en ramen dragen haast heeft in traagheid nog geen plaats gekregen het groen rust zonder wind ergens lacht een kind stukjes decor uit het toneel van mijn jeugd die steeds vaker mijn gedachten bewonen in…

je schurkte tegen mij aan lachte zacht mijn naam vingers speelden hun spel in het omstrengelen van hemel en hel ik volgde je ogen maar jij dook steeds weg niet in ontwijken maar juist door mij te doen kijken jouw blik ging van binnen naar buiten verder dan ruiten en horizon raakte een weids perspectief ik had je zo eindeloos lief…

Hoewel de hemel ervaart dat afstand slechts een gegeven is dat het overwinnen zit in het echt willen en niet zozeer in de waarde uit economische zin. Wanneer het hart de hel gezien heeft en de pijn als tranen is geweest de regen zal nu zachter zijn ook al is de wind zo koud mijn bloed is rood en warm en ik deel mijn blik met engelen…

kind van de kosmos klamp je niet vast aan de kilte kind op aarde kijk goed om je heen keer steeds terug naar je kracht je bent niet zo klein als je denkt of als mensen je maken je kunt zijn als de Boeddha onverstoorbaar, zuiver en wijs een kwestie van kiezen dan kom je er achter waarom de Boeddha vanuit zijn hart altijd lacht…

jij reikte mij de hand het andere land kwam tropisch over je moessonde wat droog ik lachte licht bewolkt maar samen hielden we de wind aflandig jouw witte stranden hoeven geen betoog mijn golven zijn niet al te hoog zo blijven wij verstandig…

ook buiten hangt jouw stilte om me heen ik zie de mensen praten lachen maar ben er heel alleen kan je niet ontdekken in een stem probeer je ogen bij een ander even bloot te leggen je hart en ziel zijn van de wereld afgesloten voor even heb je iedereen verstoten jouw rust maakt alles stil de dood lacht zacht en fluistert of…