Netgedichten

netgedicht (nr. 59.772):

Stilte lachte blij

ik was erbij
jij in het bos
een hoofd vol
met herinnering
lage varens en het
zachte groen van mos

ook zij
van grote hoogte
verbonden met elkaar
ze waren daar
gescheiden uitgestrooid
maar nu weer een paar

stilte lachte blij
jij voelde thuis met
af en toe wat licht
van gisteren dat
verleden filterde in
gezichten van vandaag

er was geen pijn
die ooit hun
heengaan tekende
maar vrede in
de sfeer van zijn
en samen verder gaan