Alle inzendingen over lenzen

op het beeldscherm spreken mensen over tijd en over grenzen die mensen verstrakken tot puntgewijs gestelde lenzen die zich richten op het zijn men breekt het brood en vraagt om wijn…

Zie te scherp Met mijn nieuwe Lenzen Zie de blaadjes Aan de bomen weer Het groen dat Levensecht bij Mij binnenkomt Maar ook de Schaduwen worden Haarscherp ontleed Te scherp zie ik De pijn die Langs mijn adem, Langs mijn leven gleed…

Twee weken is het nu alweer geleden Dat ik malenka hier heb opgewacht Kochana praatte, schoon, haar huid zo zacht Ik heb haar na het kussen warm aanbeden Haar glimlach, groene irissen, haar lenzen Mijn liefde kent geen tijd noch ruimtegrenzen…

Mijn lenzen uit, Ik stap in bed, Daar lig je dan, Zoekend op internet. Een goede quote, Die kan omschrijven, Hoe ik me voel, Zonder te overdrijven. De tranen in mijn ogen, Het is keihard, Maar ik heb gewoon, Een gebroken hart.…

Alles weten de grenzen de lenzen zien de ruimte van de ouderdom de afstand tot de dood het leven slagadert zich voorbij hier zijn wij en daar waren: oneven waardetijd Ik hang mijn klok op in de kerk en slinger uur na uur en werk totaan mijn zerk mijn doodsbewijs en alles weten.…

Nadenkend kijken door schemerblauwe lenzen de wereld is overwoekerd door kronkelige stengels waarbij voortdurend bijengezoem klinkt zullen eens reusachtige planten en nietige diertjes de aardbol beheersen terwijl de gehele mensheid begenadigd elders in het heelal woont?…

Je zat al in de wandelwagen Naar een bewegend scherm te turen Dat je dit later moest bezuren Zag niemand van de fabrikanten Je zag het bij de sigaretten De burgers kwamen met hun kwalen Gelijk en smartengelden halen Ook ogen kun je niet resetten Brildragers van de Lage Landen Verenig u in beeldenstormen Roei uit de…

De kijkers en lenzen gericht op het dier Dat vroeger gezien werd als bode des doods Maar nu is hij hot en de foto’s zijn groots En zeker het shotje van nummertje vier.…

Ik spiegel al mijn daden af in gloeiend maanverlichte kolen waaruit de kleuren zijn gestolen die ik al mijn liefdes gaf Geen halsdaad was mijn aandacht waardig geen wanhoop heb ik ooit gegrond mijn ogen blijven even rond zelfs met lenzen eigenaardig Verslonden heb ik met genoegen vlees is een natuurproduct voortijdig uit de grond gerukt…

Ik stel paal en perk Begrens mijn hokjesgeest Mijn leven bestaat Niet alleen uit wat er al is geweest Ik ga voor verandering Verleg mijn grenzen Kijk met andere ogen Maar nog steeds door dezelfde lenzen Heb jij dat ook Datzelfde zicht op de zaak Laat je alles op in rook Kwijt jezelf van harte aan jouw taak Alleen daar voor…

Vormende letters worden woorden En woorden laten boekdelen spreken Laten we het geschrevene in verre oorden Gedachten worden dan niet vergeten Gevoelens kennen geen grenzen Zo zijn gedachten eindeloos Zie alles door het vlies van de lenzen Blind van verlangen, jij mijn roos Ik vang je geur, meegevoerd met de wind De stilte laat zijn oorverdovend…

ik sta in oude sneeuw ver kijkend door twee lenzen de eeuw is nog jong ik sta op ijsklompen dichter bij de dampkring door minder storm gehinderd een holle spiegel wordt gestut in de rug vangt licht en buigt het naar mijn oog dat zich met nevelslierten verknoopt een as loopt naar het brandpunt als spinrag tussen schutter en roos stralen…

Ik zag hem in de weer, met apparatuur, lenzen en zwart doek Hij bekeek mij minutieus vanuit elke hoek Er werd een lensopening op mij gericht en op vraag wendde ik mijn gezicht Kijk naar het vogeltje zei hij En voordat ik het wist, was het voorbij. Mijn foto is nu opgeslagen in de cloud, die zo digitale eeuwigheidswaarde houdt.…

Macaber bevochtigd beeld door geijzelde lenzen star en voortvluchtend gevangen in grenzen. Dood maar toch levend roven, nabij sterven is hier een vuist met afgekloven vingernagels. Geen sparren, geen dennen geen kruipend naaldhout, niets. En de dalen zijn vol ijs, bedekt woud.…

Als jij in bad zit met mij en ik mijn lenzen uit heb niets zie dan zie ik je nog duidelijk voor me zelfs beter als ik dichterbij kom. Ik kom steeds dichter bij jou in woorden en water. -------------------------- uit: Vogel op steen, 2005…

‘k heb nu nieuwe lenzen, ‘k voel me vrij, ik zie de bloemen weer bloeien, het groene gras weer groeien, maar de spiegel … die maakt mij niet blij. De oogarts heeft me bevrijd, maar die spiegel … die wil ik kwijt.…

Oom moet gauw z'n lenzen strakken. Een tachtiger wil zich toch vermaken? Kijk: het verdoezelende dooft. Glaucoom blijkt maar een kwade droom. Mijn oom ziet weer de horizon!…

In Gods alziend oog werken twee lenzen samen; de sterrenkijker en de microscoop zijn hier hecht in elkaar versmolten. Had onze aardbol meer land en minder water, dan zou de wereld nóg ingewikkelder zijn, des te heviger twisten. Wat matig bevalt... Het wilen bestrijden of liefdevol dulden?…

Vrome geesten willen elkaar verdringen in vragende lenzen, zoeken en beven terwijl vage beelden ernaar streven verlicht op vaste rotsen te springen. Wisten we hoe het bestaan hierna is, dan zou een monsterachtig vergrootglas ons brein maken tot zwellende duisternis met warrig, verstikkend woekergewas.…

De halve wereld is om niks beroemd Een werktuig dat onzichtbaarheid kan faken Lijkt in dit kader als vanzelf te spreken Zo is geen mens constant tot roem gedoemd De toekomst brengt ons de verworvenheid Van 'n kwartiertje anonimiteit…

Contact op afstand Contact tussen twee mensen ik bedoel niet via lenzen gedachtes laten komen en gevoelens laten stromen, te strelen wireless zomaar zonder draadje mailen met vriend(in) of maatje o, zo wonderlijk die techniek neemt alles voor je mee dichtbij ook over een verre zee contact kunnen blijven houden vertrouwen…

Ze speelde doorgaans de dertiende zot: zweeg van des duivels; opvliegende gassen trok met haar lenzen, wat steels in de kassen over haar lei kwade uitspraken vlot. “Wel godverdomme, niks mag alles mot!” drukte ze uit bij versnellende passen van zwermende zusters, jagend haar vuur.…

Een blik over mijn lenzen.…

Vier mooie Vrouwen van Algiers* vastgelegd door Eugène Delacroix lenzen van zijn ogen op scherp Zonlicht spiekt spontaan door een raampje hogerop Terwijl de ene vrouw zeer spontaan lijkt te poseren schijnen er twee in serieus gesprek de vierde lijkt te vertrekken hoewel zij een opmerking maakt Tapijten bezet, maar niet bezaaid de wereld…

Ogen die, zonder bril of lenzen, het leven onscherp weergeven. Nee, we hebben het niet getroffen. Maar vier smaak soorten. Onzichtbaar licht en geluid. Het leven is een 2d concert, als je een mens bent. God gaf ons een grote mond. Krijt om mee te schrijven. Gedichten vol gedachten gedenken onze onmacht.…

Zijn licht laat hij schijnen op zoekende schepen, met vuur eerst, maar later met lenzen en spiegels, laat zijn licht rondgaan over het water, ware bakens van de nacht zijn het, en tegenwoor- dig ook radarbakens voor de scheepvaart. Ik zie het met bewondering aan.…

Op een late avond fiets ik door de regen Van lamp naar lamp langs een verlaten pad – watersluiers in het lantaarnlicht bolle druppels lenzen op m’n brillenglazen het asfalt glimmend zwart en glad – Gestaag op weg. De dynamo snort zacht, Spint z’n kop behaaglijk tegen ‘t wiel. Fietsen, drie kwartier, Door wind, soms door regen.…

Je pakt je leesbril want je hebt geen lenzen en verzit je, dit nieuws behoeft geen telelenzen. Buiten de deur vertoeft nu een steur, dus hoed je voor de elementen.…

tegen mijn kruin vlogen toen weg, waren bevrijd maakte hasjcake gedrenkt in rum snoof daarna diep aan fles met coke at een heel zakje met tumtum blies de halfzware shag tot rook nu zie ik rode giraffen met op hun nek Dappertje Dik hoor de kippen heel hard blaffen en mijn hond heeft ineens een sik goh, wat zou dat kunnen wezen heb mijn lenzen…

Dit mevrouwtje is een microscoopje Altijd turend achter haar lens Dit mevrouwtje is een microscoopje Altijd ontdekkend de vlek op de ziel van haar man Met haar peutervingers Is ze bekwaam in het goed stellen van haar lenzen En ze voelt altijd de erwt onder haar matras Haar geschonken trouw is haar niet voldoende Ze is een piskijker…