Alle inzendingen over midden

een droom waarin het licht in het midden is je rent vol hoop om te krijgen wat je zoekt het lijkt alsof je niet verder komt dan dit alles is groter, hoger dan jij je kijkt omhoog dan weer naar het licht in het midden van de ronde vol vuur ren je door, de hoop van alles is daar…

Midden-Zweden, 29 december 2004 In het midden van de stilte zit ik met mijn naakte ik en het suizen in mijn oren vormt een koele kille kick en de vlakten en de verten ijzig lang en luchten leeg doen mijn lichaam gloeien doet mij beseffen: ik leef.…

door hun donkere zijn en kleine verwarde hartjes midden schemerige winderigheid ril ik onzeker met hen mee stil hopend dat de zon met warme stralen hen tot ontvlamd verlangen in mijn wereld verbreidt als aanhalige glimlachjes midden mijn gedachten neerschrijft…

achteraan veel staart schitterend in het midden vooraan veel geschreeuw…

te midden het gescharrel van de eco keurmerkkippen met dito eisprong en het biovergassen van haantjes en net zo te midden van varken en rund houdt de soortmens zichzelf zonder oormerk intensief vee bigt en kalft dat het een lieve lust is zich talrijk tot vlees om den vleze en werpt zich naar de ratsmodee…

Midden in de nacht brengt een zwaan majestueus licht in het duister…

Zo maar een kaarsje geeft mij midden in de nacht plots hoopvol veel licht…

Ligt even zurig uitgekotst te midden van pauze op wat komt…

ik keek haar na terwijl ze wegfietste haar schaduw midden in de ondergaande zon…

Angsten die verschijnen, in het midden van de nacht, vertellen me fossiele verhalen, die diep geworteld zijn. Verhalen over wie ik was als kind. Angsten die verdwijnen, in het midden van de nacht, vertellen me nieuwe verhalen, die me meevoeren met de wind. Verhalen over wie ik ten diepste ben. Over de angst voor angst.…

wat maakt dat alles nu zachter voelt zelfs mijn hortensia bloeit midden in de winter hazelaar kriebelt neuzen jonge geiten springen rond en ergens daar in het midden zet ik een kerstboom op jouw grond met een vogel wat dennenappels en een ster versierd omdat ik zo graag wil dat ook jij dit jaar de kerstdagen viert…

Een spoor Eindigt niet in het midden Maar ongeveer bij Het eind van alles en Het begin van alles…

De zon gaat midden op de straat staan, roodgloeiend -- zijn hete adem.…

niet meer in het midden.…

Eén speler in het midden wiens taak het is eerder bij een boom te zijn dan de andere spelers die rennen van stam tot stam en wisselen van plaats. Lukt het - een ander komt in het midden. Lukt het niet - hij mag het nog eens proberen.…

ik ben op je gevallen, zomaar, midden op straat, ik zag je mooie ogen, maar de stoeprand te laat.…

ik ben je kwijtgeraakt wijl ik je zat te bedenken een schijnbeweging midden een verzonnen verhaal ondoenlijk…

het is midden in de nacht ik heb tranen in mijn ogen tranen van verdriet tranen van blijdschap opa is niet meer maar het doet hem niet meer zeer ik heb tranen in mijn ogen voor de tweede keer tranen van verdriet tranen van blijdschap opa is niet meer maar het doet hem niet meer zeer het is midden in de nacht ik heb tranen in mijn ogen…

Of jij werkelijk die ster bent kan ik niet in het midden laten het heelal is zo onmetelijk groot dat er nauwelijks een midden is te vinden jij bent dood, ik hou me groot onze liefde blijft oneindig maar als jij wel die ster bent dan geef je mij jouw licht om me lichter te maken in deze diep duistere nacht.…

zij hebben alles al gehad kale rotsen uit het rif langs wiens uitlopers duinen wandelen gedragen door een verschroeiende wind onder een heldere maan uit de duizend en een nachten in het emotie volle verwachten van de fata morganes in de groene rust van de koele binnenplaats waar het geroezemoes van de bazaar niet meer te horen…

ik wist dat zij zouden komen kleine spiralen van zand voelde ‘s morgens de zon al prikken op mijn gezicht en hand ook het steels verschieten van de duinse schaduwkant waar de alom aanwezige gekko’s kartels stappen op de rand nog hangt in de pittige geur van olijven ui en paprika een kip te garen op het vuurtje dat maar niet…

ik staar naar een stokoude vijgenboom droom er zand en heuvels bij wat gebergte verder op rij het zon doorstoofde land vraagt een verfrissend bad in overgeërfde kleuren spreken decennia hun rust de helderheid van licht is door contrast gekust voel historische gebeurtenissen uit het stof herrijzen hoor generaties in bloed…

Kwam hij maar op melkenstijd de hekken openmaken, gaf hij maar een teken van leven in het voorbijgaan. De hitte maakt mij onbekwaam tot enig goed. Geen wolkje boven zee ter grootte van een hand. Hij sprak, de stille in den lande, het brood een zegen. Heimelijk had hij lief tot aan de Doodsjordaan. De dichteres verschrompelt in…

Ze zijn meteen weer met de bouw begonnen op land dat niet behoort aan Israël. Maar volgens kolonisten mag dat wel. Dat zie je aan hun vlaggen en ballonnen. Zo blijft de weg naar vrede daar een droom, want ‘zíj’ zeggen salam en ‘wij’ sjalom.…

nog heeft het land van aladin de sprookjeskracht uit duizend en één nacht slangen in de mand kamelen zittend op het zand de bazaar met koperslagers het gewadenfeest in volle gang geestdriftig bieden donkere ogen de koper wordt altijd bedrogen de nacht valt grijs het stof en onbehagen smeult in donkere zang en flakkerend vuur de…

't Is stil in mij Nu even geen rumoer Zelfs niet in mijn gedachten Geen leeuwen op de loer 't Is wat ik precies Nu nodig heb - 'k hoef Me niet langer te verzetten Tegen boosaardige machten Die me het leven Daag'lijks willen beletten Vrij naar Daniel Lohues, Gunder (C) 2012…

omdat het onmogelijk is de hemel te bestormen met windbewogen wolken vluchtig te worden overwegen zij blootsvoets af te dalen naar zand en water of ademloos te blijven bij helmgras en vogels dan wel eigenmachtig in het midden te vol-staan waar alle schaduwen tenslotte samensmelten in een paringsdans…

Terecht heeft onze Frans zich uitgesproken, Want wat gemaakt is in bezet gebied, Verdient het Israëlisch label niet, En Benjamin was als een wesp gestoken. De laatste tijd was de verhouding knudde, Maar zie ze hier ‘masonisch’ handen schudden!…

de stenen zijn geraapt uit het verband van vele jaren tegenstanders zijn geraakt woede kan geen levens sparen de onderdrukte harten kloppen vrijheid in nog ongebroken zijn de wegen worden weer bestraat met stenen die het revolutiebloed hebben gesmaakt…

Nu wij King’s grootse rede memoreren, Begeeft Obama zich op oorlogspad, Heeft hij vandaag soms ook een droom gehad, Hoe deze escalatie is te keren? Maar in het grijs van waarheid en van schijn, Ziet iedereen opeens zijn rode lijn.…