104 resultaten.
Waarderen
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 695 Waardeer mij dus om wat ik doe
niet om wat ik nalaat.…
Onveiligheid
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 736 Een autobusje dat aan de overkant staat,
het is iets dat een overweldigende angst nalaat.
De echo van mijn voetstappen tussen de huizen en de wal,
iets wat mij altijd achtervolgen zal.
Kon ik maar iets doen aan die angst,
want van iedereen die ik ken, ben IK het bangst.…
uit de huid geschreven
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 283 omdat het overleven
zich uitsluitend beperkt
tussen woorden
en het spreken mij
moedeloos maakt
zal ik weggaan en mijn brieven
nalaten aan vreemden
het waait wel gezichten, namen
van verraad die me achterlieten in allerlei
vormen
met de tong stijf en scheve
tanden
maar ik ben stervend genoeg
opdat ze me niet meer naderen…
Vragen en laten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 464 Gebroken dromen blijven onherroepelijk
komen
dagen als vandaag en die in de dagen erna
spelen met woorden en altijd die vraag
naar de weerspiegeling in de bloem der symmetrie
zie
loskoppelend van het super helder azuren kleurrijk gesteente
de wegen en paden
en door haar landschappen jou laten vergapen
maar toch zo wakker als wat
geen woorden nalaten…
beter vermijden
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 440 toen ik dacht dat je zei
dat je hier wel blijven kon
zag ik sterren schijnen
een lichtend pad over ons samenzijn
hoorde ik rivieren bruisen
hoe het water zich met volle kracht
schuimend op de rotsen gooit
en wij daarboven onroestbaar
toen ik dacht dat je zei
diende je mij te corrigeren
het nalaten van dat kleine feit
die ochtend in een…
De zoen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.577 de zoen een innige droom
Het opent de roes schaamteloos
om openlijk te worden ontvangen
als een voorbode van geestelijke instroom
De aorta zwelt aanstonds met verlangen
alle levenssappen transporterend
het nijpende energietekort compenserend
Slechts door een enkele lipsamensmelting
ontstaat deze alles overstemmende euforie
Een verslaving nalatend…
de dag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 die geen sporen nalaat, de regels tussen het
wit niet met letters vult, het rangeerterrein
niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos
toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal
in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen,
reizigers in aankomst en water aan vissen voert,
die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt
het heden…
VRIJ VERSTAAN
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 155 geschriften
der godgeleerdheid
of vrome geschiedenis
maar aanvaardden met ruime geest
het bestaan van 't Opperwezen
en Diens heerschappij
aangezien zij zich niet
de kern der Schepping voelden
maar hun nietigheid
als mens beseften
een kleine vonk
die vluchtig door het heelal zweeft
spoedig in het duister verdwijnt
verrassende stralen nalaat…
vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 831 in mij
vandaag verliest
het kind in mij
opnieuw de hoop
die blijkt,
al kon hij het weten,
verborgen
in een
onlosmakelijke knoop
van liefde en
zorgen
alhoewel gedragen
door een prille ochtend
ligt het duister op de loer
waar allengs
onder de onbereikbare zon,
de verwachting sterft
wat dan het leven
altijd ongevraagd nalaat…
Bij de dood van een klaploper
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 174 wil ik het bronzen zelfbeeld
of de gouden tand
dat is de vraag
een pottenkijker in mijn keuken
of een mee-eter
ik gis niet
waarom die uitvreter nalaat
een reden te geven
anders dan zijn lijfspreuk
-rood staan is beter dan wit liggen
dus leen ik bij het leven-
en weet
er hangt een prijskaartje aan zijn geschenk
bij de dood,…
Dag na dag
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 314 ik denk
aan die deur
telkens dezelfde deur
en aan jouw hand
die koele stilte over drempels draagt
in elk nalatend sterfgebaar
ik kijk
naar je oordeel
en de tien geboden
je ontneemt mijn blik
en bewaart de wind
beseft niet
dat de tocht, ook
doorheen het venster,
mijn borst omklemt
en dat die deur
door vloed bezwijkt…
zo wil ik mijn taal
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 260 zo wil ik mijn taal
lichtzinnig van zinnen
door mijn angsten overwonnen
getemd door mijn mannelijkheid
en mijn woorden indrukwekkend
opduikend in een poëzie
die wetten breekt
ondanks plaatselijke gebruiken
zinnen die voorbijvliegen
als een zwaluw die lente maakt
in het venster van alle seizoenen
en al cirkelend haar sporen nalaat…
in menigten
gedicht
2.0 met 39 stemmen 9.966 om er m'n geweer voor uit het vet te halen
ik wachtte tot een volle tram de halte naderde
dan drukte ik me tegen de billen van net zo het uitkwam
dat men niet bij me aanbelde kon ook duiden op oneindig talmen
als ik iemand op straat zag in z'n regenpak
met in de ene hand een hengel
en in de andere hand een schepnet
kon ik toch niet nalaten…
herleiding
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 76 tijdlijn
ontdoen, wachten op afstempeling
een bierglas vullen, op gezette tijden
problemen van personele aard oplossen
uiteindelijk een afstand verkleinen die ligt
tussen nader tot elkaar en vroegtijdig
we kunnen nog wonen in herinnering
onze toekomst doorzoeken op herhaling
als we onze daden bij een woord voegen
en alleen in gedachte nalaten…
Ademloos
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 57 Als niets meer vanzelfsprekend is
voel dan dat wat ik nalaat, in iedere
stille kamer.
Als de tijd is aangebroken
dat mijn volgende dag eindigt.
Laat het dan niet eindig zijn.
Nooit zal er sprake zijn
van een blijvend afscheid.
Vinden doe ik je overal.…
Onderzoek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 349 Desondanks besloot de Kerkvorst
dat de priester door nalatig werk
niet meer welkom is in de kerk
en voor onbepaalde tijd is geschorst.
…priester “onderzocht” homoseks……
stervensrood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 zoals het langzaam – onderhuids -
naar binnen kruipt, het koelere
het warmere, dat lucht en kleuren
nalaat
boven in een boom heerst nog wat zomer,
stervend in haar ademnood
groot gebarend naar de hemel, helderblauw nog
zonder dood
dan de blaadjes, klein en teer
ze geuren nu allang niet meer, maar
geven alles prijs
het is de zwaluw,…
EEN GESCHENK
gedicht
2.0 met 137 stemmen 23.592 '
Het regende
en God verzonk in gepeins
(maar eerst rukte hij zich nog los,
hij hield niet van hun manieren)
en al peinzend
waadde hij door leven en door dood,
door waanzin en nalatigheid,
door waarheid en door angst,
zag hoe zij frunnikten aan elkaars jas
en daalde peinzend af
langs de smalle trap van hun rede —
'Ik heb het geweten…
schaamte (1)
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 194 "om goed te kunnen schrijven
moet je heel diep in je schaamte gaan"
zo sprak de schrijver
en het laat me niet meer los
één poging is meteen een daad
wanneer ik afdaal in het donker
van nalatigheden die nu toch
het daglicht moeten zien
over hoe ik toen verborgen wilde houden
dat ik de kille waarheid van de dood
niet onder ogen komen…
vorst verlet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 121 waar muren zich terugtrekken in grijs
de ijzig koude dag zijn sporen nalaat, in
de patrijspoort van een kokerblik
staat een snik
zich in te houden
nochtans kruipt de kille pijn
van niet meer onder mensen zijn
door merg en been
waar gaat dit heen?…
Kan dankbaar denkbaar zijn?
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 94 Kan ik het nalaten wat ik liever
laten zou? En ga ik tevreden
naar mijn eigen feest?
Dankbaar kan alleen denkbaar
zijn zonder die bochtige wegen
in spagaten. Recht op het doel af
lijkt beter te zijn om in denkbare
dankbaarheid over te praten.…
welkom in NL
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 80 welkom in ons Nederland
waar u als zware crimineel
geen last heeft van tegenstand
maar mag zitten op fluweel
wij beschermen uw rechten
ga gerust uw eigen gang
want wij zullen vechten
voor uw welzijn en belang
onze nijvere advocaten
staan altijd voor u klaar
en zullen echt niets nalaten
u loopt nauwelijks gevaar
maakt u zich geen zorgen…
Narcisme
gedicht
3.0 met 23 stemmen 13.924 Ben je tekortgeschoten (in
gebreke gebleven, nalatig geweest, laakbaar) op stuk
van plicht, regelmaat, tucht, zelfverachting?…
DOOR OMARMING
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 607 Kwijt raak ik het niet
vrij kom ik er niet van
soms verscheurt het me
onttrekken kan ik me niet
plaatsen kan ik het evenmin
het achtervolgt me dagelijks
riep ik het over me af
verdiende ik dit gedrag
fouten zou ik erkennen
nalatigheden worden aangedikt
verwijten kan ik niet vermoeden
wil ik mij wel verdiepen
de waarheid te achterhalen…
graniet
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 206 op deze weg keert niemand
-vertel geen gangbare herhaling
in termen van huidvervelling
duindoornstruweel
roofvis, gashouder, ernstig
en nalatig droomverlies
niets anders dan een gammaflits
door zwart oneindig omringd
een zekere mate van onprettig
onbestemd, gezien het bovenstaande
later komen rauwe randen
aan vogelhuiden
een…
Vuiltjes aan de lucht
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 125 RIVM- en OVV-rapport:
vervuiling is nog altijd stelselmatig,
bedrijven en provincie zijn nalatig,
maar iedereen belooft dat ’t beter wordt.
Hoe reageert men nu bij Tata Steel?
Een nieuwe koers, of weer een blabla-deal?
Toelichting:
Cursus mooipraten
Hoe om te gaan met ongemak en leed?…
Jij bent heengegaan
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.090 Ik wou dat ik nog even met je kon praten
Nog één keer kon zien
dan zou ik niet nalaten
je te zeggen dat we elkaar eens weer zullen zien
ik wilde je nog zoveel vertellen
maar dat heb ik niet gedaan
ik wou dat ik je op kon bellen
maar dat zal niet meer gaan
eens zullen we elkaar ontmoeten
op een plaats zeer wonderschoon
en dan zal ik je…
Teveel voor mij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 311 Te groot zijn
de indrukken van beelden
als ik stilsta bij mijn bewogenheid
groot is de schok
te treurig zijn
de wilgen waaraan ik hang
mijn hoop op mededogen en begrip
treurig is de onmacht
te diep zijn
sporen die de droom nalaat
die naast de werkelijkheid bestaat
diep is de afgrond
te waar is
een beloofd land voorgelogen
door profeten…
bij mij blijvend
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 93 ik kan tranen vergieten omdat je weg bent
maar glimlach omdat je hebt geleefd
ik kan mijn ogen sluiten en hopen dat je terugkomt
maar openen en om alles te zien wat je nalaat
mijn hart kan leeg zijn omdat ik je niet meer kan zien
maar het is vol van de liefde die je deelde
ik kan morgen de rug toekeren en gisteren leven
maar ik droom…
Droom en schaduw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 543 Misschien, vriend,
is onze vriendschap nu volwassen
niet meer achterhaald door verleden
en dragelijk in het heden
daar waar droom en schaduw
elkaar genegen ontmoeten
voel ik de eerlijke behoefte
jou opnieuw te begroeten
met alles wat in mij leeft
over wildernis en groen
in wat de natuur ons geeft
door nalatigheid van doen
Waarschijnlijk…