Alle inzendingen over neer

(elfje) zonnebloem zo groots zo Van Gogh kijkt op mij neer zomerweer…

Het koolwitje daalt ronddraaiend neer, landt op zijn dode soortgenoot.…

Het zwaluwennest: piepend zwiept een eskader -- neer op onze kat.…

je schoot het vliegen neer in een tuimel van rood bloed de vlucht schrok op vloog weg op de echo van het schot een hoopje veren in het gras het lijf doorzeefd met hagel is wat bleef je schoot het vliegen neer en bindt de poten op nu poets je het geweer jij laat geen veer…

Soms dwarrelen emoties neer, die ‘k vasthoudend voor jou fixeer, componerend in harmonica en neurologische narcotica. Jij geeft aan alles zomaar zin. Als ik mijn spinselen begin, ben jij het meest bekoorde in de wollenwarme woorden. Soms dwarrelen gedachten en emoties neer in één.…

Je trekt een spoor van lente Je bent een dansende menigte Je won de zon en geeft nu licht Kus me tot ik stik, lief Hou mijn adem in Buig me langzaam om je heen En draag me tot ik slaap Leg me neer in wolken Los er samen met me op Leg me neer in wolken Kom er samen met me om…

op en neer, vliegensvlug naar koele kalme kust wat is land, wat water? waar landen, waar niet? hier niet – mens is er, knallen en snelle dood door, weer door achter ginds is eten en rust volg zon, sterren vlieg erheen, met ons mee op en neer, vliegensvlug naar grote grijze zee…

Dag mooie vogel Zie neer op deze aarde Vergeef de mensheid…

de insectenzee golft omhoog verstart even en strijkt massaal neer…

waait door de bomen een blad stort op de bodem alles valt ooit neer…

Trossen hangen neer langs omstrengelde palen blauw is de regen…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

ik heb van mij afgeslagen ik kijk vooruit maar dan regent het onverwacht en sijpelt de stad op mij neer…

Eenden strijken neer de waterspiegel klievend wolken klieven mee.…

Stormwind slaat de vaart: meerkoeten dansen vanzelf en vrij op en neer.…

Een bruin blad valt neer op een nazomerse dag door een zachte bries.…

rustige deken valt als aarde luchtig neer waterval van rust…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

zon komt op licht valt op je neer de rozen gaan open.…

een rupsje daalt neer aan een zijden dun draadje op zoek naar geluk…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…

Ik schik me naar jouw wensen ben totáál verkocht, leg me erbij neer 't heeft vast zo gemoeten. Je trekt me aan en ik ... ik ben als een mot die onnadenkend afvliegt op de hete lamp. Ik verbrand mijn vleugels aan jouw hartstocht en stort neer aan jouw voeten.…

zing je van verdriet voor het applaus heb ik te lang gebogen hoog zet ik de tonen aan in ijlte van verlangen met grote koren laat ik mijn emoties gaan je blikken blijven aan me hangen bassen dreunen hun refrein in ritme van de paring genot is stil doet pijn passie wint we delen weer een hemelse ervaring violen strijken zachtjes neer…

Rust daalt neer Stof dwarrelt op Mijn verlaten ziel Bewoon ik weer…

Ze vloog naar me toe streek neer zomaar op mijn hand even scheen de zon.…

Als een wals is deze schone ochtend op me neer gestreken doch het plaatsen van mijn voeten is in tijd gebleven…

niemand die met dit weer zijn hond nog uit laat met bakken komt het neer geen hond die er nog uit gaat…

Bosanemoontjes hangen dof neer; boven hen glanst het nieuwe loof.…

de overwegwachter haalde de bomen neer en vroeg terloops of ik een open haard had…

de overwegwachter haalde de bomen neer en vroeg terloops of ik een open haard had…