Alle inzendingen over ontkleden

Ontkleed, mijn naaktheid met wellustig strakke touwen in mijn huid gebonden En een zoevende wind van pijlen om het bloed weg te likken uit de beneden schoonheid waaraan ze zich vergapen de vrouwen met tranen de mannen spottend, jongens en meisjes nieuwsgierig opgewonden Niemand raakt me aan niemand voelt de warmte van mijn lichaam…

ik heb je eerst ontkleed de laatste sluiers weggenomen je naaktheid was niet bloot je droeg onschuldig roze- rood ik zocht je ziel verwoord in ronde lijnen ik voelde kwetsbaarheid in zachte strelingen verdwijnen mijn handen raakten je met diep en warm verlangen je lippen openden maar stilte kon je woorden vangen we bewogen op muziek…

Hij zag haar zich ontkleden bij het meer Haar lijfje een en al beweging Hoe fraai was dat in zijn beleving Al wist hij zijn conditie klote weer. Frustrerend om daar zo staan loeren Zijn rampenjongeheer echt niets meer waard Die rottenis door ouderdom verklaard Dus nooit meer hoeren en/of snoeren.…

naakt kan ik zijn zo vreselijk vervreemd ja, van de wereld om me heen ik tel het vuur in mijzelf op maar as kan je niet tellen roept de gevlogen engel nog uit de verte haast onhoorbaar terwijl de kim toch mijn hart raakt en de kou mijn vel omsluit zo ontkleed kan ik zijn in een vloed van gedachten de handen, zwart van de resten…

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

je bent niet meer weer hangt de dood te schemeren totdat de dag gaat sterven we hebben haar ontkleed ontdaan van waardevolle zaken kou kwam later over ons toen stilte weer ging praten we rilden toen het licht steeds minder kleurde wachtten tot het zwart uiteindelijk het wit afkeurde we zijn gegaan met schoenen zwaar van afscheid…

je ogen legden al de rode loper uit ontkleedden me ondeugend ik danste licht vertederd door je hardheid en de passie in je blik ik had je handen vast een lach liet jou mijn witte tanden zien je raakte mijn gezicht lippen vol met hete kussen die mijn tong verliefd ging blussen je huid aaide fluweel haren vonkten in mijn streling…

er zaten gaten in de lucht die in vrolijke vlucht lente vierden met een eindelijk ontklede zon die in de lichtste tinten begon aan het mooiste seizoen waarin de nieuwe kleuren zich nog moeten meten met het laatste hagelwit en sneeuw waar het prille groen als ondertapijt prijkt voor de vroege voorjaarsbloem ik heb jouw signalen…

Ontklede toen je lichaam dat je liet liggen vlak bij mij lagen je armen die evenals je benen en je buik, billen en borsten naakt lagen... Toen pakte ik toch de sprei: het werd te veel voor mij…

Zijt gij gekleed, geheel of half Ontkleed of toch in winterkleed Verweerd tegen de barre ochtendkou?…

in bed deed ik mijn best niet aan je te denken vermenigvuldigde ik getallen van vijf cijfers met elkaar tot ik er opgewonden van werd ook poolzeeën, het mesozoïcum, de watersnood van 1953, het centraal station van amsterdam om vier uur 's morgens, de dagzaal van vrouwen-2 te duin-en-bosch, harry mulisch geheel ontkleed met alleen zijn sokken…

De stoot, die verliefd is op Jaap, ligt ontkleed op z'n bed en de knaap valt meteen op de griet, die gelegenheid biedt, tot d'r grote verbazing in slaap. Ze voelt zich behoorlijk genomen, daar onder de knul van d'r dromen en denkt: 'Impotent is die vent evident, het is klaar!'…

veel bewuste omwegen kwam ik je gisteren toch weer tegen Zo onweerstaanbaar als je lonkte en met je opvallende jasje pronkte moest ik wel zwichten, de verleiding te groot, dat ik je een plek in mijn huis aanbood Trots dat ik je nog een dag kon weerstaan ben ik nu toch te zwak en laat me dus gaan Kopje thee erbij, melange geurt zacht, ik ontkleed…

Genoten heb ik deze dag gehoord de vogeltonen gevoeld stralen van de zon gezien kleuren van bladeren genoten heb ik deze dag ik heb wind gehoord in kleurig blad en zag ze van de takken dwarrelen tussen dor hout als vlinders zwieren bedekken grond en mossig pad genoten heb ik deze dag als lichtend schouwspel daalde de zon tussen de zich ontkledende…

Daar stond ik dan, geheel en al ontkleed, alsook van morgenplas en -drol ontdaan -die tellen samen toch een kilo aan- schoon op de schaal, die kloek haar arbeid deed. Maar wat ik las, dat deed me geen plezier, zo’n catastrofe had ik niet voorzien, ik had gedacht zo rond een ons of tien . . . vermenigvuldig dat dus maar met vier!…

ramen dubbel glas de wereld was er pas toen jij haar binnen bracht de lucht in scherven stak wind in rinkelende stukken de vloer zijn bodem gaf het was de kooi waar ogen zonder mededogen je ontkleedden zonder handen woorden beten zonder tanden en de glimlach die nooit miste bij het spuien van vergiften gevangen in een lijf je geeft…

Ik wil niet zwijgen daarom ben jij mijn stem ik stotter in mijn onderkomen kom ontkleed mij en sta mij toe hier naakt te staan waar waarheid versmelt met dromen zo ben jij naar mij toe gekomen zeg niets wat overbodig is fluister alleen over wat ik zo ernstig mis jij bent mijn stem in wat je zegt daarin heb jij mij uitgelegd jouw…

gesneden afspraak met zijn moeder en waar daareven hoefgetrappel nog duidelijk hoorbaar was, is nu haar hand tot stilstand gekomen, de kroondiamant ligt bewegingsloos in de uitgedroogde bedding langs de rozentuin haar prille lach heeft zich helaas losgemaakt en is rups geworden, voor de ogen van de samengestroomde laten, heeft ze zich langzaam ontkleed…

als de liefdeskrans die als een omarming om je mond danst Wat spreekt is het vertrouwen Is als de onbehouwen wateren van des mens’ oppervlak waarover woeste winden stromen als in dromen van ritmisch ruisend gras Het tekort is de vergankelijkheid onzerzijds bekeken Het tekort is slechts de eindstreep voor de dood waar we ons ontkleden…

de boter druipt langs de rand op het gazon waar de zon ligt te preken tegen de ruis die het zicht belemmert het is warm, zelfs de kou heeft zich ontkleed en nestelt net iets te dichtbij zodat de korenmolen de wieken moet bijstellen om toch niet te worden beroerd door het beste moment van deze dag leef, leef schreeuwt een stem dichtbij…

ik had nog nooit zo’n prachtige bloem gezien nadat ik haar determineerde lag ze voor me geheel ontleed geheel ontkleed ze was echt zo bijzonder als men beweerde alles werd mij klaarder toen ik dat deed en toch was het de mystiek die verdween en langzaam voor mijn ogen verteerde soms moet je iets laten zijn wat het is en alleen genieten…

Mist-grijze herfstige dagen mensen mistroostig en moe rukwinden en onweersvlagen en ‘t avondduister te vroeg Nevel sluiert over stoppelvelden Krassende kraaien in de lucht die ‘t einde seizoen melden in een circulerende vlucht stoep en paden schoongeveegd opgehoopte blaren rotten in de goot de natuur heeft zich ontkleed en…

Hier sta ik neem mij aan zoals ik ben laat rustig je tedere blikken langs mijn volle borsten gaan neem vol liefde mijn lichaam in je op hier sta ik neem mij aan kijk en zie mij hier vol liefde voor je staan laat rustig je warme handen langs mijn bloot ontklede lichaam gaan hier ben ik en neem mij zoals als ik hier nakend sta…

Door een complexe breuk geveld kom ik ontkleed en uitgeteld gevierendeeld en dwarsgelegen mijn rode huishoudboekje tegen ik heb geen cent meer te verbrassen te danken aan de kwanseldassen die tussen leugens door laveren en almaar flemen of bruuskeren zelf dokken voor je medicijn en anders leeft u maar met pijn zo houden we ons volkje klein…

de beproefde rechten in de leer verkeren bij het huidige weer hevig geestelijk in den nood hun Heer in zijn voorzienigheid voorzag geen zondagse mogelijkheid tot zich ontkleden van zwart boven ondergoed ter luchting van de leden laat staan eens wuft uit baden gaan thans is er schand een geformeerde dame uit mijnsheerenland met enkel…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

Maakte jouw ontkleding mij flink verlegen, ik zag de verwording van jouw boezem tot middelpunt van mijn universum, nog niet denkend aan een scheiding der wegen. De kamer, waarin jij naakt voor mij stond, wordt nu vaak gevuld met een chimère.…

weet je nog diep in de bossen waar de herfst zijn entree had gedaan het knisperend gekleurde bladmatras ons lokte lief te hebben weet je nog ons traag ontkleden dromend vervielen in duizend tinten ons lichaam zachtkens deinde op vogelengezang weet je nog toen wij op leeftijd kwamen zochten naar die onvergetelijke plek hoe wij zalig kusten…

Ik zag je schrikken geheel ontkleed van al die strikken je zag me sjansen zoals het scheen ik had nog kansen je liet me voelen want mensen weten voor open doelen ik hoorde roepen omdat je dacht dat ik moest poepen je liet me weten diep in jouw web dat jij moest eten ik kon niet weg ik zat verpakt en jij liet scheten jouw…

In huis zijn alle kamers schaamteloos ontkleed, ontdaan van hun herinnering, een lichte vlek waar eens wat stond of hing. Geluiden klinken hard en grenzeloos. En dan is het moment van gaan gekomen, een korte burengroet, wat tranen stromen en onze laatste wortels scheuren los.…