Alle inzendingen over podium

Er staat 'n man wat schuchter aan de kant hij kijk nieuwsgierig door de coulissen naar een hemels paradijselijk podium waarop vele kunsten worden vertoond Ontdaan van alle aardse lasten voelt hij vrij zich stukje bij beetje, stapje voor stapje voor het voetlicht te treden en te zeggen "Dat kan beter, mijn naam is van Vlerken Ik ben regisseur…

ADELE Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken Na weer een lied Dat snoeihard bij ons Binnen kwam - en toch Een kwetsbaar mens met Een ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te Sidderen voor je op moest, En je podiumwerk als dwangarbeid…

een podiumbeest moet er vroeg mee beginnen zoals u hier ziet…

als coullisse ben ik ooit op de voorgrond getreden het gordijn viel te snel had geen achtergrond in verleden en heden het toneel was er wel was misplaatst als kronkel van de regisseur slechte tijden die mij als pion door glitter en glamour zag schrijden het gordijn viel te snel voor mijn wording als ster die hel was mij nog een…

jij regisseert laat mijn benen lopen handen klappen als een lappenpop jij trekt aan de touwtjes ik slechts marionet en ga kapot souffleert mijn teksten mimet mijn lach zo word ik verkracht mijn gezicht is uitgelicht de ogen opgemaakt mijn ziel gekraakt ik podium nu jouw volmaakt ben zelf niets het is jouw schaduw die daar…

gevangen in het lijden waarom worden zovelen gepest vermorzeld in de spelonken van de ziel in een vergiet kan men zich verliezen En toch is het leven spannend alleen gevangen met je lichaam, maar niet met je ziel je hoort er bij, bent geen buitenstaander hier ben je met al je fouten jij vond de sleutel van het bestaan men gaat je een podium…

heb het vuur niet zien doven in ogen die ouder waren dan leven zij glansden in weten het dagelijks streven al jaren voorbij wij voelden stilte voor even dichtbij droeg zo mijn woorden naar hun schilderij lijnde sfeervol contouren zij verfijnden de kleuren in samen ontroeren…

zag de stilte in de zaal het ademloos verwachten hier en daar een klein gebaar in het verzetten van gedachten gaf mijn laatste gas en zij de vonk waardoor het vuur in woorden klonk applaus schoonde de rook uit de finale…

Elke pirouette siert de dressuur op klassiek gedragen door wind.…

Bespottelijk uitgedoste graatmagere trienen Zwart kijkend en vreemd lopend Bijna struikelend over hun eigen benen Daarna de homofiele mode-kunstenaar Die zogenaamd bescheiden en verlegen Maar in werkelijkheid strontverwaand Ook nog even het podium ophuppelt Niets zo erg als een haute-couture modeshow…

ik laat me niet dwingen om op hun tonen door allerlei sloppen en stegen te dringen op weg naar de top nog ben ik vrij maar het gepush onder dreiging van hun steelse instructies de dwang om te volgen is nog lang niet voorbij zij beloven gelauwerde plaatsen podium en bloemen goud voor de volksheld tot door hun touwtjes je kop wordt…

Kan dit anders of blijft het zo valt er regen op de akkers of blijft het droog Is muziek je redding op dit podium je hoeft me niet vergeten ik werk op het land Laten we dansen kind zijn in de achtertuin ik zie regendruppels op je hand Kan dit anders of blijft het zo of doen we samen die ene dans…

Kraaiend op een draaiend podium wordt de wereld een film -- maar na drie rondjes schrik je: geen vader, moeder of oom die jouw pret als liefde ziet.…

poëzie is meer dan een vlucht hoorde ik in het verhaal van de stadsdichter die het stof deed opwaaien tussen schimmen van eens overleden woorden hij ontkleedde zijn bruiden en bedekte borsten met rijpe mond de handen vrij van wonderlijk gemis het podium volgde zijn bed en ik glimlachte verder naar het verleden…

Mijn hele leven lang moest Ik Boven mezelf uitstijgen Om überhaupt verder te gaan Tijd wordt het nu om te zwijgen En onder mezelf door te gaan --------------------------------------------------- Inspiratie: 5-mans formatie ROTSBODEM uit Groningen bij hun debuut op het Podium Nienoord in Leek t.g.v. het FlinkePink popfestival op Tweede…

Uren alleen, klein leven op een hotelkamer zonder dood te gaan gek te worden of voor altijd alleen achter te blijven zoals 's avonds op het podium hel en vagevuur Ik mis mijn kinderen hier naast me op bed, mijn lief mijn leven zonder drama zonder het beslissende einde waarvan het publiek wil leren begrijpen wat het leven is…

Chauvinistisch zag ik jou al op het podium maar met de kennis is nu jouw prestatie bizar. Jouw verhaal in interviews zegt mij al genoeg Marseille was mijn bonus maar de top d’ Izoard.…

Schitterend gekleed belicht op het podium in de eeuwigheid blijf jij mijn inspiratie die mijn nachtrust beïnvloedt.…

Onmisbaar toch vaak onzichtbaar Een podium voor deze handen. Waardering. Op deze dag. Laten er vele volgen.…

weer knallen verboden woorden hun eigen kleur zonder ooit tot bezinning te komen het is de ontploffing die plaatsvervangend aandacht trekt beschenen door het licht van hen die over schreven gaan op eigen podium dood en verderf zaaien en niemand sparen de wet met voeten treden en zo een eigen orgasme beleven…

ziel hangt aan een draadje Het was toen ik Descartes las over de pijnappelklier, de erwt of het denkende ding zoals hij de ziel en het vlees kon splijten Dat lichamen kunnen verstrengelen benen, armen, een hoofd, jouw buik op het buigzame gras met niets tussen ons in dan wat aan een draadje hing ------------------------- * (Vu-podium…

De stilte van de nacht de maan die mij toelacht een vallende ster hij komt van ver de zon verdwijnt achter de maan het begint te regenen laat de hemel nu een traan daar boven is het een pracht tafereel het lijkt wel een podium of een toneel met de sterren als acteur de maan is dan de souffleur en ik ben het publiek het is prachtig gewoon…

ik zie ons in mijn dromen de eenden dansen op een podium van helder water en de zon schenkt ons deze aardse hemel onze lichamen fluisteren de warmte tegen elkaar ik strijk een haartje uit je smeltende oogjes het belemmert mijn dwaal bomen ruisen wat muziek ze zijn zo gelukkig even dansen onze lippen ze lezen elkanders lief…

Waar haalt god het lef vandaan ons telkens weer tot stof te vormen brandend in een zelfbedachte hel waar wij geen kant op kunnen Podium van tegenstrijdigheid godslasterlijke broedplaats van aardgebonden egotripperij en valsheid in gedachten Waar haalt god de moed vandaan ons telkens weer te laten zijn zoals we zijn…

Het podium om de muziek te bedrijven. Waar kleinkunst imponeert. De spreker de dichter zijn gedachten leert. En U U verlonkt fonkelende wijnen; U de uwe hij de zijne Als U gaat, de geur van het gesprek. Het glas dat naroodt en door kaarslicht over de toog vlekt. Ziet, Een stoel, die nonchalant naar achteren staat.…

Dat Klassen mij vandaag zou overklassen Dacht Friesinger, dat had ik wel verwacht En ook aan Groves had ik nog wel gedacht Dat die mij voor het zilver zou verrassen Maar dat de bronzen plak, sprak zij beduusd Nu naar Ireen gaat, hab’ ik nicht geWüst…

zeilen gaven een hemel aan het podium in een ruimte van lucht waar stoelen leegte kenden daarboven vaak de ouden van de dag die nu en dan de ogen naar de aarde wendden beneden zat toekomst geringd met gerucht in het gras lyrische zielen afzonderlijk bij elkaar bij het buffet leek het even een gemengd ras…

het avontuur kwam per vrachtwagen de laadbak als podium voor hen die daar vereeuwigd wilden worden tegen een kleine vergoeding mocht ook ik me omkleden als cowboy en bij het kampvuur zitten even het gevoel hebben dat er meer was dan de straat de stad en de sleur van alle dag...…

op een podium kun je soms heel even meevliegen zonder vleugels en wonen in 't kasteel van de verbeelding maar als jij de muze bent die de maker dient en de maker bepaalt ben je onderdeel van zijn decor en decorum dan loop je het gevaar vlak voor de gordijnen sluiten vleugellam te landen op de planken van zijn uitgespeelde spel met…

ik mis hoe je mijn naam uitsprak jouw zachte baard. aanstekelijke lach jouw levenslust, brede smaak van muziek jouw kookkunsten, je warme knuffels waarin ik mij zo welkom voelde jij die allerlei mensen samenbracht kleinkunstenaars een podium gaf omdat iedereen een kans verdiende mooi mens het leven kleurde mooier met jou…