Alle inzendingen over poppe

Zij droomt zich dolend en bedroefd door gouden bergen en dood hout, de eens bewaarde talisman kan zij nergens verbergen en op het pad waar zij schoorvoetend gaat ziet zij de poppen van geluk die zij ooit spaarde maar nu in duizend stukken slaat.…

Toen er een ziel kwam in zijn nachtmerries, en vleermuizen vlogen bewogen door de nacht las hij de brief van zijn moeder liet tranen in hout branden folterde zijn geweten met schuldgevoelens wilgentenen aan de rand van het meer, dat spiegelde herinnering vol oude poppen verweerde weemoed in de nacht met als slot het schimmenspel van…

het is weer als vanouds ze spelen hun spel weer over ruggen onder één hoedje de enige saamhorigheid dat nog bindt de poppen zitten met hoge gesteven boorden om hun hals te wachten tot ze worden opgewonden de sleutel omgedraaid ze praten en lopen over de planken een lieve lust toonbeeld van vermaak voor het decadent publiek…

Nog voor de deur zich opent lig jij met je neus in de boter nog voor de regen valt heb jij je paraplu opgestoken Nog voor de poppen dansen zie jij de bui al hangen nog voor de wind jou omwaait sta ik klaar om jou op te vangen Nog voor de schemer valt knip jij het licht aan nog voor de nacht daalt herinner jij je de volgende dag Nog…

Tussen beeldjes, bloemen en portretten Zitten de herinneringen Uit de tijden van ’t verleden Er kwamen nieuwe poppen bij te staan maar ook de tijd is doorgegaan Zo maar op de vensterbank Een lijstje aan de muur of uitgestald in moeders notenhouten kast Dragen zij voor altijd de herinnering Dragen zij nog vaak de loden last Want achter…

IK wordt de ander, poppen krijgen lichaamswarmte, torso's worden vormen van herinnering. Schijn is de kleurrijkste waarheid - even daar te zijn is heerlijk. -------------------------------------------- uit: 'De jagers in de sneeuw', 1986.…

o vroege morgen laat mensen wandelen ver over de velden in verse morgen maak wakker die lome poppen kom nader duidelijk zichtbaar maak los in ontmoeting van omhelzingen verhul je in tastbare grijpbaarheid laat ze voeden in zachte geluiden en in boodschappen van nieuw licht laat ze proeven van je vocale snaren geboeid…

iemand om me heen Dan zijn ze weer in het ziekenhuis Ik ken het van top tot teen Het is intussen bijna thuis Maar dat zijn verkeerde gedachten het zou veel beter zijn als we veel meer lachten Dan zou alles veel vrolijker zijn Nu huil ik bijna alleen maar Eigenlijk is dat heel raar Je moet doorgaan en niet stoppen Niet stil gaan staan als poppen…

Misschien wil ze met poppen dollen kleuren kladden op papier buiten spelen om ‘t kwartier krenten plukken uit de bollen misschien lacht ze om de regen die ritmisch klettert in een sloot of voert ze zwanen korsten brood die ze van oma heeft gekregen …ooit misschien vind ik mezelf verdwaald in haar levensechte dromen als ouderdom…

De jongen tuiniert strijdlustig verwint tartende roofhalmen graaft kruimelige plantgaten voor ongeduldige bloemen ziet bij zijn werk zwarte miertjes krioelend uit de grond schieten met eitjes en poppen vluchten een nieuw veilig verblijf zoeken onder elke aardkorrel betreurt die tere mijngangen waar een knusse stad school bloeiend door…

verlangde ik fluisterde ze mijn sterven toe in het midden van de nacht langzaam kwamen ze dan uit de hoeken van de kamer weer tevoorschijn ze woonden in mijn geheim in mijn handen die zich vergeefs vouwden en al voelde ik regen het luisteren naar hun groot verdriet gaf de ochtend de kans om open te breken waardoor de kinderen weer poppen…

ga maar dwalen stadten, koopjes halen en jezelf verliezen in de etalage zonder ruit je bent er even uit je spiegelbeeld is opgenomen door de poppen die daar staan ze hebben allemaal jouw kleren aan het haar waar je zo trots op was is in een sjaal gevat strakke borsten nu voor iedereen schoonheidsfoutjes zijn er geen je denkt je zo…

Wijselijk bijt u van u af: via digi-origami propt u data in baboesjka's - de knapste poppen van het halfrond. Daar kan geen hacker tegen op.…

Vooruit, jij berend klaas, doe uit die troep weg met die asse-poes, doe niet zo dwaas wees nou een man en wees niet zo naïef en laat die poppen staan, zeg, asjeblief!…

Weert Purmerend De Poppe Laren? Wierden De Leijen Akersloot? Vught Rijssen Lichtenvoorde Haren Rolde De Klosse Budel Schoot Heerhugowaard Biert Sappemeer St.…

ogen en de ziel vloeit uit de jouwe recht onze dromen in ik zal niet loslaten Mag ik me dan voor even aan je vasthouden zodat ik ook kan leren te vliegen op mijn woorden Dat ik kan leren zien door de ogen van schoonheid waarin alles verloren is maar in onszelf teruggevonden wordt Vliegend over deze weidse styx zie ik schaduwen van poppen…

Ik voel je in mijn vingertoppen, je woont nog altijd in mijn huid en elke dag klinkt jouw geluid in ’t kleintje, spelend met de poppen. Ach, hoeveel tijd is al verleden sinds onze wereld werd gekanteld. Het lieve leven zwart gemanteld toen dagen door de nachten gleden. De spiegel toont me jouw gezicht. Ik voel je schaduw achter mij.…

We zijn geen poppen om op te passen in de pas lopen we ook al niet We zoeken 't niet ons te bewegen ontwerpers....…

kind in een oude jas ze draagt haar strikken al een eeuwigheid en in haar hand verstopt een ster zijn punten de letters kleuren zwarter, door haar schreeuw die jarenlang van binnen bleef maar juist vandaag verdwijnt haar lach, ze laat hem vrijer klinken tussen meizon en de vreugdedronk van leven geven staat haar goed, ze speelt met poppen…

Ik zond jou een gelukstelegram terwijl ik in de kamers van mijn kelder op zoek ging naar aanwijzingen in bruine houten kisten die ma- teriaal zoals poppen, plastic huizen en een kindertelefoon bevatten, maar niks werd dui- delijk dan dat we moesten stoppen met graven en opnieuw beginnen, met een schone lei en dan kijken waar we zouden gaan…

ze zitten braaf onrust waakt in schuifelende voeten een handje klapt applaus op een verkeerd moment drop en roze schuim vullen monden met of zonder duim de speler laat papier als tijgers brullen een rode lap loeit als een stier hij tovert lachjes met een grap en bouwt de spanning stap voor stap poppen spelen met de kinderen…

tijden zijn voorbij dat handgevulde poppen met houten neus en felgekleurde oogdoppen hun woorden wisselden op het randje van spel tussen hemel en hel de kinderschare ingetoomd met snoep en begeleid door geitenwollen sokken werd meegenomen op ontdekkingsreis die volwassenen zelf nooit hadden genoten ingrijpende verschuivingen…

Een vrouw haakt haar arm in haar man kijkt om naar een etalage daar hangt een winkelmeisje pruiken op de poppen de vrouw geeft hem een tik nog voor hij het ziet het meisje het jurkje het slipje iemand zonder benen speelt muziek wie heeft hem daar neergezet veel te dicht bij de Peruvianen een half orkest verkleed als net echt…

ik was het lamplicht kwijt vage contouren bewogen waar zij dit niet zouden mogen stilte werd onderbroken door geritsel en geschraap uit stukken die hier al eeuwenlang werden bewaard jaren verstoften in lucht die onaangekondigd uit zijn tijdloze winterslaap was gevlucht ik wist de poppen op schappen hun kleding een ruïne van verkleurde…

In quick-step, jive of disco dansen poppen bij voorkeur Niet, daar zij de touwtjes te ver hebben laten vieren en bovendien van mening zijn dat ze de pas wordt afgesneden door bewegende handen achter hout Terwijl dagen opnieuw lengen nachten stervend korter zijn hanteert de schilder zijn penseel dichten schrijvers uit een brij aan woorden…

broertje zijn die is nu vast te groot of te klein Een treintje, wat een mop meisjes spelen met een pop Dat is nu eenmaal niet altijd waar en is die trein echt alleen van haar Zelfs de auto’s en die boot met dat roer ze heeft ook trouwens niet eens een broer Ze heeft het zelf gevraagd aan de sint die weigert dat echt niet van zo’n lief kind In poppen…

De vlinders kruipen eerdaags uit hun poppen, geleden is weer alle winterleed. En ik pak zo mijn rijwiel uit de schuur en ga een stukje om in Gods natuur.…

Fijn porselein met verwende smaken, Bleek-blauwe poppen die zo wijd uitwijken, En zonder perspectief - de rijken kijken Bij 't kopen, of de kleine barstjes kraken.…

Waarmee ik speelde deed er ook niet toe, de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel, ik herinner mij gevoel bij mensen, volwassenen, hoe zij waren voor elkaar. Vooral veel blikken zijn mij bijgebleven, de pijnlijkheden die ik zag in ogen om mij heen.…

Als fruit en dood dier op hun eigen schavot Aan bomen Hangt blad dat het kauwen ontkomt In bomen Wachten gitzwarte vogels In de tuin staan ook duizenden stoelen Zachte zitting de ruggen in zwijgend gelid Alles onverwacht stil na dat alwilde spel In de tuin liggen greppels gegraven Rokende hulzen vermoedelijk tanks Roetzwarte poppen…