Alle inzendingen over rieten

Een zudde wordt gemaakt door riet daar woont van alles in, van karekiet tot waterspin en ook de gors die van het mos haar woning heeft gebouwd. En weet je wie j’ er ook vaak ziet? dat ben ikzef, je mist me niet want met een kluitje in mijn hand zomp ik wat af in ’t drassig land.…

Hij stuurde liever Nero in het riet waartussen elk natuuroog vurig is en een parmantige fazant voornaam, rechtop en gezond koddig gekleurde familie van de lis is. Vanavond zijn de ribben kaal en eten wij gegrilde kip met gebarsten billen. Opa knikt schalks over zijn bril.…

meer is zij niet bereid het is haar lach die mij overdondert en zij heeft weet hoe naar lippen te praten ook de bevallige heupen die haar verschijning lijken te omhullen ontgaan mij niet nee , de aantrekkingskracht is zeker niet gelaten eerlijk gezegd, met verblinde ogen om te smullen ik duik ook maar in het diepe, tussen het gewillig riet…

meesjes tokkelen in het rijzig ranke riet snaren van een harp grote lisdodde een sloot is haar niet te min kaarsrecht kijk eens aan drie hazelnoten hokken knusjes bij elkaar in een bladoksel…

jongens luid Een poes rolt op haar rug Ineens tikt regen tegen de ruit De postbode fietst vliegensvlug Het riet wuift De merel zingt zijn mooiste lied Het zand dat stuift Denken deed ik niet…

je man van mos die je ook deze nacht met bekwame spoed het riet in sturen zal.…

Uw huis is toe aan een nieuw rieten dak Dichtbij de Weerribben woont wel een man Die met zijn eigen riet dat prima kan U steekt ook nog subsidie in uw zak Dat zou u denken maar dat gaat niet door Want riet uit China heeft een streepje voor…

riet ruist langs de kant blond boven donker water dat onrustig klotst…

mijn leven is geleefd ik geef mij over aan mijn einde steeds meer draden van gehechtheid laat ik los gedragen word ik door liefde die mij omringt wees stil mijn ziel vindt haar bestemming…

hoort stil het zachte ruisen van het ranke riet aan de waterboord…

Het riet spriet vertakt zich niet loten tenger in de winden sierlijke vingers wijzen het oog van de blinde op de schoonheid alom verbinden het wonder buigen gracieus voor rimpels en vlonder In het knisperende gefluister beluister ik het applaus terwijl het zuiden de wangen streelt troostend met hoop in het verschiet dragen zij die…

Het riet wuift... wuivend riet Je neemt het waar riet, dat wuift halmen taai.... Door een wind die,in de loop van dag aanwakkert tot windkracht-7 Het brengt leven.... over het water aan oever en wal Wij wandelen naar het later 'n schijnbaar niemendal De wind eerst tegen dan in de rug naar ons thuis, terug.…

Iemand zei tegen hem hier is een kluitje een mooi stukje aarde vers van mijn schep breng dat nu naar de overkant van het water vaar met je bootje naar het wuivende riet leg het kluitje daar neer en alles zal goedkomen dus dat deed hij hij voer naar het riet legde het kluitje neer aan de natte voeten van het riet het kluitje…

last ontstegen Pioenen in haar rieten mand Een vrouw fietst over polderwegen…

Soms wil ik zijn als de eik sterk en onverzettelijk dan weer ben ik als het riet buigzaam en aantrekkelijk Het riet en de eik zijn mij beiden sympathiek geen enkele situatie is gelijk dan weet ik pas hoe ik het zie elke gebeurtenis is uniek soms een beetje eiken dan buigen als het riet en de andere kant op kijken.…

Ik ruik het stilstaand water Het donkere water en het riet Stram, scherp en taai zoals diep van binnen oud verdriet…

aan de overkant tussen het riet staat een ooievaar wie wordt hem gewaar? tussen de molen en de sloot staande op één rechter poot…

Piet gedoopt - aanvaard - Ik heb u bij uw naam geroepen - is in de PKN gedoopt als jongen zijn naam is Piet maar nog niet zo lang geleden gezegend als Riet door vleeshouwerij noch man noch vrouw - het wetteloze gedeelte van PKN man Piet zowel als vrouw Riet bestaan nu beiden niet erger…

De boerenzwaluwen teruggekomen van de donkere kant van de maan hun tri-riet, tri-riet, tri-riet, tri-riet knierpt de ochtend aan pierementen De koele wind komt door het raam vertelt van verre bliksem en regen schenk mezelf groene thee en kom mezelf weer in de spiegel tegen Een wenkbrauw trekt borstelig omhoog even later volgt de…

't ruisen van het ranke riet! o wist ik toch uw droevig lied! wanneer de wind voorbij u voert en buigend uwe halmen roert, gij buigt, ootmoedig nijgend, neer, staat op en buigt ootmoedig weer, en zingt al buigen 't droevig lied, dat ik beminne, o ranke riet! O! 't ruisen van het ranke riet!…

Wij moesten riet gaan plukken, Lang riet waar wind in ritselt, Waarvan men manden vlecht, En mochten in een boot ’t Vijfvoudig meer bevaren, Bereikten ’t eiland lang voor noen. Wij lagen ’s avonds nog in ’t gras, En hadden niet één handvol riet Geplukt om mee naar huis te gaan.…

zou er weleens iemand terugwuiven naar riet?…

Riet is riet. Een eend lijkt op een eend. Maar nu begint mijn vader (62) weer. Hij noemt waterhoentjes strijkbouten en vindt dat de maan ondergaat als de zon. -------------------------- Uit: 'Een klok en profiel', 1965.…

Ik wil weer naar mijn meer waar de eenden en de kluten paren in de stilte-eeuwen gaan de meeuwen futen zwanenscharen waar de wind het water klotst waar het riet groeit naar verschiet van kleuren de wind het water en het riet meer wil ik niet…

Zo helder is het werkelijk zelden, men ziet het riet wit voor de verte staan iemand klopt aan, vraagt water, het is een verdwaalde jager het antwoord is drinkbaar, zijn kromme weg uitlegbaar in taal in zijn weitas een bloedplas, het water verspreekt zich al pratend in wijn kijk, zegt hij, omstreeks het riet wijzend bij wijze…

Je waaiert als het riet in mij ontkiemend zaad in rode aarde de vrucht die bloesem achterlaat wekt mij uit mijn diepe slaap dorstige liefde steel speel…

Omhoge heffen zij hun hoofd en doen de stalen van ‘t omgebogen riet hun tongen nederhalen te mondewaards; de zwakke, ontgroende staven riet men rijzen, toppeloos, en recht omhoge, ziet.…

Aan den blanke waterkant waar kleine bloemkens bloeien daar hoort men het ruisend ranke riet dat daar stil van kleur verschiet door voortdurend schroeien van de warme zonnekant stijlvol is zij hoog geheven uit den koude grond tot dat plots haar heer met zoveel adem meer blaast in het rond en doet haar stengel beven hij slaat haar heen…

bleken Was er zelfs in de diepste spleten Van hun vertrouwde aardkorst Ook maar de geringste Aanwezigheid van riet te zien…

Het riet buigt neer bij elke tegenslag en heft het hoofd bij elke nieuwe hoop. Maar breken kan het ook wanneer de vrieskou binnenkomt van moe gestreden strijd en kille eenzaamheid. Je zegt: de wortels leven nog. Dat kan best zijn maar ‘t troost me niet. Het is te laat voor het geknakte riet.…