Alle inzendingen over school

Je hebt pech gehad wanneer je naar een school moest waar je nooit jezelf kon zijn. Je hebt gewoon pech wanneer je over paden lopen moet die platgetreden zijn. Goed leren omgaan met mensen die je niet kunnen begrijpen. Dat kun je leren in een goed verlichte school. Je hebt geluk wanneer je anders mag zijn.…

Woorden van geluk zijn moeilijk, ze zijn klank, wartaal, aaas en jijs en toedan, alles of niets. Het lekken van vuur; een gordijn in de wind. Ze zijn eigenlijk maar ballast. Want we zeggen geluk niet, we doen het. Dieren hebben alleen maar hun lichamen; snuiven, stampvoeten, hoeden warmte met warmte. Het leeft en trilt, het heeft geen namen…

Mama wist niet dat zoonlief was geschorst, Dus pakte zij zijn tas in met zijn boeken, Zijn thermosfles, een pak gevulde koeken, Zijn brood en ook een appel voor de dorst En omdat hij niet zonder kon op school Natuurlijk ook zijn lievelingspistool.…

a-vieren strand daarboven de zon vol ludieke ideeën in zomerstand ik lachte om de creativiteit van koud watervrees na deze eb ben ik gaan springvloeden met gouden grepen uit het goede wij stormden buien voorbij in een extreem calamiteiten tij plastic letters zijn verdronken en gezonken in ondeelbaarheid zacht wiegen scholen…

Ik ben geen lieflijke dichter Ik ben de schielijke oplichter Der liefde, zie onder haar de haat En daarop een kaaklende daad. Lyriek is de moeder der politiek, Ik ben niets dan omroeper van oproer En mijn mystiek is het bedorven voer Van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. Ik bericht, dat de dichters van fluweel Schuw en humanistisch…

de minuten tikken traag voorbij de dagen gaan vlug een blik op de klok een duik in het zwembad een stortvloed van woorden een vlaag zonneschijn notities waaien door de kamer brieven waaien door mijn hoofd en dit alles drijft me voort en voort dus waarom zou iemand besef moeten hebben van deze tijdloze eeuwigheid…

O Liefde die nooit Liefde vroeg maar geven bleef om niet, die wrevel nog als weldaad droeg, nu wint ge Liefde en Lied. Zo geeft de hemel en de zon zo geeft Gods liefde groot ook waar zij nooit ontvangen kon uit louter minnens-nood. Zie hoe de macht van uw geduld verheerlijkt mijn bestaan en met een wondre pracht verguldt mijn dag, nu…

Ik heb mijn oude school bezocht.…

bijna zal ik moeten kiezen maar hoe weet ik nu waarvoor ik zal hoe dan ook verliezen al mijn vrienden van daarvoor maar wat ik win blijft onbekend ook al lijkt het nieuwe goed zelfs bij een aardige docent wordt dit zuur niet zoet…

Een enkle lamp werpt zijn armzalig geel- Koperen schijnsel langs de kale muren. Met wijd geopende oogen zitten heel Scherp jonens naar het verre bord te turen. Stoffige lege banken, waarop veel Inktvlekken en ingesneden figuren Werpen hun schaûwen langs de doffe deel, Gesleten door het schuiflend voeten-schuren. De jongens rammlen met hun…

Het wriemelt, vlindert, fladdert. Het kliedert en het kladdert. Het spettert, tettert, schettert. Het kwettert ongeletterd. Het kolkt, het draait onrustig. Het kwispelt levenslustig. Krioelt, is in zijn sas. Het is mijn tweede klas.…

Maandagavond, een snikhete aula Twaalfjarigen op de planken Een treinreis als metafoor Voor de door hen afgelegde weg De jongens staan er als mannen De uitgelopen schmink van hun baarden Ik ben er voor hem Hij staat tussen zijn vrienden Het eerste loslaten Lijkt vanavond voor mij Nog maar zo kort geleden Ik beleef het opnieuw Het gezang…

ik ben geen lieflijke dichter ik ben de schielijke oplichter der liefde, zie onder haar de haat en daarop een kaaklende daad. lyriek is de moeder der politiek, ik ben niets dan omroeper van oproer en mijn mystiek is het bedorven voer van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. ik bericht, dat de dichters van fluweel schuw en humanisties…

De 24-uurs economie Wordt doorgetrokken naar de basisscholen Het anker in de levensmallemolen Wordt straks een vrije keuze potpourri ’t Is niet dat ik iets iemand wil misgunnen Maar niet alles wat je wilt hoeft ook te kunnen…

Ik loop nog snel door een lokaal Hoor wat geluiden uit een klas Adem de sfeer in van de zaal; Een fotootje van wat het was Een deur die kraakt, een raam wat tochtig De oude dame mag spoedig gaan rusten En met het hart wat zwaar, de ogen vochtig Zwaai ik naar haar en fluister: ”welt’rusten…” Met zware zucht en hangende schouders (’t is bijna…

Hoe vertel je verhalen ook van groot formaat, fel tegen 't gevangen zijn vanuit destijds 't verzet over verschrikkelijke en pijnlijke gebeurtenissen of over de in het geheim gehouden dankmissen. Hoe verhaal je over gevangen gezet over 't verzet over deze dodenmarsen en ss ook nu als levensles. Zeg je voor zij net niet werden vermoord door…

Montessori-zelfontwikkelingsschool loopt en rent uit Kinderen tonen hun werkstukken aan hun ouder (m/v) Er hangt een drukke doch spontane voldane feestelijke sfeer Ik kijk ernaar, geniet ervan, maar doch, toch, edoch Wil ik plagen, ik bedoel niet te pesten, maar wat plagen 3 blanke moeders druk aan de praat, spreek ik aan en zeg “Wat fijn, dat uw school…

de schoolbel rinkelt – een kleuterjuf kuist haar snottebel af…

De brave Sint kwam naar school vandaag juf had over de heilige van Myra verteld… zijn knecht had lang getoeterd en gebeld en toen kwam een heel belangrijke vraag: zijn er dit jaar geen stoute kinderen geweest? – juf zei : geen één die Piet’ s roede heeft gevreesd.…

Lopend langs de velden met pony en paard. Die staan te grazen, onderbroken door een auto, zonder vaart. Geen gejakker en getoet, maar gewoon rustig halt houden. Voor een jongen, gewoon omdat het moet. Een grote open vlakte, zwaluwen zwermen druk aan het zwerk. Een meelfabriek, arbeiders, alweer een uur aan het werk. Het tempo ligt…

Dat er tussen de hemel en de aarde Meer is dan de moderne mens beweert Dient onze jeugd te worden aangeleerd; Ook dat hoort bij de normen en de waarden. Of men gelooft of niet is om het even, Je moet ze leren hoe kabouters leven.…

Ach zij had alles alles wat ik in een vrouw zocht ze was lief en zo mooi en wijs gaf me af en toe een knuffel en ik waande mij af en toe in het paradijs met haar ga ik later trouwen en om mijn vrouw te zijn zal haar echt niet berouwen toch af en toe kwam er iemand langs even met haar smoezelen op de gang verdorie ze heeft een vriend…

De lagere school Denk vaak aan m’n jeugdliefde Ik bezoek haar niet Liever de pijn van weemoed Dan pijn van teleurstelling…

Ik heb altijd gedacht dat het heerlijk zou zijn, om school te verlaten. Maar nu het bijna zo ver is, begin ik die gedachten te haten. De laatste dagen vliegen voorbij, vol spanning en stress, met de examens. En dan de laatste les. Ik heb spijt van dingen die ik heb gedaan, of juist niet. Dit afscheid, doet me toch verdriet.…

Een raar gevoel heb ik bij terugkomst, Een gevoel dat ik niet kende. Een raar gevoel, Maar toch ook vreemd. Een raar gevoel heb ik bij terugkomst, Terug bij de basis. Alles zo klein, En ook wel kinderachtig. Een raar gevoel heb ik bij terugkomst. Alsof dat alles daar, Iets is dat ik nooit gekend heb. De basisschool. Eerst een deel…

Lieverd moet naar zijn kamer gaan. Moeder wil even ernstig praten met het bezoek, met de deuren dicht, met lieverd uit de weg. Lieverd klompt de trap voor de helft op en dan af, sluipt naar het sleutelgat - ik mag alles weten van mezelf, maar wat is ongeoorloofd schoolverzuim? Wat zijn concentratiestoornissen? - Op tenen sluipt lieverd…

als ik haar tegenkwam dan zei ik haar gedag liep heen en weer het noodgebouw en terug zodat ik nog een keer kon kijken naar haar lach in de pauze naar het fietsenhok want daar was zij, kom, vlug als ze mij maar even zag dan zou ze het wel weten daarna ging ik analyseren en had genoeg om op te teren tot een uur of één als ik m'n brood…

Jij zit de dooie school te overleven daar op dat bankje op dat doodleeg plein; er komen vlokken op je haren sneeuwen als word je zienderogen oud.…

Zij blikt naar buiten en een lok zwaar water valt haar voor de ogen. Dan zet zij zuchten op papier omdat zij niet mag spreken. Dan wordt de kalme golfslag rond haar hoofd onderbroken door haar hand, die kleine, slanke breker, en blikt zij óp tenslotte, de kleine zeemeermin, en legt haar pen treurend terzijde.…

Soms kijkt de meermin op vanonder vallend waterhaar, schrijvend aan haar tafel, het eiland in de archipel Ze slaat haar ogen op naar mij en kijkt mij af omdat ik antwoord weet maar ik heb geen stem. En toch word ik voor haar een sterfelijk woord. Tenslotte zie ik dat zij is: een vrouw die terugvalt in haar eigen element zee, zilt…