Alle inzendingen over schoon

Intens gelukkig samen zo doet het vermoeden althans. Maar met haar vrolijke voorkomen ontspringt zij slechts de dans. Voor even.. Want een oplossing is het natuurlijk niet Haar lachende gezicht verbloemt enkel haar verdriet. Ergens is het ook wel triest, dat meisje daar, zo bang voor haar geluk. Want alles wat goed gaat, kan ook zo gemakkelijk…

Die lei, die moet vandaag nog schoon. Ik boen, ik schrob, ik schuur, ik sop. Ik zit niet bij de pakken neer. Ik pak ze uit. Ik berg ze op. De stallen worden uitgemest. Ik stoom me warm. Ik was me koud. Het sist, het schuimt, het reinigt, ruimt. Op alle slakken leg ik zout. Ik heb mijn straatje schoongeveegd.…

waaiende wind ruimt winters weer wassend water maakt schoon schip…

In de ruige eikenkruinen soest zware zomer levensmoe sluipt jong najaar strijkend rond daaronder trillen - deinen - zweven verwarde spinnenwebben kleven aan een zonnestraal hun schittering siddert voelt zich gevangen - wil vlieden popelt uiteen te springen vliegt versnipperd omhoog tussen de takken spelen verspreide vingertopjes van…

Dat duiken in het zilte leed, Dat klimmen in een feest van glans, De blanke veedren van mijn kleed, Waarin ik tijg ten levensdans, En volgt mijn vleugelslag beneê De steilte van zijn veilge troon, Tussen de hemel en de zee, Terwijl hij mompelt: zie, hoe schoon!…

schijn doet me denken aan schijnheiligheid, schone schijn verbreid wijd en zijd. ik toon me liever naakt en bloot dan me in duizend bochten te wringen wil ik meer over recht voor de vuist,eerlijk en oprecht over vrij zijn blijven zingen…

Wie zich in niets kan herkennen zal zichzelf niet leren kennen het meeste avontuurlijke je eigen zijn je eigen brein het meest natuurlijke blijft schone schijn tenminste als je uiterlijk meezit!!!…

Onkel ferme knaap gij reus robuust en bruisend Brel stads tweetalig tafereel melkkoe van Europa’s ramp bewind pleite met de wind petieterig manneken pis aan de grote markt rijst schuimend schoon groezelig en sluimer wieg mij in uw armen op terrassen Belgisch bier ik jubel in het jubelpark gelijk Johan Verminnen vanuit de goestingpoort…

Wel schoon zijn allen, Maar mijn vrucht kan slechts vallen Bij een uit de bron.…

De geestdrift fonkelt in uw oog Voor wetenschap en kennis; Gij schikt u op, gij siert uw woon, De nietigste inbreuk op het schoon Schijnt u een heiligschennis. Toch blijft uw hart een wilde plek, Waar veel is uit te roeien: Daar laat gij al het goed vergaan, Daar laat gij braam en distels staan, En al de netels groeien!…

Schoon is de roos, waarmee ge uw boezem tooit, Doch kort haar bloei! - Ter ternauwernood ontloken, Verwelkt zij ras, van hare steel gebroken, Of wordt, door zon en wind, ontbladerd en verstrooid.…

Maar ongelezen wachten zij, Want steeds verwijlt mijn geest het meest Bij jullie - Schonen. ----------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten (1958)…

dof Elke toedracht is onzeker in dit avontuurlijk ‘feest’ Donkere nachten kruipen bleker over een daglichtschuwe geest Nu die tomeloze veelvraat energie en gift verspilt - zo ’t geweten dieper knaagt reikt de winterkou zijn deken met een vorstelijk gebaar naar diegene die blijft steken in het pertinent gevaar In de bloei van schone…

Gij kent dit wel als schone schijn, Een lichtend uur, dat spoedig vliedt Voor uren, die zo licht niet zijn. Toch breekt soms door het moe refrein Van dag na dag het zuiver lied Van ‘t uur, dat nog zijn schoonheid biedt.…

Iedere adem, hun gedachten en ogen die lonken naar het schone dat hen omrandt in het bos waar gekleurde bladeren van bomen verspreid liggen op het zachte mos. Paddenstoelen herrezen uit de grond, terwijl een pauw zichtbaar met zijn schitterende veren pronkt. En de heerlijke herfstgeuren doet de mensen opbeuren.…

Een onderzoek ging aanpak vergelijken Men vond een voor de hand liggend patroon Heel simpel: vuil trekt vuil en schoon blijft schoon…

Maar ongelezen wachten zij, Want steeds verwijlt mijn geest het meest Bij jullie - Schonen. ----------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1958)…

I. Morgen. Goede morgen! Alle de vogeltjes zingen al - hoort! Jubelend dragen ze 't overal voort: Goede morgen! In de weide Flonkert de dauw in de jeugdige staat; Erica purpert in vreugdige praal Op de heide. In de bomen Ruist er het liedje zo jong en zo oud, Fluistert van alwie er zongen in 't woud, Van hun dromen! Kom dan…

De nacht is oud; door de stilte, de lamp die suist, En de branding, die op de rotsen, Ver, ver onder 't venster, bruist; Vóór moeë ogen een hand; Op gezichts verduisterde veld Beelden uit jonkheids land; - En 't vertederde hart ontwelt Erinnerings dankbaar loon: ‘O leven, Gij zijt zoet, gij zijt schoon!’…

Zij was zo jong en schoon! - Vol hopeloze smarte Zag zij der velden eerste groen; Zij drukte 't bleek gelaat aan moeders liefdrijk harte, En weende stil bij moeders zoen. Zij was zo schoon! - Zij liet het hoofdje zijgen, En kwaal en smarte, 't was vergaan.…

Intense straling brokkelt kwaadaardige cel tot een verlichting.…

Eens per jaar is ’t feest voor de man dan werpt de zon haar zalige stralen Op alle plekjes, waar ze ‘t maar kan zelfs op blote benen willen zij dalen Blote benen, nog van de winter wit schreeuwen als het ware om de zon Zonnestralen zalig door die roksplit zijn voor blote beentjes als bonbon Weg met de lange broek zeggen zij, schone meisjes…

gekrengd in al zijn doen en laten besloot de grijze wijze kapitein mij te kielhalen in schone schijn, alvorens wat verstandelijk te praten. dus ietwat gesard en compleet verward viel ik onrechtvaardig uit zijn boot doch, de Armada was... een brede vloot en dit... dit moest toch even van mijn hart!…

Menselijk schoon wat je van buiten ziet, is een zeepbel die bekijks biedt. Zit de schoonheid in je hart, als een gevangen vogel die zijn omgeving tart, laat hem dan ontsnappen uit die kooi, word je binnenste-buiten mooi.…

Alles wat schoon is, is me een vreugd altijd. Mijn hart is menslijk, maar of 'k lach of lijd, Mijn lachen en mijn leed zijn beide schoon. Ik heb de macht dat ik wat schoon is toon Aan andren, door de taal die ik belijd, Zodat wie leest bedroefd wordt of verblijd, Maar zich bedroevend vreugd smaakt van mijn schoon.…

Oh, hoe schoon is de natuur met een eland aan de muur egels op het macadam het vosje van ‘n kakmadam een bladluis op een kunststofplant een eendagsvlieg met maandverband Oh, hoe schoon is de natuur…

Een schuldige hand wordt weer schoon door het wassen -- van andermans hand.…

Aan de andre zijde is de schone weder- Gade even zacht en teder opgericht, Zij zijn een tweetal in het gouden weder Oneindig hoog en schoon. Voor mijn gezicht. Welk een schone schaar van bloeiende kindren Zal zich voeden aan deze schone borsten, Ik zie ze spelen in de nevels ginder en Mijn ogen niet naar hier terugzien dorsten.…

Het gaat vaak pas lonen Als u regelmatig gaat schonen, Dan blijft uw huis te bewonen. Wat is er eigenlijk op tegen Om niet enkel uw eigen stoepje schoon te vegen.…

de schoonheid van de dood leeft op de gezichten van hen die waren onbereikbaar ver zijn zij de koude herbergt warmte van buitenaf niet voelbaar van binnenuit niet tastbaar en toch het hart zal ogen openen een glimlach zal ontwaken rust in vrede zal uitgesproken worden in de schoonheid van het leven…