Alle inzendingen over schouder

Een engel op mijn schouder Op dat gebied heb ik geluk gehad Als ze me zien dan blijf ik lachen Maar van binnen heb ik veel verdriet Alles gezien in het leven Dat ik er nog ben dat is van god een zege Een engel op mijn schouder Hopelijk blijft dat nog even…

schouder aan schouder zeilen twee wolkgevaarten het hoge blauw in…

Je luisterde naar woorden die vloeiden uit verdriet en gaf de vreugde opnieuw een kans Je verzamelde de hoop die ik ooit achterliet Legde terug gewicht op de balans Voor al hetgene je voor me hebt gedaan wil ik gerust mijn schouder geven voor wanneer het eens wat minder zou gaan als tranen aan je wangen kleven…

Daar zit ze dan Links Hobbelt al jaren mee Terwijl ik ga Liefde, Warmte, Geborgenheid Nooit zal ik haar vergeten Daar zit ie dan Rechts Heeft zijn plekje daar Laatst ingenomen Trots, Creativiteit, Ondeugendheid Nooit zal ik hem vergeten Het goud Op mijn schouders Geeft mij de kracht Om door te gaan…

'k Zit stiekum op je schouder, voel je dat niet?…

Mijn schouder is er voor jou Om uit te huilen Mijn schouder is er voor jou Om tegen te schuilen Mijn schouder is er voor jou Altijd en overal Mijn schouder is er voor jou Wat er ook gebeuren zal…

het voelde van binnen plots wat kouder aan had mijn hand op je schouder willen leggen soms is het niet te zeggen noch op te schrijven in zinnen eens zal ik het laten weten immers ik ben met je begaan en er niet aan gewend zó dicht bij je te staan…

langs ravijnen scheert de reis is een mengsel van wervelende verlangens en onvervulde vragen de dooltocht door een landschap van zwarte gaten waarin tijd en ruimte verzwelgen het is de queeste naar een brug die verbindt met de afwezige het gemiste hoe vindt men een ondoorgrondelijke vader die zwijgend op je smalle schouder…

Schouder aan schouder Stonden wij In de zon In de regen In de zomer In de winter Schouder aan schouder Stonden wij Als de herfststorm Ons omver Trachtte te blazen Schouder aan schouder Stonden wij Op uitgestrekte stranden Op hoge kale bergtoppen In diepe donkere dalen Schouder aan schouder Stonden wij En we wisten Dat…

Huil maar op mijn schouder Geef me je verdriet en je pijn Er komt een dag dan zal het anders zijn Huil maar op mijn schouder uit Geef me je angsten en pijn We komen er samen wel uit…

Ze staan als schimmen in de wind te wachten De Koningin en de premier met plu ‘Waar blijft de president nou nondeju’ Zo lezen wij eenvoudig hun gedachten Bush komt, klopt op de koninklijke schouder En Beatrix toont weer een stukje ouder…

Geen tegenstander wordt beschaafd gespaard. Vrij trappen tegen kuiten, knieën, schenen, achillespezen, enkels, bovenbenen. Een sussend woord, hooguit een gele kaart. Maar iemand bijten?? Tjee…wat denkt-ie wel! Wég met zo’n vent! Vier maanden buitenspel!…

leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me door de kou heengaan maar leg je hand op mijn schouder leg je hand op mijn schouder trek het deken weg laat me naar de einder gaan maar leg je hand op mijn schouder alleen maar met jouw hand op mijn schouder ------------------- uit: 'Hawwa', 2003.…

verlegen je verschuilt je ogen achter een gordijn van haren een rode gloed op je wangen doet me gebaren dichterbij te komen bewegen je loopt langzaam weg met mijn hart in je handen klaar om me mee te nemen naar avontuurlijke landen ver hier vandaan verkregen inzicht in de woorden die je tot me richt ondersteunende schouders hebben…

hand door je haar de mist in je ogen alsof je het wist maar niet kon geloven je hals is zo zacht in haar neigen naar schouders je armen zijn kracht mijn hand langs je kin omhoog naar je lippen het bloeiende rood geloken als wijn om even te nippen je neus is gewelfd in de boog naar je ogen wimpers gekruld uit het zicht ik ga…

je klimt met mij je schouder vlamt als ik mijn vleugels spreid en jij de stenen mijdt die achter ons het pad markeren soms lost er een en slaat herinneringen stuk in een lawine van gedachten geen afgrond vangt jouw blikken meer weidsheid doet je ogen zeer de wereld vlakt tot mogelijkheden in een maagdelijk opnieuw betreden…

Elke schouder draagt zijn lasten gaat gebukt onder zoveel zorgen maar eens zal dat weer over zijn is er ook voor jou een nieuwe morgen Ook al is er nu nog geen vooruitzicht en zijn de dalen dieper dan verwacht ik zal je helpen je mannetje te staan je hebt het in je....sterke kracht Al lijkt het misschien nu nog uitzichtloos je krijgt je…

soms reikt een hand vakantie aan opent deuren die steeds stroever gaan de rugzak weer te zwaar beladen in al die maanden opgehoopt geknoopt in goed vertrouwen licht gestrikt met touwen die toch rafelen als hun tijd verloopt schoon de ballast je schouders zijn fragiel kies vrijheid en wat liefde neem voor alles nu de tijd…

als jij mij vraagt om mee te gaan laat de wind het mij weten, wat jij meedraagt zal ik geduldig wachten als de laatste nachtnevels zijn opgetrokken wanneer het zonlicht is gedoofd met mijn hart vol wacht ik op jou pluk ik sterren uit wolken lichtblauw als zomerbloesem op mijn schouders vanuit een diep verlangen naar jouw aanraking op…

met opwinding door precies genoeg te weinig kleding korte adem vleesgeworden droomdrift lijft mij in vreemde handen om jouw middel zachtjes nee dan geschokte zuchten in verschillende ritmes klem, langzaam strakker verlaat je haast je lichaam nog juist bewust spinnend rolt je holle rug spieren spannen hard klauwen bijten in mijn schouders…

Leg nog eenmaal je hand op mijn schouder; Laat zien dat je mij nog kent. Laat merken dat je daar in de verte Nog steeds bezorgd om mij bent. Mijn liefde voor jou is oneindig; Dus ook nu de dood ons scheidt. Maar stuur me in Godsnaam een boodschap En doorbreek dan mijn eenzaamheid....…

waarom zou hij niet met kerst alleen mogen zijn? dat bepaalt hij zelf ! bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

tot mij; ik zie echter nog altijd niemand staan Het koude trekt weg ik word weer blij een warme hand droogt nu mijn traan Een hand daalt op mijn schouder neer het voelde zojuist een beetje koud aan Mijn tijd is voorbij; ik hoef niets meer ik zie nu immers God achter mij staan…

onderscheidt met zichtbaar het talent mag even nog misschien op een voetstuk staan het volg-je-hart leef-je-volle-zelf brengt mij in spagaat loop ik voor de troepen of liever in de pas bang voor eigen kracht moet ik mij groot of klein houden juist enkel verlangend blijven naar het gat in het plafond waarin met ziel en zaligheid schouders…

dan bovenop de omgekeerde piramide van de tijd een onafgebroken hartenklop een DNA-estafette de overlevers met hun kunst en vliegwerk de toevallige passant werpt schalkse blikken op haar heupen, de vonk in haar oog een eeuwenlange ballade van zaad en pijn, kraambed en moedermelk het stokje ligt nu bij jou laat het niet vallen op de schouders…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Ik ging en ging maar verder door toen ik plots iemand vermoedde In mijn spoor en toen ik verzeild zat in het zand voelde ik op mijn schouder, een hand , een stem die zei: vlucht niet voor uw kruis zoek de weg terug naar het Vaderhuis het staat heel dichtbij, - Hij houdt u staande aan Zijn zij en het was of ik plots stond weer op mijn eigen…

ik zag je gezicht in tal van vragen de antwoorden wetend wist ik hoeveel jouw frêle schouders moesten dragen toch liep je verend met ingehouden spirit de borst vooruit het neusje geheven jouw verschijning bruist van leven en vitaliteit toch had ook jij je schaduwkant waarbij jouw silhouet in grijs gehuld de kleurloosheid van…

Dan uit je dat met lichaamsvocht jouw tranen, zout van smaak landend op een zoete lieve schouder die niet vraagt maar uitsluitend ontvangt!!…

Waar zijn je armen en je handen en die witte overschone landen van je schouders en schijnende borst - ik heb zo'n honger en dorst.…