Alle inzendingen over sluipen

Het sluipt, kruipt Brengt ongenoegen Ongevraagd ongewenst Drijft het feilloos de wig Geen lieflijk verleden Vreemdheid tiert alom Dan overgoten met gif Drijft men getergd uiteen Verliefden pakken elkaars hand Het sluipt………

Zacht sluipt hij nader weet dat hij niet welkom is, maar vindt een warme plek waar hij ongestoord grimlachend kan vreten al langere tijd broedt hij tussen verschillende cellen op een meedogenloze aanval wetend dat hij, volgevreten, een zwart gat achterlaat het kwaad zal dan toch de winnaar zijn van dit ongelijke spel waar de knikkers…

al spitzenlopend sluip ik weg van het toneel en ontspring de dans…

Vertrouwd gekwetter Groet de vroege ochtendzon Het sluipen vangt aan…

al spitzen lopend sluip ik weg van het toneel en ontspring de dans…

De kat spiedt, aarzelt, waagt zich op het dunne ijs, jaagt op die meeuwen.…

(Haiku’s) een wesp komt sluipen vlijt zich op het bladerdek zijn wapen in rust het lijfje vol zoet heeft vandaag genoeg gehad van plagerijen…

Door de lakens in het donker sluipen schaduwen in het rond een kluwenspel raad je waar ik ben zie je niet maar weet wel waar je bent je ligt op het puntje van mijn tong…

Mijn vader, God heeft zijn ziel nog niet, verstart verward in zijn verdriet van het ontglippen van zijn lief die wegsluipt als een dief niet omdat zij weg wil sluipen maar omdat ze niet meer terug kan kruipen naar wie haar zo bemint zo lang al.…

De tijgerpython was een enge slang Die als je zat zo uit de pot kon kruipen De poema die onhoorbaar aan kwam sluipen Een vijverkrokodil joeg ons op stang Dit jaar is er een Russische tiran En voor lokaal gebruik de Pieterman.…

kersen strooi ik in je hand abrikozen doen je blozen het zomert vinnig in het koren ik zie een egel sluipen uit een voor een akkerwinde siert je oor je lach krult in je blonde haar vol belofte als een korenaar.…

wanneer wanhopige alles verterende angst mij bekruipt in die gestolen seconden van onachtzaamheid hak ik mij los in camouflagekleuren sluip vermomd door het traliewoud effen een pad dat leidt naar een vrijheid een denken oplettendheid…

Senseo…en ik voel de dood al sluipen, Dat spul is met geen moog’lijkheid te zuipen.…

Zat van zelfbevrediging sluipen de loerende ogen als makke schapen langs elkaar. Inwendig kookt de paringsdrift en rukken zij het liefst de maskers van hun lijf om elkaar heftig op de mond te pakken.…

jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit…

Jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit Als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit Daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit.…

de nacht heeft de dag in een doosje opgeborgen en op slot gedaan ik sluip en sluik de verloren sleutel door het donker heen en weer verdwaald verward terug bij het begin mijn schijn te zwak mijn schaduw onzichtbaar…

verleid me met jouw woorden die samenvloeien in zinnen welke langzaam versmelten tot 'n ritmisch gedicht al lezende omwikkel je mij sluip je bij me naar binnen bekoor je mij net zolang totdat je mijn hart veroverd hebt…

Gravend naar een herinnering Zoek ik in ieders hoofd Het verhaal dat zoek is In gedachten gedoofd Schreeuwend om aandacht Hoor ik je adem tegen mij aan Onontkoombaar Te dicht bij mij vandaan Onwetend van wat komen zal Sluip ik van je af Ren ik naar je toe Stilstaand bij je graf…

ze vergeet dat wat ze niet vergeten wil ze weet wel wat ze niet weten wil namen gezichten vervagen ze blijft ze al niet eens meer najagen want wat ze wel weet is ze staan nooit meer stil ze kan ze niet goed meer bekijken en langzaam sluipen de dagen dichterbij dat ze voor zichzelf zal gaan uitwijken…

onhoorbaar sluip ik langs de luiken ik wil je hoogst persoonlijk ruiken je sluier weefde ik doorzichtig je bent gevoelig maar niet schichtig ik ontvoer je midden in de nacht buiten beroes ik eerst de wacht je stem is meer omfloerst dan ooit maar je tongval vergeet ik nooit.…

In tijden van eenzaamheid en eerlijk - die bedekken genoeg hoewel ik vroeger minder onzin te bepeinzen had sluip ik nog steeds als een bange wezel door het bos op zoek naar mijn paleis ren ik gejaagd over modderpaden zolang de tijden eenzaam zijn in mijn oude oorlogsbunker klein konijnehol.…

Kruip door sluip door in Den Haag Centraal hier gedril daar geboor herken ik niets van wat ooit was Buiten gekomen word ik omringd door hoge gebouwen waardoor het in het niet vallen onontkoombaar lijkt Den Haag stad mijn stad met besmeurde skyline de vooruitgang wacht je op…

Kriebelende tenen sluipen bloot, vingers knopen. Wie de stoute schoen past, trekt hem aan. Morgen is nog ver, ik heb dromen te lopen, merries te verslaan, en nieuwe paden te ontmoeten.…

de wind strijkt tegen de haren in van de schuwe solitaire jager wacht sluip wacht op ongehoorde fluweel zachte kussentjes almaar dichterbij saamhorig verticaal gestreept met het hoge gras in het scherpe vizier het argeloze leven leven en jagen alleen…

Deze nacht draagt een mantel zij bedekt duistere uren haar kraag sluit kou buiten knoopt dageraad dichter verscholen sluipen zachte zinnen nader tot het gloren doch donker denken wordt niet lichter draai me om kruip diep in de jas die nog wel past…

Bij blozen wil binnen naar buiten; wanneer ongemak het oppervlak van aangezicht kleurt, en roze roder wordt, naar nog roder, roodst, Verraadt dat iets van binnen gloeit, dat iets broeit en groeit, dat met het verschieten van kleur, bekent te willen ontluiken, dan bij een gesloten mond poogt door porieën weg te sluipen.…

Fluisterende, gonzende stemmen in mijn hopeloos verwarde geest Ze sluipen door het sleutelgat, vormen woorden op papier; betekenisloze woorden en vaak zonder prioriteit. Alles lijkt nu chaos in mijn niet te volgen brein.…

Jij die de lieve zomer lang voor mij de wonderlijkste geuren weefde, luister: sluip als de kou neerdaalt maar even binnen in de mouwen van mijn winterjas. Het is altijd de samenwarmte die geneest.…

Bedroefd verteer ik lange nachten tranen sluipen in mijn dromen die mij niets dan stilte brachten en in lange rijen komen ik denk aan hoe gedachten zich verzoenen in een baan en in lange slierten wachten om nog eens door mijn hoofd te gaan Niets dan leegte en verlangen niets geeft aan mijn pijn gehoor slechts weemoedige gezangen klinken…