Alle inzendingen over snuif

Dus trek ik een lijntje en snuif ik ’s flink. Wie weet komt er straks een rijmsel tot leven. Denk niet dat ik van jullie gedoogbeleid baal. Maar zo’n speedsonnet, is dat wel legaal?…

Wiske heeft weer pijn Wiske heeft altijd pijn maar dat vergeet ze wanneer ze kokend water giet over het zwarte goud - als een rover snuif ik het aroma op en de slager moest sluiten geen stroom zie je gelukkig heb ik gas - cafeïne is mijn redding en ik bedoel maar die eend zit daar op een lelieblad stilleven te wezen en niemand heeft het…

stap naast vertrapte paden met voeten in zompige aarde proef naakt het malse gras snuif de geur van ziltzoete liefde in een zwoel ontsluierde nacht raap kiezelstenen zuiver wit gepolijst door bruisend water laat ze glijden door je hand en voel de stroom van eigen zijn…

welkom frisse groene blaadjes fleurig wapperend in de zeewind/april warme zonnewarmte schaars geklede vrolijke kinderen mensen deze maand doet wat het wil snuif de kostbare zeelucht wandelend over het zand blote voeten/ voetjes zomersproetjes bruine toetjes veelkleurige zonnehoedjes LENTEGROETJES…

Overal broeit het Drukkend en zwaar Geruisloze woorden Beducht ongrijpbaar Tussen de zinnen Een subtiel gebaar Een snuif, een kuch Een blik naar elkaar Ze branden naar binnen Puncteren mijn huid Vullen mijn hoofd Oorverdovend luid Alleen in mijn schoenen Sta ik en ervaar Gesluierde meningen Beklemmend voelbaar…

Ik denk er aan Het laat me niet meer los, Al is dat juist wat ik hoop En toch is daar het moment, verlang ik naar je Mijn gedachten zijn verraad Even als de knoop in mijn maag Gevoel in mn buik Ik snuif je geur op En probeer niet te denken Jouw lippen in mijn nek Vingers over mn huid Ik word langzaam gek Kortsluiting in mijn hoofd…

vooral als ze in juli weer in vol ornaat te pronken staat neemt zij me mee naar de tuin van mijn oma en opa waar ik ooit al te graag mijn neus in haar bloesem stak en naar ‘t oneindig gefladder van de vlinders keek hoe ik nog steeds haar lonkende geur naar binnen snuif, weer met de blik van een kind naar elke vlinder staar…

Met mijn neus haal ik herinneringen op en snuif nieuwe sferen. Twee handen om mee te werken, te strelen en gitaar te spelen. Ik heb vingers om de lettergrepen van een haiku te tellen.…

Zongekleurd en uitgewaaid lig ik naast je in het zand Ik lik de pekel van je lippen en kus de hemel in je ogen Volg met mijn vinger het lijntje naast je mond Snuif de zee op uit je haar en bewaar haar in mijn bloed dat deint gelijk de golven Ik vang de tijd als met zachte tred het schemeruur nadert Dan vluchten we samen tot daar…

haren vangen stof en roet voor het de longtak bezoedelt doorbloede botplaten plooien mijn adem roeren de lucht, zenden het aroma naar het slijmvlies een tussenschot van kraakbeen, bekleed met haarvaten scheidt de gangen waarrond zich een vleugel welft in de nok van de holte, tussen oogkassen onder de bodem van mijn schedel snuif ik het…

In het vroege ochtendgeluid snuif ik geuren van de natuur. Vogeltjes tetteren heel luid. De wind strijkt langs mijn gezicht. Als de dreigende lucht plaats maakt voor een waterige zonnetje. Daar waar de natuur ontwaakt en het jonge leven straalt.…

zittend op het zandtapijt gestreeld door de branding snuif ik adembenemend diep machtig zuiverend zout de ruimende wind blaast stormen uit mijn hoofd polijst mijn gekerfde ziel met zilte hand eeuwig dansende zee voert mij in zoete bekoring mee op het zangerig ritme van haar zwalpend geruis op aarde in deze hemel ligt mijn dierbaar…

Trusten mijn allerliefste Laat mij je dromen vullen Passioneel en emotioneel De ware liefde onthullen Trusten mijn allerliefste Kruip dicht tegen me aan Snuif mijn geur maar op Geniet laat je maar gaan Trusten mijn allerliefste Sla je armen om me heen Mijn adem zal je strelen Een verleidelijke zweem Trusten mijn allerliefste Kus…

Ik zie het brood en lach maar stil en snuif héél langzaam aan de goede geur. Ik ruik het hart en de gebakken schil ieder voor zich en in zij eigen kleur. Ik keer het om en voel naar zijn gewicht en tast 't relief af met een tere hand. heeft ieder brood niet een eigen gezicht, als kwamen er geen twee broden van één land?…

ik was en scheer mij glad mijn lijf geurt inspireert mijn zinnen zweet na van het warme bad momenten schieten mij te binnen ik snuif de geur en daarmee beelden van door de jaren heen hoe wij ons minden streelden en genoten steeds aaneen ik scheer mij glad en was mij weer opdat jij komt -------------------------------------- “ik was…

op voorhand van een nog onbetreden oord voel ik de schemer dalen die alles in koudvuur smoort weldra is het al weer herfst met kleuren die je zo bemint de winter die geen droogte kent, geen genade vindt ik snuif vertrouwde geur nu je hier nog even bent voordat je gaat naar een plek waar niemand je kent voor het onbeschreven…

wanneer de maan haar ogen sluit en de sterren hun uitbundigheid verbergen dan begint de dag te geeuwen en brengt ze mijn gedachten tot leven aarzelend hoor ik de wereld ontwaken verwarrende woorden die mij versuft aanraken ik strek mijn luie armen uit en geniet nog even van de warme geur van het nachtgeluid langzaam snuif ik…

Lucht en water dansen samen voel, ruik, snuif, alle hens aan dek, er is niets dan beweging blind van verlangen word ik gek.…

Geelgroen en bruin bezaaid over straat Regen ,wind, mist waar je gaat of staat Bomen laten los elk blad haar verhaal Groeven diep gesleten hun voeder bijna kaal Ruilen van seizoen de warmte nu voorbij Bijna onopgemerkt in het nieuwe jaargetij Ik snuif de lucht op van nat blad en kou De geur die mij beroerd herfst ik hou van jou…

ik snuif de vochtige damp opstijgend uit het natte gras het vult mijn longen en aders zoals nieuw leven ruikt zoals aldoor het prille was het geurt mijn dromen vol van ruimte en lucht het geeft mij vleugels laat het zware gaan het schept een nieuwe vrucht zo voel ik even aan de schepping word gewaar van het onbestemde dat zeker…

Ik sluit mijn ogen snuif de geur van wilde bloemen en voel de zon op mijn gelaat even voel ik mij terug in Afrika ver weg van hier was ik maar daar hoor ik het gebrul van leeuwen in verte voel ik het hete zand onder blote voeten even visualiseer ik de lange tocht in de woestijn rituelen en gebruiken beleef ik weer de meisjespijn…

Voel de warmte van mijn zijn mijn hart dat klopt voor jou mijn handen die zo zacht jou strelen voorzichtig gaan over je lijf ik snuif je lichaamsgeur hoor ik je adem gaan in een ritmiek als van muziek ik leg mijn oren stil beleef dit ogenblik met jou schrijf woorden op je lippen gloei zomerzon onder je blik ver van de wereld buiten…

Ik snuif je geur op en kijk in je ogen. Jij pakt mijn hand. Dit is een bewogen moment, Ik zie dat je van mij houd zonder dat je me kent. Tot mijn schrik ruik je vreemd. Je praat raar en bent niet als ik dacht en mijn gevoel zwijgt dat had ik niet verwacht. Je bent een vreemde vrouw.…

Suffig sta ik met één voet in de nacht naar de open bloeiende dag uit te kijken en snuif de zoete geur van vochtig gras. Regen valt met verstild getik op elk boomblad, varens buigen en knikken in druppelende cadans. Blonde grassoorten, tussen beuk en esdoorn verscholen, rimpelen goud-deinend in een bries.…

In 't kantgerande silhouet van geveltop en torenklokken voel ik mij weer het kleine kind aan oude Amsterdamse rokken ik snuif de damp van grachtensloot en vreemde etensgeuren verdrink me in de knopendoos van mensenras en kleuren m'n voeten dwalen gretig rond langs winkels en door stegen in eindeloze drenteling kom ik mijn vroeger tegen…

Uit het slapen van de winter ligt gesmolten sneeuw Bloesem heeft kale takken zomaar opgefleurd Een koolwitje droogt haar vleugels Zachte adem trekt rimpels op het water Het geurt naar zuiverheid De hemel giet zonnestralen Dwars door het wolken rijk Ik snuif de glimlach van een paard Het krassen van een kraai Blinkerd het malse gras…

Spuit dan maar snuif maar Rook je dan gek aan weed Slik prik je broze aders lek Wees afwezig stoned geniet Lieg maar bedrieg mij maar Je bent zo geslepen gemeen Jouw ogen staan vaag wazig Draaien om de realiteit heen Vlucht maar ontken het maar Bedrieg je zieke junkengeest Doe maar alsof ik het niet zie Gedraag je maar als een beest…

molen Wedderbergen of de kolk bij Lutjeloo ga over het pad langs de Ruiten Aa die hier, zoals je weet Westerwoldse Aa heet en weldra zit je in het riet de karekiet hoor ik wel zie hem niet dras moeras biezenlanden ook voorbij de kolk al die oeverranden richting Bellingwolde een lange sliert het was NNN-gebied tussen de akkerlanden snuif…

nee, ik zuip en snuif is er nog een optie? nee, ik heb mijn portie gehad.…

Ik neem een bad in zout water waar zwaartekracht niet bestaat Op het blad ligt een nieuw stel van dezelfde kleren klaar Er is hier geen concertzaal en geen buiten om te wandelen alleen een plantenkas waar ik graag geuren snuif vrij van mensensporen de huidcrèmes en de zeep waarmee wij, getelde bekenden ons onderscheiden En als ik moeite…