Alle inzendingen over snuif

Leeg misschien van binnen maar de herinnering hangt nog broos Woorden plakken in mijn keel droog schrapend in een stille blik Dromerig staar ik voor me uit en hoor weer die bekende klik Altijd geweten maar verdrongen gedachten stromen vloeiend van binnen Helder en opnieuw bezongen klinken woorden weer in gedroomde zinnen Opgewonden snuif…

Snuif het aroma van zijn jas zijn handen smerig, vet met Vlaamse groet reik ik hem dan mijn vers patatje mèt. Zijn blik op nooit vertrouwen uitgehongerd schrokt hij snel angst dat ik iets terugverlang; eet met mijn prikkertje, dat wel…

In een portret op de ezel gezet Tussen het gras de boterbloemen en de Koeien is de tijd stilgezet onderhevig Aan veranderingen met ogen van de tijd Kijk ik met een zucht en snuif de Onzuivere lucht de geur Van rook in mijn longen en Als ik naar de oren kijk dan denk Ik aan 't doolhof van de tijd waarin Zoveel oren stokdoof zijn geworden…

Ek sien hoe kinders jou snuif van Kaapstad tot Meyerton. Ek sien hoe jy, doodsengel, bloed aan kosyne vryf, geen stand ontsien, kinders selfmoord, aan ’n tou verstrengel.…

Soms leun ik in haar zetel achterover De mouwen opgerold Een lome blik, de longen vol Van zuchtend lover en vertrouwen Tot ik in die fluwelen klauw stik Hoe ik haar begeer blijft haar vraag Terwijl ze om een ander snikt En ik elders niets meer waag Dan een beleefde knik Uit het slipje dat rondslingert Snuif ik een vreemde geur op De sterkere…

Vakantie in het buitenland valt me behoorlijk tegen mijn logement is krap het meubilair versleten de bedden zijn niet zoals thuis ze kraken veel gelegen en walmen penetrant oud zweet culinair genot is onbekend eten is slechts overleven niets meer dan minder op mijn bord het klimaat voelt wel oké de hitte is net uit te houden al snuif…

zijn lied De koeien grazen in het land Enkel pracht wat je hier ziet De kleuren van de herfst zijn warm In rood en bruin en groen Gouden muren van bladeren zo mooi Alsof de zon zich met hen verzoent De bergen steken af aan het licht Ze beschermen dit prachtige beeld Alsof ze laten beseffen dat dit Niet zomaar met mij wordt gedeeld Ik snuif…

verstolen momenten dat ik mijn adem inhield om de geheimen te horen die ze onderaan de trap besprak Ik ruik weer wat ik wilde heel de dag haar liefde en dat ze dan gelukkig was maar ik had een engel moeten zijn om dat voor elkaar te krijgen Alleen deze spullen zijn gebleven steeds weer meeverhuisd naar een nieuwe versie van mezelf Soms snuif…

Ik leg mijn lichaam neer in't gras en snuif de geur van blozendrode bloemen Ik leg mijn lichaam neer in't zand en luister naar de kracht van de zachtrode aarde Ik leg mijn lichaam neer in't water en geniet van de streling van tederblauwe druppels Ik leg mijn lichaam neer in de wind en vlieg mee met de vrijheid van een helderwitte…

waaronder de tijd kruipt als een slak die glimmende sporen achter zich laat glijden perst zich een woord met moeite naar buiten waar het gewikt wordt en eindeloos gewogen uiteindelijk te licht bevonden om zin te geven aan een volzin waarop het zinloos sterft als onzin Kom geef me je hand al is hij zwaar leun op m’n schouder kom nu maar snuif…

Tientallen kilo's Sperziebonen uit Eigen tuin door Haar met liefde Geplukt, en door Mijn vader afgehaald En gepunt - hier Wordt aan de Toekomst gewerkt, Mocht het eten Ooit schaars worden Dan ligt hier voor de Winters die nog Komen gaan genoeg Voedsel om te overleven - Ik heb net mijn Boeken en mijn rooster Gehaald, en snuif…

verzonken waterloop door noeste handen ooit gegraven waar akkers en bossen louter stilte baren vroege vogels het zonlicht uitbundig begroeten en bezingen terwijl de bonte specht met veel tamtam de beuken kastijdt, zo vurig gemutst langs stammen en kruinen scheert zoals ik hier gedurig naar verre einders tast, nog heimelijk de geuren snuif…

spring maar op mijn wagen we slaan de handen samen alle zorgen langs de kant bestemming niemandsland een rit van vele jaren ver weg van duistere gevaren een tripje naar het licht weg met het weerbericht laat het gras maar groeien hoor de bijen zoemen snuif alle liefde op sta eens op je kop met retro muziek in oren rijden…

Snuif in m'n handen je zoete geurspoor je zweet van het vlugge fietsen (je was te laat) gevangen, bewaard in handdoek : koester ik deze avond druppelsgewijs wring de herinnering uit tussen de schrokkende dijen gulzig, terminaal wanhopig vlinderend op bekend terrein : daar lag je hoofd plooien in de drie-zit : tweelijf.…

hoor ik de muziek Vrouw, met die naald steek je in mijn ogen bent een buffet van schoonheid langzaam kom je dichterbij Ik snuif je in me op Jouw bedwelmende parfum grijpt me bij de neus en Jij lacht en fluistert "Trésor, sluit me in je op Vergeet de cijfercombinatie We kunnen dit niet terugdraaien, willen het ook niet" Je blik benevelend…

Jouw wit en jouw kleuren zijn geurig en maken me blij: ik hoor zachte violen, snuif zachtzoete geuren ‘k zie velden met roosjes erbij Soms echter dan kan het zomaar gebeuren: zwart neemt de overhand, het donkere duister brengt tranen en pijn en verdriet.…

Aagt Morsebel nam kleine Piet In kost, en als het kind, te middag aangezeten, Haar soms zijn walging merken liet: De vieze bijsmaak van heur knoeisels werd geweten Aan kaarsvet, roet, noch snuif; 't was altoos: "Lekkertand, Wat zou het zijn, als aangebrand?…

Een mooi Lente dag Ik en mijn zieke lijf rijden door de natuur Ik snuif de geuren van herboren gras voel de zon op mijn huid lammetjes dansen zorgeloos in de wei Ik zie een jogger in de verte Het is een jonge vrouw net als ik...…

een zigzaglijn van knopen het witte shirt was met vet besmeurd ik heb er geen ogen naar het had een wijde hals uitgespaard hield op boven de leest en liet de navel vrij ik zie het bandje over jouw schouder glijden je beet in de vingertoppen van een handschoen waarna je graaide in die kokette tas tussen nagellak, munten en mascara ik snuif…

Rijdend over het asfalt Overzie ik mijn leven En hoor ik zacht Het bos dat me roept Ontvangst met open armen Wanneer ik het tapijt betreed Nog nooit zoveel kleuren groen De Flexa kleurenwaaier Ik snuif de energie Ik proef haar aroma Kijk het moois naar binnen En voel de kracht Na iedere bocht een verrassing Een saluut van geknotte…

Zes uur s'avonds de natuur herademt ik zit op een bankje in een bladstil bos de lucht is zo zuiver dat ik geen sigaret durf op te steken in plaats daarvan snuif ik de boslucht diep op het is zo vredig, zo stil af en toe fluit een vogel een andere vogel fluit terug ik geniet van de serene rust dan plotsklaps duikt er een straaljager…

Riet-geknak, kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei…

ondertussen wat onkruid wieden is over het hele karwei loop ik te klagen en te zeuren terwijl naast mij lavendel zo heerlijk staat te geuren al doe ik het wel graag in de tuin een beetje spitten vandaag doe ik dat niet nu ga ik er in zitten de natuur is vrijgevig hij geeft belangeloos elke boom is uniek elk plantje, elke roos ik snuif…

Ik snuif de geur op... jouw geur. Je stofjas hangt nog aan de kant. In de zakken een handvol roestige spijkers, overal gereedschap langs de wand. In de bankschroef zit nog een stuk ijzer geklemd. Je was nog met iets bezig... tot besluit. Het lasapparaat staat op de grond, een elektrode piept er nog uit.…

Neen, ik wil niet zo zijn Neen, ik wil zo niet leven Neen, ik wil zo niet denken Neen, ik wil zo niet doorgaan maar mijn verslaving wil ik niet missen maar mijn snuif, pillen en shots moet ik hebben maar mijn roes zal ik nooit opgeven maar eigenlijk kan niets me meer schelen de jaren gaan door, de tijd staat nooit stil ik lijd een vreselijk…

Het dal wanneer je de ogen opent zware sloffen naar de keuken lopend De ochtend giet je zwart in een kop Je staat weer beladen op De cafeïne vergezeld van nicotine Ik snuif de ozon op in de ochtend zon Een donderslag bij duistere hemel en ineens is daar het licht De donkere wolk verdwijnt kijkend in de koffiedik De chemische rommel maakt…

Ik gris BH's van wildvreemde droogmolens, omdat ik denk dat ze van jou zijn, kus ze, snuif ze, duw ze in mijn mond tot ik bijna stik door jou.…

Nog even snuif ik diep de zilte lucht van dit zomergenot tot mij, tot dat mijn voeten badje en met een heerlijk drankje door zuster Anne weer heerlijk wordt aangevuld. Wat een heerlijk zomergenot is dit, al is het ook een deel uit het verleden. Geschreven door Rowdy Hagedorn.…

ik me op blote voeten waag Over sintels, distels, grint Pijn is waan, een beetje boeten En wie bloed en koud zweet verdraagt, bezint Zal nooit meer naar de honden moeten Want ook de hel is waan Want hun muil gaapt, de tanden jeuken En bezeten door de wilde maan Grijp ik een colablik, laat het verkreuken En los een oude, verbeten traan Ik snuif…

naar jou kijk In je mooie donkerbruine ogen En weet dat ik voor je bezwijk Je glimlach is zo aanstekelijk Bruine haren strak in een staart Lippen om te zoenen zo zalig Ik raak compleet van de kaart Handen beginnen mij te strelen Mysterieus als een natuurtalent Jouw hitte ontwaakt mijn passie Verliefd op de allerlekkerste vent Ik snuif…