Alle inzendingen over spinnen

Of het spinnen van een oude kater.…

Luisterrijk gespitste oren vernemen angst beleven mee laten gisteren horen Vangrijk wachtende armen geven warmte verlenen steun doen heden verwarmen Troostrijk gerichte woorden verlichten pijn verzwaren hoop spinnen toekomst koorden…

nee, ga niet weg nu mijn vel nog tintelt van ons afscheid je weet hoe de regen hier zal binnenstromen het dak begeeft muizen, spinnen en wespen mij belagen het wordt al donker de honden huilen de melken maan vol hallowenen geraamten voor het raam blijf nog even verdrijf met mij de duivels uit mijn huid…

nee, ga niet weg nu mijn vel nog tintelt van ons afscheid je weet hoe de regen hier zal binnenstromen het dak begeeft muizen, spinnen en wespen mij belagen het wordt al donker de honden huilen de melken maan vol hallowenen geraamten voor het raam blijf nog even verdrijf met mij de duivels uit mijn huid…

schaduwen, beelden, kettingen van muren naderen rondom je heen verstikt door vretende assen die kwellend in je dringen ze werpen schuimgevoel neer, druiperig en wurgend je geraakt er niet meer uit je wordt kleiner en kleiner en dan dan verdwijn je verslonden in je pijn maar nu, nu zijn ze aan't spinnen betuigd door eigen macht…

Gezichten spinnen zich ineen adem op adem tijd verdroomt zich wordt licht, wordt waarheid in een andere werkelijkheid. Herinneringen vliegen ver waaien waaien over over zee naar wie kust en wie bemint.…

een appeltje voor de honger en wat liefde voor de dorst meer heb je niet nodig wie braaf is die krijgt worst het vel is overbodig de kat gaat er mee heen zit te spinnen voor de muis in haar navel glimt een steen er is niemand thuis op tafel dansen kaarsjes een schim ontsteekt het vuur op hooggehakte laarsjes…

een appeltje voor de honger en wat liefde voor de dorst meer heb je niet nodig wie braaf is die krijgt worst het vel is overbodig de kat gaat er mee heen zit te spinnen voor de muis in haar navel glimt een steen er is niemand thuis op tafel dansen kaarsjes een schim ontsteekt het vuur op hooggehakte laarsjes…

Zelfs poezen spinnen niet. Harde regenbuien verdrijven zwoelte, brengen helaas slechts weinig koelte na verzengende hitte. Werken in plaats van feeststemming. Oranje is terug waar het hoort; aan de bomen in Spanje.…

blanke handen strelend de finesse bedreven zwaar en lichte klus ondoorzichtig als acterende maîtresse scepter zwaait met zachte kus spinnen aangemeten als souplesse al dansend stralend harten breekt nerven slijpen scherp de interesse daarna geraffineerd de kop afsteekt…

een hoopje zwart te groeien haren met wat wit ertussenin kan niet verbergen welke kleine duivel zij kan zijn met kleine klauwen die onbehouwen klimmen langs onbeklede benen om te komen spinnen dat ze van de pijn niet wist het spel wordt gespeeld zoals het haar is geleerd de eerste slag is raak de tweede om dat in te zien maar hoe…

Weggestopt in de Uithoeken van het Amazonegebied hebben We je gevonden, Lief aapje dat Laat merken als Je je gelukkig En tevreden voelt - Als jij het naar Je zin hebt begin Je te spinnen Als was je een kat, Die ook al is hij Tot zwerver verworden Zo maar op mijn Schoot springt en Met de pootjes Omhoog en het kopje…

De hersenspinsels spinnen daarboven in mijn hoofd en zijn aan het verzinnen waarin ik heb geloofd wat ik hier neer zou schrijven Terwijl ik heb beloofd een schrijver toch te blijven daar in mijn achterhoofd Gedachten worden woorden, verschijnen op papier; totdat jullie het horen tot zolang blijf ik hier.…

Zwemmend in gestolde tijd zoeken wij de virtuoos voorbij innerlijke strijd bolwerk van de bolleboos kruipend als een bedelkind bevangen door de kilte spinnen wij het labyrint van de immense stilte hangend aan een zijden draad vangen wij de laatste bloei in het licht van dageraad dobbert onze reddingsboei.…

De poes heeft gegeten en ligt nu te spinnen. Ze zal - zeker weten - geen godsdienst verzinnen. Monique eet geen dieren. Ze is veganiste. Geen kerst zal ze vieren als rasatheïste. 'Geen dier is zo zot als de mens', luidt d'r klacht, 'want de sportvis en God zijn door mensen bedacht.'…

in de leemtes van mijn gedachten spinnen woorden als boemerangs rond kleuren vele vermoedens het zicht rollen zinloze zinnen over de grond een spel van onbegrepen krachten maar soms flitst dan dat hemels licht :) en al dat spinsel zonder rede nestelt zich als stenen in een muur op het scherp van de gulden snede en zo wordt een leemte plotseling…

Spinnen kunnen bruggen slaan. Tot wel vijfentwintig meter lang. Ze lopen over sterke zijden draden. Wij mensen zijn daartoe niet in staat. Wij zijn weer goed in hoge muren bouwen. Ook kunnen we virtuele webben maken. Mensen laten de mensheid hangen. Aan een zwakke zijden draad.…

zie de hoogste toppen waar lentegroen de zomer nog trotseert weet het gele bruin in onderlagen waar het vleugje herfst al is gepasseerd voel de draden van de spinnen die hun web bespringen voor een rijke oogst maar in het loof vind ik de kleur van zon ruik nog de prille geur waar alles mee begon…

Er zijn twee soorten kogelspin gevonden Zo tussen stenen en basaltblok in En naast die twee uitheemse soorten spin Een hooiwagen van even vreemde gronden Dat hen -nu hun bestaan hier is gemunt- Geluk op deze bodem is gegund…

als ik in het tintelmaanlicht luister hoe de adem gonzend langs je lippen verdwijnt dan wil ik alleen maar bijna in je kruipen in je armen zoveel zachter nog dan de plukjes dons in een hulsel van linnen als een kat liggen spinnen op je hartenkloppen wat sluimerend vertoeven tussen waken en dromen als in een onsterfelijke zomer…

het is de laatste zondag van de windstilte eikels ketsen met geweerschoten op blikken daken, op holle voeten tegen aangekoekte ego's tot aan inwonend buitenleven kikkers en spinnen schuilen in warme huizen. De ramen moeten dicht, hermetisch de echo slaat een deuk in de nacht iemand lacht, beent bij, aanwezig vergeet te slapen…

Verborgen stromen gevoel en verlangen, onrustige dromen over spinnen en slangen. Mysterieus licht in de nacht, een cryptisch gedicht met magische kracht. Meesteres over eb en vloed, verraderlijk veranderlijk van vorm als de kleur van het gemoed voor de stilte na de storm.…

je huist in pluizen wol het uitzicht stoffig en je hoofd is overvol de zachte draden haken niet van binnen laten zich niet spinnen en tot garen klaren je wilt weven het leven in patroon vorm en kleuren naar het dagelijks gebeuren het pluizen maakt je dol de rode draad is al versleten dagen zijn aan het vertragen omdat de uren…

jij holt maar door neemt niet eens de tijd om even te rusten in zuchtend jezelf zijn getrapt in de val van weten is macht zonder ontzag voor de balans in het leven ja hoofdzaken vergeten in dansen aan touwtjes door anderen gegeven ter volmaking van hun web zij spinnen garen uit jouw spel als marionet halen je in als jij vertraagt…

Op foto’s van feestjes die via de digitale weg jouw ogen bereiken smijt ik mijn geluk Recht in jouw gezicht Ik leef nog De straten met jouw naam negeer ik ’s nachts slaap ik alleen want ik ben niet bang In het donker Voor spinnen Mijn banden plak ik zelf Samen de zonsondergang bekijken is cliché En ooit bedacht voor op een ansichtkaart…

een penseel met zacht fluweel van ochtendlicht druppels dauw in kristallijne vormen spinnen in hun web een prooi is vastgelegd de trekdraad is ontzet wordt opgeborgen een natte veeg het dode beest is feest voor morgen onder handen drogen draden schijnt de zon herstel spin garen bij gevaren, spanning schildert zich heel…

Witte vacht, schitterend zacht asociaal zoals hij is, spinnen kent hij niet krabben met vernietigende kracht Volledig behaard, vernietigende staart empathie is hem onbekend, liefde zijn manier andere “vrienden” brengt hij van de kaart snorharen trillen, poezen villen agressief is zijn karakter, vals om de hoek een ander zoals hem zouden…

toevallig Passerend spinnetje, bruin Van kleur en met vrolijke Lichtbruine pootjes Zich ligt te wentelen En keren in een bad van Zacht creme waterbasis Lak, en gezien de Vrolijkheid waarmee ze Ligt te genieten van Mijn superzachte ondergrond Heb ik er eigenlijk ook Wel vrede mee - want dit Heb ik vandaag kunnen leren: Van spinnen…

gedachten dwarrelen door mijn hoofd en spinnen zich een web ragfijn, zoal een spinnedraad of als een kluwe wol kan zijn die in een klittebos uiteen valt maar later als een hermelijnekleed hemelbreed zich uitstalt proberen op een rij te zetten de kluwen wol beletten zich te kronkelen in een klit gedachten te ordenen…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…