Weelderigheid

als ik in het
tintelmaanlicht luister
hoe de adem gonzend
langs je lippen verdwijnt

dan wil ik alleen maar
bijna in je kruipen

in je armen
zoveel zachter nog
dan de plukjes dons
in een hulsel van linnen

als een kat liggen spinnen

op je hartenkloppen
wat sluimerend vertoeven
tussen waken en dromen

als in een onsterfelijke zomer
waarin de mooist benoemde
weelderigheid nog moet komen

Biografie van deze schrijver

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 114