214 resultaten.
Mistig
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.684 ’t Is mistig in mijn blikveld
Wolken in mijn hoofd,
stoffige bovendien
Sluiers dwalen langs,
kun jij ze ook al zien?
Ze dwalen net als ik.…
VERVELING
gedicht
3.0 met 55 stemmen 11.512 als een gipsverband
heeft de tijd zich om mijn benen
geslagen,
om mij heen zie ik niets
of lijkt alles zoek
morgen en gisteren stellen mij
dezelfde vragen
ook vandaag vouwt zich op
tussen het stoffig papier
van een langdradig boek
zwaar op mijn bureau,
waaraan ik zit
en zit…
Stemming
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 585 gister
verborg stilte het vuur
in je diepte
vandaag
tonen je ogen glans
kijkgaatjes naar binnen
in de vrieskou guur
dampt je adem uit
de ontwakende vulkaan
je barst los
morgen
stoffig
met lava bedekt
zal ik dan
vurig smelten…
negers dansen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 311 rebellen
plunderen
piraten
kindsoldaten
stokken, speren, machetes
dansen door de straten
stoffig
heeroom, waarom heeft u
mij verlaten
een dikkop profiteert
van westers onvermogen,
negers dansen
in alle staten
duister werelddeel,
melkflescapsule
heeft niet geholpen…
Geestelijke voedselnood
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Oude, stoffige boeken,
worden steeds minder gelezen.
Onbekende schrijvers,
gaan roemloos ten onder.
Oude boeken worden verpulpt.
Worden tot kranten vermaakt.
Zonder geestelijk voedsel,
worden mensen niet groot.
Sterven dichters.
Gaat menselijkheid dood.…
De modegril
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 63 je bent al
langs geweest in
zachte lentegeuren
het was een feest
de kleur
alleen al van
herinnering in
een nieuw begin
nog zonder
contrasten omdat
er nog niets
echt bij paste
speels en pril
wolkte de modegril
verleidelijk langs
mijn zintuigen
die al lang
aangaven te willen
verhuizen uit de
stoffige winterpluizen…
Nefertari
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 93 Hoe stoffig is het dal
Waar de wereld niet mooier bloeit dan
In het graf van Nefertari
Mij wordt de adem benomen door gele bloemen
Blauwe vogels en de koningin badend
Waar ikzelf tot haar intimi behoor
Het is mijn leven dat haar aantast
Bij iedere ademtocht
Ontneem ik haar meer kleur…
Doorpakken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 206 tussen stoffige spinnenwebben
en gruizige muizenkeutels
hebben wij de knopen doorgehakt
om een einde aan het verleden te maken
en een begin te vinden
herinneringen
dwarrelden door het huis
van kamer naar kamer
rechtstreeks de buitenlucht in
morgen zal het laatste restje van toen
as worden op de akkers
van een vruchtbaar nu…
Ingebeeld (2)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 243 hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde
tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren
zocht opnieuw,
gelijk de mens is,
een andere schim
*
ik was van mijn
schepping getuige
en kon wederom
de horizon verklaren…
Momentum
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Ik adem leven
ik ben op een momentum
ik kies de stoffigheid van het statisch zijn
of neem een besluit
dat het niet makkelijk zal zijn
maar wel magisch
ik moet dan wel proberen
te excelleren
voor minder kun je falen
het wonderbaarlijke einde
voor je ogen niet halen
maar ik wil de tol betalen
voor dat groots en sprankelend
sprookje…
stilgevallen tijd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 29 slaperig schuif ik mijn horloge
-een analoog geval-
onder het bed
het zal mijn tijd wel duren
in mijn droom geuren
vastgeroeste stoffige uren
tot Nox verschijnt
godin van de nacht
zwijgzaam giet zij
de wijzers in lood
terwijl ik zweef in
stilgevallen tijd…
Gloeiende plaat
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 De natuur blust uit
in een te vroege zomer
alle vruchtbaarheid verdroogt
wat regendruppels
tikken vluchtig
op een stoffig raam
als je naar buiten kijkt
zijn ze al versmolten
in het alom aanwezig stof
rest slechts de vage geur
van verdampte vochtigheid
die je verlangend insnuift
(aangepast)…
Een zacht verglijden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 150 laat in augustus ritselt
bruin plataanblad windbewogen
op mijn terras
ik kijk op mijn bankje
naar stoffige zomerbomen
die overdragen zijn
rode zaden van de esdoorn
glanzen enigszins vermoeid
tussen gebladerte
schemering valt sneller in
met eerste herfstdraden
die mijn gezicht strelen
.…
De Melkweg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 172 Ik zie haar als een stoffige, gassige
verwrongen schoonheid.…
oud en nieuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 116 hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde
tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren
zocht opnieuw,
gelijk de mens is,
een andere schim
*
ik was van mijn
schepping getuige
en wilde wederom
de horizon verklaren…
ik weet van jou
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.012 Ik weet:
noch van jouw leven
noch ook later van je dood
blijft er een stoffig huis
achter in de herinnering
die dan door de hemel waait.
Nee,
hoe ook de seizoenen over elkaar
uitgebuiteld zullen zijn,
en de jaren voor altijd zwijgen,
alles zal buiten zijn
van zon en liefdestuin
een nooit verdwijnen
van vlinders in struiken.…
Ode aan mijn jas 8 (vorm)
gedicht
3.0 met 23 stemmen 7.055 poëzie te schrijven
die als een jas met je meegaat
ik haat je wel eens
altijd moet ik erop letten
dat ik je niet vergeet
soms lig je te wachten
in stoffige hoeken
door jou, omhulsel,
ondervind ik het leven
aan den lijve
ik groei in je vorm
waar ik steeds meer naar sta
---------------------------------
uit: 'Ode aan mijn jas'…
EEN VLUCHT
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 74 zie daar een vlucht duiven
van wel een stuk of tien
vredig vliegend langs
het hemelse gewelf
zo mooi ik wil ze koesteren aaien
en koop daarvoor een witte
buiten gekomen wappert zij
met haar stoffige vleugels
een hevige niesbui volgt
en toen toen ….
nog een vlucht en plots
waren het er elf…
Late regen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 444 Eenzame huizen
liggen als zieke dieren
op de ingevallen flanken
van de heuvels,
uit de grijze verte van de zee
zeilen vruchtbare wolken aan
en gaan voor anker
in de stoffige vallei.
De aarde drinkt met
kletterende kaken,
in het duistere woud likken
onrustige herten zilveren druppels op.…
Ingebeeld
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 636 hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde
tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren
zocht wederom,
gelijk de mens is,
een andere schim
die ook in mijn
gespiegelde vitrine
vertoefde
ik was van mijn
schepping getuige
en kon weer de
horizon verklaren…
Nooit meer schrijven
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 177 Nooit meer schrijven
Stoffige inkt uit het verleden
dwarrelt als rook in mijn neusgaten
Het prikkelt
Vage excuses vermengen zich met mist van opties
Ik zou nooit meer schrijven
Verse woorden vormen zich op het papier
onwennig
De muze slaat me keihard in mijn gezicht
alle stof dwarrelt
Het prikkelt…
Verstorven boeken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 zorgvuldig heringepakte herinneringen
dralen door gangen die lang onbelicht
bleven op 't randje van vergetelheid
toch zijn de beelden zo weer daar
als herlezen woorden zachtjes aan
terugvoeren naar toen
een duidelijk omlijnd beeld was er niet
bleken scherven onlijmbaar, verstorven
boeken wachten stoffig op de komende reis…
Vivaldi introduceert
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 108 nog even toont september
een rimpelloos en zacht gezicht
kijk nóg eens en je ziet
stoffigheid en barstjes
van de lange zomer
druppels op spinnenwebben
vertellen elke ochtend
de nadering van herfst
de bomen kleuren al wat bruin
in het jaarlijkse verwelken
ik ruik de geurigheid
van vele paddenstoelen…
Hoor je de zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Al jaren ligt die schelp
nu hier,
in mijn kast,
hoewel
wat stoffig,
immer ruist
daar nog opa
en zijn zee.…
IN ROERLOZE HOUDING 2009
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 235 In roerloze houding
lig ik daar
tussen in
het raast
over me heen
al sneller
mijn hart
harder en gladder
slaat het ritme
van
een oud instrument
verworden
tot
een stoffig ding
hang ik
scheef
in mijn hengels
waarlijke wreedheid
ik keer en keer
op mijn stengels
zag ik
daar het eind´
keer op keer
ik keerde niet weer…
Ruïne
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 127 ik schrijf mijn tekst hier op de muur
in de hoop dat op den duur
u het lezen zal
de woorden staan er kil en kaal
de achtergrond verbrokkeld vaal
teken van verval
doch eens, keek ik vanaf de toren
lachend immer recht naar voren
zeker van mijn tijd
maar nu de brug is neergelaten
straten stoffig en verlaten
ga ik in vergetelheid…
nieuwe nachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 we raken verder
verder weg van
de wereld
een krimpende stok
meet de dagen
in stoffig zonlicht
met dunne armen
zwaait de oude tijd
als ongeziene drenkeling
traag keren gehavende
hoofden zich naar
de geopende ramen
jonge avonden wachten
met reikhalzend ongeduld
op de nieuwe nachten…
ik vond woorden
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 822 ik vond woorden
kermend in het gras
verlaten door jan en alleman
door de wind verwaait
uit stoffige gedichten
overwoekert door onkruid
verterend tussen brandnetels
maar als drenkeling red ik je
en geef je een droog boek
onwennig schrijf ik
jouw oude woorden verder
glanzend over de nieuwe bladzij
het gezicht van de nieuwe toekomst…
je huist in pluizen wol
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 601 je huist
in pluizen wol
het uitzicht stoffig
en je hoofd is overvol
de zachte draden
haken niet van binnen
laten zich niet spinnen
en tot garen klaren
je wilt weven
het leven in patroon
vorm en kleuren naar
het dagelijks gebeuren
het pluizen maakt je dol
de rode draad is al versleten
dagen zijn aan het vertragen
omdat de uren…
MADONNA
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 815 De stoffige Madonna
bevroren in haar nis
huilt met lede ogen
om dat wat niet meer is
De glorie van weleer
zonder echo uitgedoofd
oude kaarsen kromgebogen
en niemand die gelooft
Een wereld vol scherven
ligt aan haar voeten
voelt de waarheid bedrogen
zal zij moeten boeten
Kan dit kind op haar arm
nog mensen bekeren?…