Alle inzendingen over turen

Als ik door de tralies van mijn kooitje tuur dan wil ik even vrij zijn zelfs voor korte duur. Een lekker stukkie vliegen met anderen om mij heen er even tussen uit zijn heel even niet alleen. Maar dit zal nooit gebeuren ze laten mij niet gaan daarom bestaat mijn leventje uit op mijn stok te staan.…

Vanuit mijn schuilplaats tuur ik de nacht in onschuldig ogenblik vervlogen de maan werpt een verwijtend schijnsel over mijn gezicht verwrongen hunkering…

Ik kijk, ik tuur, ik staar uit het raam. Ben bewust van mijn gevoelens Voel me alleen in mijn bestaan. Met mijn masker op en bijbehorend pak lijk ik o zo sterk, maar eigenlijk ben ik zwak. Niet bereid om te buigen Nooit te nimmer zal ik zuigen Sluit je uit Afscheid Zo die ben ik kwijt Niets is wat het lijkt Ben gekwetst…

Zijn ogen zien hoe merels liefdevol een nestje weven in het paars van de seringenboom turen dan stilte klevend aan de tijd die zwijgen traag verlengt hij glimlacht vaag bij de herinnering aan hoe mooi het was waarom schrijnt zijn verdriet misschien omdat ik stierf lief fluistert zij hij hoort haar niet…

Vragende ogen turen als verrekijker én vergrootglas.…

Rust zacht Ik vang die woorden en strooi zachtjes andere uit Je bent nu vrij Je energie in beweging los van de aardse last Zonder verdriet en pijn Misschien wel verenigd met hen die je miste, ben je niet eenzaam meer Een beetje hoger nog dan de vogels Als ik omhoog tuur naar de hemel…

ze stonden wat te turen handen boven hun ogen starende blikken gericht op de zee slechts gekleed in een fel rode bikini en een donker blauwe boerkini gewoon gezellig samen hand in hand twee jonge vrouwen op ‘t strand…

blik op oneindig handen om het stuur turen in de verte 120 kilometer per uur zweet staat in mijn handen voor 't eerst alleen zonder janet of peter ik moet er echt doorheen ga het nu zelf klaren rijden zonder commentaar met mijn rijbewijs op zak heb het eindelijk voor elkaar…

ik zit op omgehouwen stammen van een ladang juist aangelegd en tuur over het laag beneveld veld het voorspelt mijn laatste gang hier sterft mijn gevoel dor geworden door gekapt hout morgen zal ik uw rijst niet meer zien ik moet gaan mijn dierbaar Indië voedt u met eigen goud…

stil enkel de echo van een zucht in een kamer onbeschreven komt tot leven in een oogwenk komen schimmen turen ze sieren zwart op witte muren handen komen grissen ik wijs ze de deur dat wat ze komen halen kan ik nog niet missen is het een droom is het werkelijkheid is het een kwestie van tijd……

Geen enkele dag kan ik m'n hobby missen: ..........vissen Op deze paal zit ik stille uren in deze plas te turen nooit knijp ik m'n ogen toe... ik word 'het hengelen' nimmer beu of moe de plas.... een rustiek tafereel en ik, hoofdrolspeler.…

Het papier groeit aan de muren bedoeld voor het doelloos turen Propaganda voor het dromende volk ontzetting doorboort me als een dolk Ik heb die films dus nooit verslonden voelde me nooit trend gebonden meepraten kon dus niet lag toch al niet in 't verschiet Of lag het aan te weinig geld? eerder teveel aan superheld…

Ergens breekt de hemel het ijs zo stil de dode bomen turen en de kiezels zinken in de kussende sneeuw. Schaduwen slapen onder de naakte maan, dromerige volte. Zie het licht schateren van vredigheid tussen de jaloezieën zinken gedachten naar de bodem van een witte winternacht.…

ik groeide uit m’n lijf ze gaven me gratis verblijf in een vel met te wijde bekleding leven is blijven stilstaan omkijken en vooruit turen een, twee, drie, vier mijn even duurt altijd aan te doen was er niets ik hield mijn armen wel op met mijn mouwen verjaren zonder tussenstations is immers nooit te vertrouwen…

nooit eerder klonk in de grote tuin de oude gong zo zuiver bij de vijver zingt een wasvrouw en water draagt stemmen van ver aan de oever in de warme schaduw van de pagode tuur ik naar glinsteringen lelies en het pas gevallen blad eerste druppels kringen om mijn spiegelbeeld…

Terug wil ik naar de veiligheid van staren en turen in het niets. Zittend op de grond met de muur als steun bid ik. God! weet u nog wie ik ben? En wanneer ik werkelijk ik mag zijn?…

ik verdwaal in de krant terwijl pagina’s schaduw omslaan in kapitale letters berooft nieuws zich van bestaan met knusse stukjes kom je in de wijk en thuis bij buren naar criminelen kun je besmuikt in de rechtbank turen een blad vol zinnen waar ik morgen weer opnieuw in zal beginnen…

Maar meer om me te verdrinken in de mensenmassa, de gezichten, het zoeken, het turen, de warmte, het licht, zij weten ook niet wat ze zoeken, ook al hebben ze karren vol. Bij de kassa heb ik dan bijvoorbeeld één advocado of een netje noten.…

Ik zit als een gevangene achter glas en dikke muren, de winter ken ik slechts van het naar buiten turen. Als een vogel die wil vliegen zit ik in een kooi te zwijgen in de stilte, aan weemoedigheid ten prooi. Als een monnik zit ik eenzaam in m’n cel, alleen een monnik doucht niet met verpleegsters; en ik wel.…

Een zwarte kat ziet men listig turen, met een lichte spot. laten we oppassen met wat we zeggen. Ons spotten is vaak niet fraai. Heksenspreuken zijn nimmer uit te leggen. Een witte zwaan wordt soms een zwarte kraai. Wie ze zien wil bij nachten volgt het witte wieven spel.…

ogen turen onzeker op onbekend terrein met zwakke enkels betreed ze de oneffen wegen niet wetend welke afslag ze bij de kruising zal nemen slaat haar gewonde vleugels uit laat zich meevoeren op de zachte melodie van de wind het donzige lied van de wolken zacht en teder wordt ze geleid om genezing te vinden…

Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel.…

Wind fluit hol tussen muren van ruïnes waar schimmig licht in hoeken verdwijnt slechts stof beweging brengt door vlagen opgejaagd stil zit ik te turen naar brokkelige muren waar nog kleine lichtstraal gebroken in schervig glas wazige schaduw tekent van wat ik eens was.…

Zonder op te letten steken we de zomer over elke dag een monument waarin we gedachten zetten zonder aandacht voor het lover dat ons theatraal verwent Slechts zijdelings een blik op voorbijrazende uren de holle minuten klagen nog niet bekomen van de schrik de diepte waarin we turen weerkaatst nog vele vragen.…

De blauwpaars gekleurde hemel wordt verlicht door ontelbare sterren Het is helder, ongelooflijk koud Samen staan we te turen naar die ene ster van goud Kerstmis zal nooit meer hetzelfde zijn in ieder geval niet voor ons Je leven ging te snel voorbij We staren naar die ene ster want dat mooie licht,...ben jij…

uren turen ademloos naar hoe jij vloeibaar verder leeft in water dat jouw ogen weergeeft wazig, bodemloos broos bid ik bang in wanhoop stokt in mijn strot het woord God als ik in dromen wegloop over de groene velden uit jouw vele verhalen die zich in mij inktzwart kil en hard herhalen…

De zee is Grieks en blauw, de passagiers turen zwijgend in drie talen: geen dolfijn te zien. Hagedis, kleine sauriër, met jou is het hollen of stilstaan als een dode tak. Beweegt je oog? Inslag! Daar spat de cipres omhoog. De olijfboom schiet vol uitroeptekens.…

We liepen samen op het strand door branding die zou komen en zagen in de blauwe lucht de witte vogels met een zucht hun vleugels zweven in een vlucht die zij hadden genomen De lome uren lagen wij te turen naar de stromen tot de zon ons niet meer zag en ik je aankeek met een lach en zei -het was een mooie dag die ik vannacht zal dromen-…

Mijn tranen rimpelen het water in een golvend patroon ik tuur naar boven wolken jagen het donker voorbij daar lig jij sierlijk gevlijt in diepe rust jij bent niet langer een vreemdeling in het paradijs jij liet de mist verdwijnen als een trouwe dienaar door mijn uitgekost verleden kan heden worden geleeft…

Op het plein zijn vier mannenbillen Uit een lawaaiige nacht In het onstuimige licht van De dageraad gevallen Scheepstoeters vanaf de Maas Schetteren in dolgedraaide oorschelpen Hun twee blote torso's detoneren Bij het zondagochtend klokkengelui Bierblikkend turen de nachtbrakers Een nieuwe dag tegemoet krakkemikkige knikkebollers Op…