117 resultaten.
De verminkten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 394 In wegsmeltend koud winterlicht
dwars door onherbergzaam duister
uit grijs geruis en vaag gefluister
nu de aarde achterover ligt
ontwaken de verlaten oorden
klinken de verminkte woorden
Ik vang ze op het perkament
zeef ze uit de klamme nevel
loos verdriet en gehoekte wrevel
uit laatste wens en testament
Ik giet ze uit gebarsten vazen…
Leven
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 126 Wat als je niets hebt te geven,
Als je bent uitgehold,
Als je bent verminkt,
Is het niet dat ....
Je moet helen,
Dat je mag ontvangen,
En weer in bloei komt staan,
Om liefde te geven,
Aan hun die zijn uitgehold, verminkt.…
kleine letters grote God: wij loven U
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 meer zo lang duren
hooguit nog een paar uren
voordat wij van het jaar
tweeduizend negentien afscheid nemen
met sterren vuren kleur en dennengeur
ik dank U o mijn God
voor wie zacht onze handen
de handen van Uw kinderen strelen
met ons delen blijdschap en verdriet
in ‘t hart dat op U ziet
Uw wonderolie giet
ons zondig en verminkt…
Oud en nieuw
snelsonnet
3.0 met 69 stemmen 4.512 De mens is mooi, maar dat duurt maar heel even,
Want op een kwade ochtend staan wij op
En zien dan in de spiegel onze kop
Die lelijk is getekend door het leven.
Die angst die ons voortdurend parten speelt
Is door Joesjtsjenko treffend uitgebeeld.…
Verminkt mensbeeld
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 134 Waardoor worden
Gedrag en denken
Nu het meest bepaald?
Gewoon door de mens
Die zich door zijn
Eigen ik laat leiden?
Is de mens uitsluitend
In zijn psyche gevat,
Of is hij opgesloten
In het omhulsel dat
Lichaam heet, dat is
Bepaald door louter
Biologische verbindingen?…
Herhaal verdwaal
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 217 Ik ken
verken
verhaal
verdwaal
Herken
herhaal
verhaal
verdwaal
Verbind
verminkt
verloor
verstoor
Even
geen
gehoor…
gezicht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 800 meisje met je
mooie gezicht
in de zon
naar de schaduw geroepen
door een ingeving
om niet verminkt te worden
door vallend geweld
in je gezicht lees
ik nu nog de engel
die jou eens riep…
de Oplichter
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 705 Naar daar waar men niets meer vindt
Mijn gelaat verminkt tot bloedens toe
Mist nu de gladde aanschouwelijkheid
Raven ontfermen zich over mijn resten
Zij scheuren gedreven mijn ogen los
Angstig om slachtoffer te worden…
Voorbij
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 780 Een glimlach,
verminkt.
Hoop,
verdwenen....…
(Geen) verzekering
snelsonnet
4.0 met 17 stemmen 182 Wie door een amputatie is verminkt
Zit -zonder borst- heel diep in de ellende.
Verzekerd wordt, die zich tot Menzis wendde:
“Mevrouw, u wordt na één keer uitgevinkt.
Al hebben wij beslist met u te doen,
Bij ons draait het alleen maar om de poen.”…
Aan God
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 537 Verhiervandaan midden in de woestijn
een uitgemergelde moeder
aan haar borst een kind huilend
van honger en pijn
Een jonge soldaat zwaar verminkt
amper man eigenlijk nog kind
God waarom moet dit zo zijn…
oktobermaand
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 378 de foto van het roze lint
dat vastgestikt
nog net de tepel zichtbaar laat
schokt diep
volmaakte borst
nu wel verminkt
maar waar, dacht ik,
wanneer er niets meer is
hecht je in hemelsnaam
dan nog het lint…
Een lichaam vol pijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 161 Ik verlang
naar verlamde armen
een verminkt gezicht
diepe wonden
met korsten gedicht
verbrijselde botten
in blauw en
rood gekleed
een lichaam vol pijn
voor mijn hart vol van leed…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.525 Ooit goudgeel wuivend korenveld
verminkt door woeste voren
de golven wreed onderbroken
...de harmonie verloren
Ondoordacht vertrapte toekomst
bedekt met stervende aren
vertwijfeld brodeloos zijn
...het niet kunnen verklaren…
Mijn zus, ze rust
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 205 in dit leven
gemangeld
& vermalen
vermorzeld
& verminkt
maar nooit
stuk gegaan
niet verslagen, of
bij de pakken neer
nee, keer op keer
weer opgestaan
opgewekt met
liefde & levenslust
m'n zus, zij rust…
(Valse) hoop?
snelsonnet
5.0 met 7 stemmen 187 Die mammoetmoeder leek wel zo verminkt,
Dat je mag vrezen dat het zaakje stinkt.…
Haiyan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 na de vloedgolf dendert
de grillige dood
- zij klopt niet aan -
ongenood de verminkte
wereld binnen
de zoekgeraakte zon kleurt
zwart bij de verweesde
aanblik van de onverbloemde
rauwe dood
tasten in het ontluisterende
duister naar de onvindbare
weg…
metaaldetector
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 178 de detector glimt niet anders glimmend dan normaal
het ruwe zand verminkt zijn gestel
maar water verdraagt hij wel
de maker maakte hem van roestvrijstaal
maar de valkuil van de muntengraver wordt het eind van zijn begin
hij graaft hem immers voor een ander...en valt er zelf in…
Carthago
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.071 je ligt
allicht
voor alle eeuwigheid
in 't stof der dagen
te wachten
tot de zon
nog één keer
je genade geeft
blootvoets
kaal geschoren
verminkt
tot in het bot gebroken
de zee
tot troost
bij ebbe en bij vloed
beweent je kroost.…
Ik draag van alles
gedicht
3.0 met 35 stemmen 24.265 Ik draag van alles, brood, kaas
een bom of een verminkte kat.
Dragen is mijn redding.
Ook van binnen draag ik,
vragen, tranen, gedaas
en een karrenvracht solaas.
Als ik niet draag
is er een gemis
dat niet te dragen is.…
Gruwe-lijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 De media lijken niet genoeg te krijgen van de beelden van een verminkte Khadaffi.…
de eenentwintigste dag
gedicht
4.0 met 68 stemmen 9.806 ik bedel om drinken
bij vreemde soldaten
geweer in de aanslag
want wij zijn bevrijd,
verminkt en vernietigd.
Hoe lang zal het duren
voordat onze wonden
geheeld zijn door tijd.…
het meisje
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 907 Traantjes op haar vieze jurkje
Handen op haar kleine lijfje
Gillend van onmacht
Een schreeuw van verdriet
Nauwelijks wetend wat er gebeurde
Of nog gebeuren zou
Struikelend over de grote stenen
Stort ze op de grond
Haar kleine hartje
voor het leven verminkt
Snikkend zet ik de tv uit
En ga lekker slapen…
Haan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 415 OVER EEN HAAN
Een haan, verminkt tot een kapoen,
was daardoor niet in goeden doen.
Zijn carrière bij de kippen
was stuk, gelopen op de klippen.…
ik hoor het graven van de winter
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 204 in gemeten passen
ligt het geluid van het verleden
ik leg ze tussen jou en mij, ’t gehuil
bleef in de afstand bewaard
en nu ik te oud
voor toekomst word
duidelijk en doodstil
vraag je
of ik mezelf wil verlaten;
de duur onuitgeschreven
maar wil je mij dan vasthouden
nog voor de winter verminkt
het leven of dat wat als zodanig klinkt…
Ziekte
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.832 onderhuids
doet de ziekte
haar werk en
ondermijnt
ondergraaft
verminkt
nog onzichtbaar voor het oog
maar vaag voelbaar
er klopt iets niet meer
een vijand is binnengeslopen
in het geniep
terwijl de buitenkant nog glimlacht
stromen binnen de tranen
om wat wegvloeit
onherroepelijk
zoals een uitgesproken tekst
die nog even blijft hangen…
De pijn door jou
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.211 Je kon toch zo goed mensen doorgronden
Waarom je eigen meisje dan niet
Mijn pijn wordt erger
De liefde valt weg
Met een glimlach leef ik verder
Maar de pijn zit vast
Het litteken op mijn ziel blijft
Mijn lichaam blijft voor de rest van mijn leven verminkt
En me hart verkleumd
Wie zou me ooit nog kunnen helpen?…
Mijn testament bij leven
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 184 schreef mijn
letters in de lucht
kleurde ze met zon
vroeg de wind
ze weg te blazen
de hele wereld door
nog spoken ze
hier rond in tocht
en koude vlagen
gebroken woorden
die hun doel
nooit zullen raken
verminkte zinnen
vliegen overal
zomaar naar binnen
het was mijn testament bij
leven maar de dood heeft
al mijn schatten…
ontwricht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 zeventien was hij
toen het oorlog werd
een stoomtreintje bracht
hem hoog in de Alpen
in die nazomer
poseert hij in uniform
zijn sabel losjes
over de schouder
ik mis jou ik mis ons
dorp en de graanakkers
schrijft hij in brieven
aan zijn moeder
temidden van het
oorlogsgeweld volgt
hij zijn weg door een
verminkte wereld…
Horizon
gedicht
3.0 met 49 stemmen 22.252 De horizon is de taal, de taal die ik word
geacht te delen met
het verminkte kind,
met de jongeling die soldaat geworden is
en zo fier op zijn laarzen,
met de grijsaard met zijn gescheurde darmen
in zijn armen.
Het regent fosfor en sirenes
De stemmen van mijn land
meestal in de televisie.
Moordzuchtige families.
Misdadig gezang.…