Alle inzendingen over vermoeid

werd vermoeid wakker in een uitputtende droom en viel weer in slaap…

de ezeltjes bij de geboortegrot van Zeus maken een zeer vermoeide indruk…

Flauw Septemberlicht Schijnt op vermoeide bomen Treft het bronzend blad…

het vermoeide hart zet haar vensters ver open het regent bloesem…

Liefde laat ouden en vermoeiden uit de sleur herboren worden Jammer dat de Feniks onder de gevoelens zo zeldzaam is…

Ik stort in van vermoeidheid. Je hebt wat vermoeidheid onder je ogen. Daarom haal ik het eind van de maand niet. Je wordt nog 85 als je het mij vraagt. Maar nu ben ik lelijk en moe. Lelijk ben je niet en moe ook maar een beetje. Maar wat wil je dan zeggen eigenlijk ? Dat je er prachtig en stralend uitziet. Echt waar ?…

schaduwtakken op de muur vervagen langzaam in dalende zon vermoeidheid verdonkert tot een nacht die te pijnlijk is om slaap te vinden…

Voor mijn vader Eelt op je handen Eelt op je ziel Toen er alleen Vermoeidheid en Nauw'lijks vreugde Nog te ontdekken viel…

In het laatste licht Van de late avondzon Geest vermoeid Door levenspijn Ziel doorgloeid Van mild verlangen Naar een nieuwe Horizon…

Verlicht de lasten van vermoeiden verlicht een stil verdriet Doe dingen die je nodig acht en stel geen tijdslimiet...…

Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste tegen het zachte van m’n borst vergeet voor eventjes je zorgen voor ‘n moment ben je geborgen verlost van de lasten die je torst Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste mijn hart klopt in dezelfde maat gelijk het ritme van jouw pijn laat dit ’n gevoel van vrede zijn voor…

Ik snapte niet waarom het lot mij trof Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben, Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben: Mijn hersenpan zit vol met grijze stof. Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop En zet de grijze-stofzuiger er op.…

ik zag je terloops in de spiegel kijken heel even vroeger en nu vergelijken je draaide je bruusk om sinds wanneer zag jij een vreemde zomaar terugkijken geschrokken was je niet stress en zorgen hadden jou geen goed gedaan jij hebt te lang teveel van jezelf gegeven zonder te letten op de kwaliteit van eigen leven maar…

Verkleumd in de nerven van mijn blad na blad dwarrel ik met de herfst gevangen in het zuchten van het najaar val ik weg steeds verder te moe om te houden wat ik had uiteen binnenin schrijf ik herinnering in hout uit een nieuwe ring die verhaalt over zon en warmte en betere dagen onderteken ik met nieuwe beloftes…

het was stilte die lachte als zij even geen behoefte aan woorden had het waarom van deze verstoring van rust ontging haar en toch werd zij dit bij zichzelf bewust het steeds sneller zoeken naar verstrooiing en vertier bleek de jagende motor hier in het botsen met tijd overspannen door emoties heeft zij eindelijk de knopen van…

moe moe moe verduiveld nog aan toe; een wekker met alarm, wekt me op zonder veel tam tam. 'k ontwaak nu zachtjes uit m'n slaap, toch heb ik nog steeds veel vaak. moe moe moe verduiveld nog aan toe; 'k dacht nu word ik wakker met die wekker, 'k vergat toch wel de stekker? nog net in de klas juist gepast, 'k werd gelukkig niet gestraft…

Er liep een beer in het veld Lichtelijk waggelend beetje uitgeteld Zijn hoge leeftijd speelde hem ook wel parten Hij had ook al zo vaak op nieuw moeten starten Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten De dagen die hem restten wist hij naar de kloten Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen Toekomst voorbij, weg die glorieuze…

Langs de velden Gewas in bloei Mijn ogen dik Mijn hart vermoeid Donkere wolken Kou in aantocht En ik heb spijt van wat niet zijn mocht Hoe laat ik mijn hart verdragen Wat ik mezelf heb aangedaan Hoe bepaal ik wanneer 't genoeg is Wanneer ik in rust mag verder gaan…

Hoeveel appels duurt het voor je er genoeg van hebt gehad, gek genoeg vergeet ik steeds weer wat ik lees, elke avond vertelt een gast in de lounge dezelfde grap aan zijn gezel: het lachen is smakelijk, duurt telkens drie minuten. Zou ik hardop de lemma's langs moeten gaan en zien of je oplicht bij bepaalde woorden? We weten het aantal intussen…

terwijl ik probeer slapeloze nachten uit m’ n ogen te wrijven schuur ik m’ n handen aan harde stoppels te hongerig om te eten te dorstig om te drinken te gek voor woorden alles in mij brandt behalve m’ n lampje dat is uit…

er zijn van die dagen die meer vragen dan dat je geven kunt loopt altijd achter met het betalen van gepaste munt ondanks alle zorgen kom je nooit uit met energie voor vandaag en morgen de dip komt snel in zicht als de bodem van de put niets anders geeft dan prut totdat ik jou weer hoor en zie dan valt alle moeheid van me af ben…

Jezus zegt: “Allen die vermoeid en belast zijn Kom maar tot mij en ik zal u rust geven Want ik ben de waarheid en het leven Vertrouw maar op mij, ik zal u nabij zijn.”…

Doornroosje zoals ze reeds een poosje is. Laat de dageraad passeren laat uit de veren en steeds mooi moe haar steengroengrijze oogjes toe. Gemis van wat haar leven vertransporteert door al dat slapen en gegeneerd CVS-en. Zingen enkel het refrein zonder dat anderen beseffen hoe ze bidt en hoe ze smeekt om haar prins te kussen en…

met de haast van hen die de trein nog willen halen met de vermoeidheid van oude gedichten-schrijvers met een naar coma riekende slaap van iemand die zich tegoed deed aan alcoholische versnaperingen met de berusting van hen die op hoge leeftijd eindelijk de eeuwige rust vinden zo zal het gaan je betrapt jezelf op onrust en weet maar…

laatst tijdens het lezen van Karl Ove Knausgard's boek 'liefde' deel 2 uit de reeks 'mijn strijd' zag ik tot mijn opperste verbazing de letter 'r' plotseling op de loop gaan zomaar razendsnel als op een snelweg van witregels... kon mijn ogen nauwelijks geloven de 'r' verdween als op rolletjes u weet wel'rrrrrrrr' vergeefs zocht ik nog…

Ik ben vermoeid. Toch ben ik nog gestegen Tot op de heuvel in het late licht. En vóór mij kronkelen de duistre wegen van ‘t avonddorp, dat daar verlaten ligt. Is nu de wereld zoveel eeuwen ouder? Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend. Ik mis alleen een vriendelijke schouder, een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent.…

ze aaide lusteloos het groene loof tussen de vingers pas uitgerold voelde licht behaard als etherisch lief dons knoppen kleurden al lichtjes voorjaar zonder te openen in afwachting van warmte en licht het duurde allemaal veel te lang zo sloeg lamlendigheid de spirit uit de tijd moeheid was al structuur na corona maar…

De vermoeide reiziger pakt zijn valiezen Heeft nauwelijks moeite met het kiezen Neemt mee zijn gedachten en zijn geest Laat hier: de herinnering zoals het is geweest.…

Keer ik hier niet meer Blabla teveel Hypocriet gekweel Het doet mij zeer Te moede Vermoeid ook moet ik gaan U heeft mij niet verstaan Zeg ik, ten overvloede…

de zoveelste statie bleek een muur te zijn alwaar een vermoeide Jezus zijn handafdruk had achtergelaten dat zou men aan het Roelof Hartplein nu ook eens moeten doen Jan & ik geloof…