Alle inzendingen over wafel

Dan in 't wilde, zeere, zeer,* Altijd voort en altijd meer: Wafel in zijn handekes, Wafel in zijn tandekes, En zijn gretige ogen gaan Naar het bord waar de ander staan. ---------------------------------- zeere, zeer: altijd sneller…

gaven deze kraam het aanzicht alsof hij niet van deze wereld was Klanten die even moesten wachten staarden naar het fijne goud op de lijsten rond de spiegels en dan had niemand het meer koud Een vreemde vrede daalde neder over het wachtende publiek en vanuit de wagen klonk zacht ruisende vioolmuziek Wie ter plaatse oliebollen of een wafel-slagroom…

' daar stonden wij dan samen in onze witte wintertuin in de vrieskou jij met je heerlijke dampende warme wafels en ik lichtelijk van slag een beetje dromerig met mijn drie dikke bollen droomijs met slagdroom…

Ligt met dit weer nog ver van ons vandaan Toch komt de tijd van ijs met slag en wafel Want de gastheer zit al klaar achter de tafel…

Allen die aten van zijn wafels Zien hoe een leeuw hem bespringt en verscheurt. Slaven verwijderen bloed en rafels, Men praat en lacht of er niets is gebeurd. Waar is Vitellus, de wafelverkoper? Waar is Vitellus, die snelle loper? Vitellus zag Christus, verliet zijn gewin En snelde de Heer na, de hemel in.…

Loop gauw nu heen, me dunkt, ik ruik De lekkere wafels al. Wat dat weer voor een smulpartij Bij Grootmoe wezen zal!…

brul vanuit je slappe vel nog één keer over tafel maak een eind aan deze hel en eet je laatste wafel geef mij het geheime teken voor het strijken van de mast laat ons samen oversteken onder lakens van damast.…

Een rondborstige vrouw uit Medemblik Toonde haar fraaie bijzettafel Aan de rugwand van haar blote navel Sinaasappelhuid met vlezig slik Ik verschoonde haar riante kavel Ze lag op haar ene zij Ik was echt geweldig blij Met een grote washand als dubbele wafel Wat dacht je wat ze toen zei?…

gestapt een oude liefde opgedoken in de kroeg gezeten met halve vrienden een vleugje ander leven gezien van Sander, overdag herenkapper ‘s nachts onbetwist de Queen divine Jasmien en dat allemaal dankzij een vlieg die na een dag het licht niet meer zag ze viel dood op tafel en ik zweer het, aan haar pootjes kleefde suiker van een Brusselse wafel…

zijn tijd waarin tot voor kort werd shag gedraaid en rustig opgerookt liefst in bruto nationaal product zoals toen bij koninklijk besluit onze meiden van de koekfabriek aan de lopende band door onderknuppels ontsloten van de pot werden gerukt er moest bijgestookt en ja verdraaid je zag meteen een piek van superbe kwaliteit sprits wafels…

besuikerde cherubijntjes spreiden hun vleugels sparren door ijspegelende ruiten op poederend tapijt maar later veel later na oliebollen en wafels pruttelende ketels en glimmende ballen engelenmomenten later de stilte voorbij zullen hyacinten en krokussen dwars door de witte pracht de hemel in komen steken kleuren verspreiden een…

ongevraagd het bad vol laten lopen Kleding ondergoed naar jouw keuze kopen Altijd die gestreken overhemden spierwit Begrijp je niet dat er ook een eigen ik in mij zit Dus laat mij nu de baard eens laten groeien En in de blubberige tuin met de hond stoeien Biertje drinken bij t.v met de benen op tafel En nu eens geen commentaar uit die grote wafel…

de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis. december, de maand van familie en bezoekjes. een druk moment van feesten en bezinnen. misschien kan je dit alles wel vervloeken, En zo het nieuwe jaar in serene stilte te beginnen.…

knusjes keuvelen aan een houten tafel over je passages op een ordinaire dag je woorden vlot en met een glimlach een sterke koffie met een warme wafel spiegels reflecteren in de zon je zonnebril met lichtbruin vensterglas belichten fel mijn verbaasde grimas op een terrasje waar het ooit allemaal begon ik zag je mond zo elegant bewegen je…

ik snak naar wit na al die herfst naar sneeuwballengevechten warme chocomelk die ik niet graag drink waarvan de geur mij geheel vervuld de bekerhitte gloeiend in de koude hand wafels en engelen maken in de tuin kent u dat niet? doet u dat nooit?…

met de ellebogen op de tafel zeven verticale kaartenrijen over mij zit, onzichtbaar, Bacchus speel ik patience, hij houdt zijn wafel tot nu toe, zeer zwijgzaam de zwijmelende godheid uitnodigend beloert hij mij ik negeer hem behoedzaam hij vraagt ‘geen dorst vandaag’?…

We zijn half februari gepasseerd maar het lijkt alsof de lente is begonnen Ik loop door de kamers de zon in de ruiten lokt mij naar buiten uit mijn afgesloten beschermde gebied Een horde mensen voor het plein staan in een lange rij te wachten Om een ijsje te kopen horentjes en wafels met slagroom binnen kopen en buiten…

door jong en oud heel druk bezet de strijd om het virus is eindelijk overwonnen na een lange lockdown is het hunkeren naar verzet de zomerfeesten zijn weer begonnen in de parken zijn stoelen en tafeltjes gezet op een bebloemd podium wordt vrolijk gezongen tot plots een onweerswolk dreigt - is het opgelet kraampjes worden overdekt met wafels…

jacks strak om het warme lijf herinneringen in de zakken de thee was lekker, wafels met roomboter en poedersuiker muziek van Simon & Garfunkel ‘ at the zoo ’ versnellen stappen over het strand tegen de wind armen wijd open als een vlieger ‘ i do believe it’s true ’, je lacht op afstand tegen de golven, we gaan sporen voorbij, verzanden…

koeien sproeiden hun schijt van schrik tussen schaap en geit duiven dweilden koerend de vloer een zweep zwetste en kletste het geld van tafel wisselaars gristen en hielden gewis hun wafel gehoede boeren gedroegen zich stoer maar hun stieren zwierden hun staart in de bedremmelde gezichten, bebaard of niet, onheil lag op de loer nu de timmermanszoon…

De plannen lagen op tafel naast een hete Brusselse wafel Door een kleine oppositie gevleid werd Kamermeerderheid een feit Er is nu zekerheid voor de burger onzeker wordt verzekerd door het kabinet iets bleker Hun polis is afgesloten en dekt alle schade Mythen en sagen tot het einde der dagen Door werk, geloof en goede hoop krijgen we na…

Zachte vanilleglooiing, op geurig geruite wafels, gekonfijte limoenreepjes zonder normen, in spirituele zelfrijzende vormen vanille-essence erg geconcentreerd, als goedbekende smaakstof, uiterlijk door besef verkregen bakt marmer cakejes authentiek ambachtelijk gesmolten, gekarameliseerd, favorieten zonder namen, laten glooiing van…

zong ze psalmen gaf ze zich over aan haar Toeverlaat ik rook haar warmte als de tranen kwamen de grotemensenwereld me te machtig werd als pleisters niet alleen meer konden helpen ze leefde mee met elk facet inlevend las ze voor onder de lamp boven de etenstafel nog zie ik het door haar gesteven kleed en proef de smaak van wafels…

De mensen schrijven er in krijt: wafels met amaretto-advocaat. En dat is ijs, met, geschreven als een dubbele krul, wat slagroom. Hij bestelt een pannenkoek. Hier niet met spek. Een zwarte kip intussen scharrelt om hem heen met veren als een vacht van beren die je vreten kunnen.…

goedemorgen knappe zoon, het wordt een prachtige dag" zegt papa op liefkozende toon met een knuffelende glimlach "ik maak je een boterham klaar maar ga je eerst maar wassen" tegenpruttelend zegt hij bijna "maar" mijn ogen-blik doet hem verrassen genieten aan de ontbijttafel geurende koffie en vers fruitsap een smakelijke boterham en een wafel…

van de wereld vervreemd tussen mensen die werkelijk haar ledigheid niet zagen Niet haar honger dorst haar schamel kleed de wind die haar de das omdeed het zieke kind dat aan haar borst in tranen werd gedragen Ze hadden haar begraven met de voegen van de stad waar zij gevangene nu was van uitverkoop in etalages waar de zoete geur van wafels…

Samen aan tafel Samen aan de wafel Of was het een waffel met koffie en room Blaast een oud vrouwtje af wat stoom Ze is niet maf Maar bekaf Van het harde lange leven In de vergetelheid gebleven Verrek Ze heeft geen trek Geen smaak Het eten dat staakt Ik stel haar gerust En vraag of ze nog wat lust Bemoei je met je eigen zaken!…

Naast het protserige stadhuis, de imposante Sint Jan, het verzonken kasteel van Jacoba, mierzoete wafels en houten kazen, verschijnt dan hier dan daar een zuster van Camille Claudel, in praërafaëlitische stijl, wat geen blanco-toerist vermoedt, overstijgt zij, de Groene Fee van Gouda, alle vergane glorie.…

het moet een kersthuis van licht en liefde zijn toegang geven tot jong en oud, groot en klein we bedelen warme soep, of een lekkere wafel alles aan één gemeenschappelijke lange tafel niet getalmd: wordt er vlug aan het werk gegaan een stal moet opgebouwd in het midden staan groene dennenbomen en lichtjes in gouden kleuren die warmte uitstralen…

Ik heb in Hotel Paris gewoond met een man, ik heb met hem ontbeten en geluncht, we aten wafels met room, we dronken verschraalde champagne omdat we, direct nadat de fles was ontkurkt en het glas voor de eerste keer was volgeschonken, de drank vergaten, we vielen in slaap.…