Alle inzendingen over wist

Ik las boeken en hun einde. Ik trad binnen en weer buiten. Halverwege. Droefheid veroorzaakte een geloof in klaverblaadjes; een onuitgewerkte uitgave. “Bomen kraken. Ik hoor ze elkander strelen. Ik heb hen en hun wereld lief. Het omhoog dwalen van een enkele vogel tussen het wisselen van de stemmen.” Ik loop me te pletter en…

Ik wist dat je er was Een schaduw op de achtergrond Ik kon je zien vanuit mijn ooghoeken Maar toen ik mijn blik op je wilde richten Leek je nergens te zijn Ik wist dat je er was Een rimpel in het water Ik kon je horen toen je zachtjes tegen de kant aanstreek Maar toen ik mijn oren spitste Leek je niet te bestaan Ik wist dat je er was…

Wist niet dat dit kon Wist zeker niet waar ik aan begon Het leek allemaal zo mooi en zo echt Maar nu weet ik beter en stop met dit gevecht Ik kwam je tegen en het klikte Weet nog best dat we het een beetje aandikte Grapjes over hoe het zou zijn Tot het echt werd, en nu doet het pijn Het was allemaal zo makkelijk, zonder zorgen…

Toen ik nog niet wist wat liefde was…

Als ik maar eens wist dat onze liefde voor eeuwig was, dan had ik geen angst om jou op een dag te verliezen Als ik maar eens wist dat al m'n dromen werkelijkheid werden, dan had ik gaan angst om m'n mooiste droom met jou te verliezen Als ik maar eens wist dat jouw gevoelens voor mij oprecht waren, dan had ik geen angst om…

Wist ik veel, ik dacht dat ik van binnen dood was Dat zoiets toch niet meer zou gebeuren Ik dacht er wel vaak aan, tuurlijk, dat dan weer wel, maar verklaarde mezelf voor gek Verzette dan altijd vlug mijn gedachten. Wist ik veel, dat ik ooit jou zou ontmoeten?…

een roes vol liefde die haar gedachten omwolkten op stapels schrijfgerei van rozenkleurende fantasieën met vraagtekens zij wist, dat zij hierin haar passionele verlangens niet kon overwinnen onder de wijde tintelluchten op papieren illusies…

Als je nu warempel eens wist hoe ik iedere nacht lig te wenen Sinds jij je van bed hebt vergist heeft mij geen zon geschenen Als je nu warempel eens wist hoe ik naar jou kan verlangen En hoe ik je direct al heb gemist jij houdt mij eeuwig gevangen Als je nu warempel eens wist hoe ik ’s nachts lig te wachten Dromend dat jij vlug herbeslist…

Ze wisten, dit wordt ons laatste jaar, ze wisten, dit wordt ons laatste samenzijn, ze wisten, dit wordt onze laatste maand, ze wisten, dit wordt onze laatste week, ze wisten, dit wordt onze laatste dag.…

Ik beloofde mezelf dat ik de moed niet zou laten zakken, maar ik zag niet eens hoe diep de afgrond was. Ik beloofde mezelf niet te wenen, maar het water trad al buiten zijn oevers. Ik beloofde mezelf dat ik er me uit zou wringen, maar ik raakte meer en meer verstrengeld in het net. Ik beloofde mezelf een lichtpunt te zoeken, maar het was donkerder…

je zou versteld staan als je wist hoeveel mensen jou nodig hebben…

Om maar te zwijgen van de leninisten de Russische voorlopers van maoïsten Als die toch eens wisten waar confucianisten al eeuwen naar zochten net als zenboeddhisten En naast de holisten nu ook feministen...…

Wie denkt te weten, weet niet dat hij wist. Dat hij niet denkt, maar gist. De mens die weet wie denkt, moet nog uit niets ontstaan. Hij die het meent te weten, heeft de waarheid niet in pacht. Het de dood, die vol vertrouwen op hem wacht. Wat blijft is het heilig niets. Is geest en sterrestof.…

De Oerolifanten uit Oerwapperland zijn wereldberoemd om hun grote verstand, en ééntje daaronder wel heel in ’t bijzonder: die is nota bene een Letterschrijfwonder! Een tikkeltje Engels, wat Duits en wat Frans, een half woordje Spaans en twéé Nederlands, een snuifje Chinees en een zuchtje Japans maakt, flink door elkaar, zuiver Olifants.…

Ik wist niet wat liefde was Als ik er over horen praten werd ik dwars Dat gezwijmel en dat geklier Echt dat interesseerde me geen zier Nooit had ik vlinders in mijn buik Ik werd niet rood of verlegen Er liepen geen tranen over mijn wangen Liet me door niemand vangen Stoer sterk maar wel alleen Liep ik door het leven heen Ik was niet van…

bepaald En dreef haar in het nauw Hij sloeg haar met woorden Verweet haar iedere daad Het heeft haar vele jaren Tot in haar ziel geschaad Ze had 'n ander moeten zijn Ze was niet schoonpa's ideaal Zijn starre, stuurse houding Werd haar uiteindelijk fataal Ze raakte in zware depressie De vreugde was uit haar leven En schoonpa zei, ik wist…

Als jij eens wist... Hoe veel ik van je hou Hoe veel ik je nodig heb Kom je dan heel gauw? Als ik dan tegen je zeg Als jij dat eens wist... Hoe vaak ik aan je denk Hoe veel ik je mis Wanneer ik weer es een gedicht voor je bedenk Dan kun je zeggen ja dat je het wist...…

Hij leerde nooit hoe kwijt te raken wat mensen aan hem hingen, hij sleepte ballast van velen mee en het diepe spoor dat hij zo uitsleet werd de bedding van gieren en hyena's De namen die hij droeg hadden zijn witte lijf uitgeklaard, de klagende cadans had gat gemaakt en in het bekken van zijn verre draagzaamheid echoode de gal van kwalijke…

Terwijl wij ieder zo genoten van een zonnig dal vol witbeslagen bomen had jij zelf toen al besloten dat het gevreesde einde toch zou komen Terwijl ik uren dwaalde in gedachten omgeven door de winterse kou had jij toen al eerder besloten dat ik niet echt de ware was voor jou Nu twee jaargetijden later de zomer laat mij nog niet vrij word…

Wat grootvader wist, is hij wel vergeten, maar spelen kan hij nog. Wanneer hij de kamer door de ene deur verlaat om een seconde later door de andere weer binnen te komen, dan heet dat: een wonder. Geen wonde in het hoofd.…

Hij had een motor en wist er alles van en ik hielp hem zoals een kind dat kan ('t is jaren terug). En zo van lieverlee werd hij een echte vriend al was hij groot mens en was ik nog een kind (dat vergeet ik niet vlug). Ik werd vertroeteld, geknuffeld en verwend zoals alleen iemand die je goed kent ('t is jaren terug).…

Ik weet dat jij het wist en daarom bent gegaan die tijd had ik even nodig om met mezelf om te leren gaan geen woorden aan mij verspild maar ruimte werd mij gegeven heel soms heb ik dat nodig een dag alleen te leven nadenken over alles en nog wat doen wat ik wil, of juist niet niet praten of moeten luisteren maar even alleen zijn met al…

Onze relatie begon als een sprookje zo mooi Aan ongekende verliefdheid viel ik ten prooi Nooit eerder had ik me ze gelukkig gevoeld Ik wist zeker: dit is de liefde speciaal voor mij bedoeld Maar hoe meer ik je leerde kennen Steeds vaker moest ik mezelf bekennen Dat je moeilijke eigenschappen bezat En waarmee ik steeds meer moeite had Je…

Als een mens toch van te voren weten zou, wat of er gebeurde, zal ze dan een andere weg inslaan, als een mens van te voren precies weet wat er mis gaat bij het inslaan van die ene rechte straat, wetende dat er ongein te wachten staat, neemt ze dan nog die ene rechte straat? Als een mens van te voren weet, wat er gebeuren zou, als het…

pa, ik bleef hier jij ging naar daar de dood blonk tekende schaduw over een bloem eens zo fleurig, zo mooi en ik wenste zo zeer de vruchtbare zon nog eens de glimlach een woord van je mond och, ik wist wel dat het niet kon..…

Wat wisten wij van ouder worden, verstand komt immers met de jaren. Onbesuisd het leven als een wilde stier bestijgen, wij kenden geen gevaren. Maar onbezonnen slijt, en met het lengen, wordt een jongen, langzaam een man. Ogen knijpen nu dicht keren terug naar toen wij geen weet hadden, nergens van.…

Ik wist niet dat dit alles was zo mooi. Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving'ren door haar gouden haar: En loopt onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder 't witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

ik zoek je in de ochtendmist die alles wist van gisteren ik ben je kwijt geraakt in de tweestrijd van je hart je kon het niet meer aan en moest me laten gaan ik wacht op je bewegen in flarden grijze kou je jas van bont omvat het lijf waar ik van houd handen die me warmte geven ogen die me weer doen leven lente bracht wat bloemen in…

Ik ervaar verschijnselen waar ik er één van ben. Mensen zie ik om me heen. Ik zie planten en dieren, die ik zonder ze te kennen ken. Versteld sta ik van druppels die lekken uit de keukenkraan. Verwonderd kijk ik naar knoppen, die klaar staan voor de lente. Vogels hoor ik in de lucht die samen naar het Zuiden gaan. Mijn hart hoor ik kloppen…

Van scheepjes in een fles wist hij te melden: “Die mast trek ik met touwtjes recht omhoog.” Al hoor ik nog niet bij de oudste oudjes, “In godsnaam, buurman, waar koop jij die touwtjes?”…