Alle inzendingen over zolderraam

wijl herinneringen dromen fluisteren dragen wolken regendruppels aan ze tikken op het zolderraam een eigen melodie…

Uit het gebroken zolderraam hangt een verschoten vlag, al bijna tachtig jaren. En op de witte kruizenrij, waarlangs verwelkte bloemen staan, mag je je blind gaan staren.…

Ik kijk naar buiten door het zolderraam Het is nog vroeg in de ochtend De dauw van de nacht rust nog op het gras Aan de struik een eenzame braam. Het is nog zo vroeg De eerste vogeltjes zijn nog niet wakker Hier zit ik dan voor het raam Met een kater van de kroeg.…

Als ik aan het luiden van de kerkklok hoorde dat het tijd was om op te staan dan keek ik altijd eerst naar buiten door mijn kleine zolderraam Als ik dan de ranke toren zag machtig hoog boven de daken dan wist ik dat het goed was en dat er niets veranderd was het was gewoon een nieuwe dag.…

Hoe de nacht mij ook bemint en loze uren de tijd bedrinken met de regen aan het zolderraam stamel ik pijnlijke kreten die gesmoord door het kussen zich als zwaluwen nestelen in de zin des levens de tijd beraadt zich als het licht zich eindelijk om mij bekommert en ik vermoeid weer aan een nieuwe dag begin…

Antennedraden tegen het plafond dood als een pier de kristalontvanger ijsbloemen op het zolderraam - ik tel de tijd afkomstig van de toren en moeder maar soebatten op de drempel om een groet voor de nacht. Ik sla mijn ogen niet op ik sla met stomheid.…

Een grijze lucht die urenlang op sneeuwen stond, zich inhield, schuchter toen een handvol vlokken zond als een belofte voor de nacht waarin je wakend lag te slapen tot de dageraad het sneeuwen niet meer tegenhield en je gonzend van geluk de dag begon en uit het zolderraam de eeuwen en de witbestoven akkers naast de landweg overzag,…

verkreukeld op de grond davidssterren liggen de dromenman verborg ze nooit 's avonds voor het slapengaan noemde hij al hun namen bracht de punten naar zijn mond maar altijd kwam in elke nacht prikkeldraad terug rond zijn hart de man vlocht naaldgras door hun haren herdacht het lichaam dat geen meisje werd toen brak hij de zolderramen…

Een ufo aan mijn zolderraam zijn krans kleurt in neon blauw mijn dagen zwarte stralen omringen beep beep signalen bespringen mijn wangen, betasten mijn oren en maken mij tot was Mijn slaap willen ze wissen en alle beelden in mijn hoofd gedaantes uit het verleden en het reeds gekiemde zaad maar vooral mijn zondes en de afdruk van jouw…

Regen tiktakt op het schuine zolderraam waaronder de slaap op ruime afstand blijft tot uiteindelijk een maanverlichte zomernacht twee zwanen laat horen die klapwiekend neerstrijken in een verkoelend meer waar ze elkaar hernieuwd verliefd benaderen hun soepele halzen zich warm verstrengelen tot ze hartstochtelijk de volle witte…

Het scherp gestoken zolderraam, als gat onovertroffen, en het dagelijks bewegen; men zal er maar tussen vermorzeld - verontschuldigingen als wormen door de dag, die daardoor vrucht zal dragen, zich zal slagen.…

het zolderraam een schilderij vol zacht wiegende bomen om in weg te dromen met bovenin een wolkenbrij die lacht in blauwe luchten om in weg te vluchten het eendenjong in drassig land van gras, kruiden en water oefent zijn gesnater blauwe reiger in “éénpootstand” verrast kikkers en vissen door ook veel te missen het eksternest…

Het zou zelfs mogen regenen op het zolderraam lege ruimte vol met liefde. Je hart is open maar verward jouw rust in onrust omdat het van binnen waait. Geen woorden of zinnen bedruipen wat op je maag ligt en nee, het is niet zuur. Je ademt nu even heel diep in en blaast het net zo langzaam uit dat je ligt, en je ogen sluit.…

Maar de regen op het zolderraam verraadt de kille werkelijkheid. En al wat er over blijft is jouw naam. Ik ga naar bed en zie nog even jouw gezicht... Terwijl ik wakker lig met mijn ogen dicht.…

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen. Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat.…

Je hebt goddank twee goede longen want Een vrouw beminnen is Fietsen op de Mont Ventoux Nauw zichtbaar wiegen In eindeloze deining Door zolderramen langs de lucht bewegen Langzaam over verdronken sterren varen Traag door oneindig laagland gaan Vliegen als een schaduw Een vrouw beminnen is Een daad van bevestiging Van al de dingen…

Ze slapen in de maannacht als je bij me bent in dromen met vioolspel en toverkracht alsof het henzelf is overkomen en je laat nachtvlinders los uit het zolderraam om heen te gaan ze dwalen langs gevels over de brug naar de overkant waar geliefden wenen geduldig om wat komen gaat gelukkig om wat er voorbij is gegaan in tedere…

Verlangend kijkt zij uit het zolderraam zo vol van haar ontluikende schoonheid drie hoog op de Groot-Hertoginnelaan.…

de trage twijfel van de dag die de nacht nog niet heeft losgelaten zwijgen vanzelfsprekendheden nog zijn nieuwe waardes onbepaald Zelfs gisteren is dichterbij dan de realiteit van heden deze dag wil maar niet starten wachtend op een teken van leven Daar lijkt zacht een stem te klinken tussen het tikken van de regen tegen het beslagen zolderraam…

Het zolderraam dat oorverdovend beeft Wanneer een vrachtauto passeert, ziet uit Op een verlaten park. Erover zweeft Het gruis van een oud feest, zonder geluid. ------------------------------------- uit: 'Hutten en Paleizen', 2001. ------------------------------------- acribie: uiterste nauwkeurigheid…

verzamel de kornuiten als zangvogels van tegenspoed in een obstinate droom hoe ze jouw graf hebben verlaten met het geluid van dode boeken ontmoedigd op weg naar de zon in hun duistervlucht over de meren waar zwanen dromen over dronkenschap en het lied dat hier weemoedig klinkt als ik weer terug keer naar de kelder terwijl de meid het zolderraam…

Door het zolderraam ziet hij plots een gele banaan. Zijn buikje gromt zo erg dat Gijsje niet meer denkt aan de maan. En ik … ik tuimel terug op het bed want weg was die hele mooie maan.…

Nooit was ik banger voor de nacht, hoewel mij op een lichter uur het altijd open zolderraam het ruimste raam ter wereld leek, een belvedère op het azuur. Men stierf hier wat en sloot een raam.…

Een kunstenaar moet lijden is mij eens verteld Maar in welke mate werd er niet bij vermeld Maar goed na een weekje was ik klaar met een zolderkamer bouwen Daar trok ik mij terug ver van drank en drugs en vrouwen Ik heb mij daar een doornenkroon op het hoofd gezet En ik hield mij verder verre van leut en jool en pret Starend uit het zolderraam…

Een kunstenaar moet lijden is mij eens verteld Maar in welke mate werd er niet bij vermeld Maar goed na een weekje was ik klaar met een zolderkamer bouwen Daar trok ik mij terug ver van drank en drugs en vrouwen Ik heb mij daar een doornenkroon op het hoofd gezet En ik hield mij verder verre van lol plezier en pret Starend uit het zolderraam…

Als traag het vale ochtendlicht Door nevels dringt en wint van duisternis Ook door het zolderraam naar binnendringt, Contouren van de kamer zichtbaar maakt, Draai ik me om naar jou, ben je ontwaakt? Een glimlach om je mond, Ben jij dat echt naast mij?…

‘húske’ zat* en je het met de krant van eergisteren afveegde - je kouwe gat toen je nog dat snoepwinkeltje had van die ouwe tante Toos met veters zuurstokken hopjes en zoethout ach het leven was een feest er was nooit wat loos en als een kind iets ondeugends deed heette dat gewoon een beetje stout en als de ijsbloemen de hele dag op de zolderramen…