Alle inzendingen, met trefwoord val

Open kaarten op de tafel het einde van een lang en moeizaam spel Zie ik eindelijk je ware gezicht het begin van een hernieuwd vaarwel Open kaarten voor je neer keren zwartgekleurde harten zich van mij af Het moment waarvan ik later zeg dat de droom van gisteren het dan toch begaf Nu ben je nog in leven een herinnering die…

Vloedgolven dragen hersens vol met water naar de zee en weiger ik dit jaar met zoveel zielen bijelkaargepakt het goudgeelzand te gaan berullen zee en waterziek ben ik voel me gehakt Libië is mij te heet! de hemel jankt boven het zand met valse felle schorpioenen laat mij betijen in mijn eigen huis en tuin beneden waterspiegel aan de dijk…

Valse hoop gevraagd liefst op twee benen gestrekte handen vieren traag de leidsels van het leven meegegeven stilgelegd geslecht door gevierde handen zonder teugels zonder banden een wanklank van gehoorde oren met geziene ogen ademhalend door de neus als velen door de mond vergeet te spreken.…

niemand kan harmonisch verder componeren zolang er valse noten klinken die het geheel blijven verstoren!…

Natuurlijk mis ik jou, je was de zon je was de maan, tot zelfs de sterren maar ook voor mij het veel te verre het licht dat ik niet raken kon ik zweefde steeds jouw richting heen maar stortte dan op aarde neer geen weerstand had ik, geen verweer gebroken mens van kop tot teen een dwerg was ik in jouw heelal die dacht dat als hij vleugels…

In het vervallen licht van een leeggewaaide vale blauwe hemel, de zon half onder, kale bomen stijgen naar mijn kop, het doet er weinig toe wat ik voel of waar ik ga, met wie ik de gedachten delen zal, nu nog alleen, straks misschien met velen, of dat de morgenstond er nog zal zijn, waarin de nuchterheid is uitgelicht, het lichaam…

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen had ik dan geweten waar wolken overgaan in water steeds breder de baan makend naar beneden waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt dichter bij god of goud van aardse zaken kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind…

wakker in een droom wil ik uit de wereld stappen voorzichtig een stapje over de rand en dan dan zal ik vallen vallen tot ver voorbij het diepe vallen zover totdat ik zweef zweef in het oneindige het vochtige van troost één word met mijn wens als een onzichtbare kring rondom stilte afgesneden van de richtingen die mij niet toebehoorden…

Vandaag geef ik aan u het raadsel op Van Arjen Robben en onze premier: Wat is de overeenkomst bij die twee? Het antwoord weet vast elke knappe kop: Ze kunnen lelijk vallen, naar het schijnt, Maar komen toch snel heelhuids overeind.…

Eenzaam staar ik uit het raam, zachtjes fluister ik je naam. Elke traan is waarheid, dat moet je weten, ik kan je nooit meer vergeten. Waarom was ik bang je kwijt te raken? Waarom probeerde ik elke minuut over je te waken? Van jou houd ik echt, heb ik het niet vaak genoeg gezegd? Je gaf me hoop, dat was genoeg, maar het was valse hoop,…

Verhul me met het duister, liggend in een luie stoel, verwacht dat sterren vallen, buiten rukken koeien - in zwart en wit - aan grassen voor die kunnen gaan bloeden, traag trekt de beek aan het sompige bit van de horizon voor die begint te gloeien, licht gericht op mijn ongezoolde voeten. Ik kwam raad te kort, koos voor de samenloop…

Dat jij de bodem bent geweest van mijn lichtzinnige bestaan heeft mij vertraagd verrijkt van geest nadat je plotsklaps bent gegaan sinds jouw vertrek spuw ik mijn gal met sterke drank in het café ik leef vanuit een vrije val en sleur de liefste mensen mee uit jouw postume aureool span ik ternauwernood een boog mijn vogelvlucht uit het…

Heeft u ook eens niet bewogen omdat ze elke vorm van bewegen zouden duidden als iets minder tegen om te garen tot gedogen Met een luilebol face to face die de hele nacht chips aan het malen u uitputtend trachtte over te halen tot zijn point of view on his case Ging dat ook via schieten en opbouwen naar of u - soldaat al - vol vertrouwen…

balkenende dacht mijn kabinet viel niet echt in goede aarde…

vorige nacht heb ik gewandeld op de rand van een sprookje dat niet echt mee wou spelen nu na een dag verlatenheid gaat de zon opnieuw onder ik sta aan een slapeloos venster in het zwarte licht ga ik op reis met een taal hard als metaal stoer, klinkend klaar, hard op hard alleen nog te redden door een berustende zee die momenteel onvindbaar…

Slijmerig modder Afgebroken zwakke tak Gifruikende sloot Bruine bladerdrap Vies vuil grijze Tegel Zwart moordend asfalt Verloren geliefden Huilende zielen Verdwijn Maagdelijk wit Onder Grote vlokken Spierwit verdwenen.…

De letterlijke val van Marianne Was exemplarisch in schlemieligheid: Door andermans gestuntel uit de strijd Het bleek de doodssteek voor haar laatste plannen Nu rest, naast wat geweest is, ons in deze De romantiek van wat had kunnen wezen…

Beide handen vouwt zij open waar rouw langs rimpels loopt klinken klanken schrijnend rauw bot en luid krijst zij als huid op huid wil weken en het leven wil verlaten gehoord wordt zij niet meer nooit meer…

in de schemering waar winden snijden oppervlaktes doortast door waterschaatsers omringen ze een gevallen vaal blauw gewaad geknield voor de hoogdagen der ongewissen stromen rivieren langs mauve beekjes door, waar berken staan met eekhoorntjesbrood al op de knieën gedwongen in het vaal gele zonlicht dat moerassig in het…

Een stipje uit duizend omzichtig neersuizend als een lastloos uit glasgegoten traan Door 'n bleekblauwe vlaag sereen, doch gestaag vliegt voort een kristal dwar'lend uit sneeuwval zo modest, uit één van tal Mijn hoofd een gitkolk als ik tuur naar die wolk waaruit dat klein donsveer komt waaien Een kern van lazuur achter een hemelvuur…

Elke morgen nam hij steevast na het laatste stukje brood zijn valse tanden uit zijn mond al waren het twee castagnetten die hij klepperde voor haar met scheve blik die werd ontbloot tijdens zijn ochtendoperette die hij spelend zo genoot Maar zij verzuchtte elke morgen liever was zij alvast dood als hij weer over tafel klom om een beschuitje…

denkend steeds ik ga goed niemand die mij nog wat doet dat had ik mis ging op mijn gat een kiezelsteentje op mijn pad was alles wat ik nodig had om weer onderuit te gaan uitglijen als over de schil van een banaan zo glad en snel is het gegaan tevens ook met mij gedaan weer een beetje terug bij af klim snel omhoog als nooit te…

Hij was het achterlijk geblaf en diepe huilen meer dan zat van die verlaten hond die achterbleef in nachtelijke uren en dus sloop hij op een nacht naar het daarnaast gelegen pad en gooide losjes uit zijn hand iets door de bus nog van de buren Het was een chocoladeletter die hij ooit gekregen had nog van zijn moeder -maar niet lustte want…

het pad dat we volgden leidde ons langzaam, maar zeker omhoog steeds steiler en mooier leek het en ik genoot de berg was hoog ik wist dat we de top konden bereiken met moed en de wil om door te gaan en ik geloofde Je bleef staan en keek omhoog naar de top en ik zag onzekerheid in je houding, in je ogen jij twijfelde en ik hoopte…

Gelijk een kaartenhuis is de Boléro een opeenstapeling van gelijken, zichzelf overtreffend in het waagstuk van de durf. Monotonie wordt steeds profetischer. Hoe plotseling, onontkoombaar en desastreus zal haar val zijn.…

ogen ten hemel wakker worden op de grond pijnlijk achterhoofd het hoge noorden langs de lange weg erheen steeds weer wat nieuws recessie - een mooi lang woord voor eb en de strandjutters olympische spelen beklimming tibet-china beslist op kanon doen maar niet praten over de rode loper staatsbezoek struikelt…

Wie een te hoge Sprong maakt Zich in zijn goedheid Verliest Kan soms dieper Vallen Dan men zelf Verkiest…

Weer zat ik hier aan het water bij mijn eik - ver van de stad vol van vragen over leven hoe het Goede na te streven maar ik kon geen antwoord geven want ik wist niet hoe of wat Dus ik vroeg het aan de uil die op een eikentakje zat En hij gaf me toen een antwoord dat ik nimmer meer vergat Als je weten wil - mijn beste hoe het Goede wordt…

ik hou van het leven ik hou van de zon ik open mijn deuren en val van het balkon…

rode bladeren uit de bevroren nevel een gevallen mes je gaat door die deur maar je verlaat me nooit meer praat in mijn dromen let op problemen als dit foutbericht verschijnt sluit het programma het stille water en de dode bladeren luidkeels barbara met een zwerm spreeuwen een koor van vrouwenkelen in oud hollands groen…