Gefixeerde banden

Verhul me met het duister,
liggend in een luie stoel,
verwacht dat sterren vallen,
buiten rukken koeien - in zwart
en wit - aan grassen voor die
kunnen gaan bloeden, traag
trekt de beek aan het sompige
bit van de horizon voor die
begint te gloeien, licht gericht
op mijn ongezoolde voeten.
Ik kwam raad te kort, koos
voor de samenloop van het
ongeschoolde sentiment zonder
daarvoor te boeten, er was
niets omhanden om de tijd te
doden, las vlijt en vlucht in
de ogen van afstreepte nachten,
maant de maan tot vrije val,
dof kristal van het verleden,
zaait kometen in een mal, om
dagen te ontginnen, voordat
ze zijn begonnen, legt de tijd
mij aan gefixeerde banden,
begraven onder naamloze zoden.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 11 mei 2010

pebmartenskpnmail.nl

Maan in vrije val

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 10 stemmen 272