Die ouwe fiets waarop ik daag’lijks rij,
Wordt nog met eigen spierkracht aangedreven,
Heeft iedereen zo’n haast dan, in het leven?
Van alle kanten zoeft men mij voorbij.…

Stel je voor dat ellende echt was.
Stel je voor dat die oude mensen bang waren voor de dood.
En als de dwerg en het meisje met één arm
echt pijn voelen? Stel je voor hoe onmogelijk het zou zijn…

Zes en veertig treden
over de brug
dan ben ik in Lochem
hoor ‘k het carillon…

ik trek het toilet alleen door bij een grote
alle plasjes spaar ik op tot ik heel erg moet
douchen doe ik hooguit 1 x per week
en nog het liefst in het zwembad na wat baantjes…

Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten
Gele wijn, gist mijn schedel binnen
En ik voel mij opgeheven en gestoten
Naar de wisseling van een nieuw beginnen.…