De witte vlakte tart; verliest zij nog zoveel terrein, Zij blijft een gulzig rookgordijn boven een bundel zwart. De winst bedraagt geen kwart van wisselwerking en chagrijn, en onverminderd dient het brein te putten uit het hart. Welk plankton heeft zich ooit een zeevaarder genoemd? ----------------------------- Verspreide…

Een lentemiddag. Ik heb rondgereden en kom zo onbedoeld terecht in Zeist: nog steeds een dorp door dartel loof omlijst, net zoals drieëntwintig jaar geleden. Wanneer zij lachend opendoet herrijst mijn jeugd in mij en wat wij samen deden. Er is, terwijl wij wederwaardigheden bespreken, niets dat op vervreemding wijst. En bij het heengaan…

Mijn broer vraagt naar een herinnering, hij kan hem steeds slechter zien. Wacht tot het voorjaar, zeg ik, sluit je ogen, tel tot tien en haal dan onverschrokken de jonge vogels uit de goot, hun nesten. In de berm. En kijk en luister naar het geluid van rook in een zwerm. --------------------------------- uit: 'Parmentier', 12/3 2003.…

Een hels lawaai bespringt me dominant: Een kettingzaag op volle sterkte loeiend. Misschien een tuinman, denk ik, bomen snoeiend. Het is een amoureuze olifant. Hij duwt zijn kop tegen haar zachtste zijde. Zij zet zich schrap tegen haar muzikant en houdt zo tegen al die hartstocht stand, of tracht ze slechts om vallen te vermijden? Ze staan…

Wij doen ondeelbaar, hart aan hart, maar slapen ieder onze nacht. Haar lichaam ademt in mij voort en binnen word ik weggedacht. Woont daar iemand die bestaat als zij zich sluit? Alles is zo denkbaar in dit hoofd, ik raak er niet in en niet uit. Ik ken haar enkel in mijn armen, zij houdt mij eeuwig op de tast. Zij slaapt en wie is zij…

Ze was al heel erg oud. Daar riep een meisje: 'Kijk, oma, het is winter!' En zij zei: 'Ik zou zo graag gaan spelen, weer spelen in de sneeuw.' De lente kwam, een lente later zou ze sterven. Maar ze zei: "Ik zou zo graag gaan lopen, lopen door de regen, al die druppels op mijn gezicht,' De zomer was voorbij, voorbij. Ze zei: 'Die appeltjes…

Dat ik je aanspreek, stom hart, is natuurlijk complete waanzin, je bent een generiek gegeven uit de cultuurgeschiedenis. Dat betekent: een sterrennevel, drijvende paddesnoeren, een parcours d'accidents een zon die in het zwart verkeert, napalm, Reihung, een nevengeschikte wereld en we schrijven entropie. Het is een woord, hart, tegen…

De poppenkast staat midden op de straat. Vanuit de verte hoor je haar al kijven: Katrijn, van alle vreselijke wijven het vreselijkste wijf dat er bestaat. Maar voor Jan Klaassen zelf staan wij paraat. Wij zullen trouw zijn kameraden blijven totdat hij straks in levendigen lijve de dooie dood van Pierlala verslaat. 's Nachts is…

Mijn vrouw is getrouwd met een dichter, al had zij de zaak heel anders gepland. Zij dacht aan een vader, een minnaar, een man. Hij schrijft. Verder zijn er geen plichten. En zelden is meer dan zijn lijf in bed, mager en bleek in zijn eenzaam verlangen. Soms staat hij op om een woord te vervangen, verandert 'geliefde' bv. in 'slet'; en…

's Nachts varen de landstreken naar huis. Op volle kracht, elkaar met brandend boordlicht omzeilend. Het schuurt aan boomwortels, boegwater klotst in vijvers. 's Nachts wonen we in Midden-Duitsland. Langs het raam schaduwen de hardnekkigste creaturen van de gebroeders Grimm, zijzelf wellicht, treurend om iets van duizend jaar geleden,…

Weer varen boten langs het raam. Ze zijn met vingertoppen te raken, varen veilig van eeuw naar eeuw recht op de haven aan. Een hoge stem zegt het ontstaan in drie talen, zo en niet anders is het gegaan met specerijen en slaven, de vrouwen stonden klaar onder hun fluwelen rokken en de mannen takelden liefde liefde naar boven, stouwden hun zolders…

Voor L. Mijn zilverharige vriendin en ik zijn als twee grote appelbomen steviger en heerlijker dan ooit in bloei, voor de bongerd gerooid wordt. Wanneer wij elkaar spreken, bijvoorbeeld over het best-bewaarde damesgeheim aller tijden, of over hoe wij ons voegen naar de wet van de wereld, almaar, en waarom, zegt zij mij: wij zijn bang…

de kleine zonnetafel was immens waaraan ik als kind mijn dromen speelde de bergen hier de dalen daar en het gevaar daartussen met zijn woeste baard alles was toen geel onder gelukkige ogen geen schaduw werd er ingedeeld zelfs de despoot bleef onbewogen en in stilte aan de altijd zingende slaven uitgespeeld -------------------------------…

V. AAN JE VAST Schud appeltjes uit appelbomen neer en schud dan mij: mij schud je toch niet los. Ik haal mijn vingers door je zwarte dos, en hou je vaster dan een grizzlybeer. Verstop je in de hal: je bent de klos, verstop je in de keuken: ben ik weer. Ik grijp je en ik kus je zonder meer, niet los te rukken door het sterkste ros…

Zet alles klaar om vooraf vol te zijn, in forse hompen, snijdend te verdelen. Valt het van tafels, zal het vallen. Grond eindigt niet. Zorg dat servetten vleugels zijn en boten tot ze op schoten liggen voor het morsen. Moet iemand even doen alsof een hoed, laat maar begaan. Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd…

Vandalen braken vannacht in bij een kleindierenvereniging. Ze verschaften zich toegang door de deur te forceren. Verminkten vervolgens vijftien parkieten door hun de pootjes af te draaien, knepen dertien kanariepieten tot moes en smeten tweeëntwintig eieren van zeldzame volièrevogels stuk tegen de wand van het hok. De inbrekers namen…

De zijdelingse benadering is dikwijls de beste: uit de ooghoeken zie je wel niets scherp omlijnd, maar het licht speelt mee naarmate het minder botst op de blik en zelfs de dood- verklaarde dingen verraden dan even hun stralende afkomst. ------------------------------- uit: 'Holte van licht', 1975.…

Voor Simone Begin zomer en de zee een opengebroken kweepeer de lucht als een kind z'n ballon hoog boven het water Onder de parasols als gestreept snoepgoed mieren van mensen en de gulle lach van de baai heeft gouden tanden Kind met het gele emmertje en de vergeten vlecht je mond is zowaar een klokje de kleine huig de kleine klepel…

Toen we van oorlog hoorden trokken wij allen een aardappelzak over het hoofd en begonnen wij door elkaar te lopen en elkaar verwijten te maken en niets dan lelijke dingen te schreeuwen, zo hard dat ze onverstaanbaar werden. Daarop gingen we elkaar, redenen genoeg, met aardappelen en stenen en spijkers bekogelen en probeerden we elkaar te raken…

Elke liefde gaat voorbij behalve die van jou en mij liefde als een lentenacht sterrennacht voorbij liefde die een liedje zingt elke liefde gaat voorbij…